Οι Mora Prokaza μας έρχονται από τη Λευκορωσία, που ομολογουμένως δε μπορεί να θεωρηθεί μεταλομάνα. Αυτό μάλιστα προσωπικά ιντρίγκαρε τον γράφοντα, μαζί φυσικά με τα ποικίλα αλλά μουντά ηχοχρώματα της παλέτας τους. Το εν λόγω ντουέτο έχοντας ήδη εφτά χρόνια πορείας, έφεραν φέτος την τρίτη τους κυκλοφορία με τίτλο "By Chance".
Με μεγαλοπρεπείς και heavy διαθέσεις, μας δίνει την πρώτη εντύπωση το εναρκτήριο "WIMG", που ευθύς αμέσως διακατέχεται από μια παράνοια και έναν συνδυασμό ήχων μεταξύ Behemoth και Mysticum. Η συνέχεια με μια μυστηριώδη διάθεση και γεμάτο indie επιρροές πίσω από το ακραίο στοιχείο θα φέρει το "I'm Not Yours" ενώ το "Check Ιt" κάνει τη μέχρι στιγμής ροή του άλμπουμ πιο soundtrack-ική στην όλη μαυρίλα, θυμίζοντας στους μύστες του Star Wars, κάτι από μια αποκρουστική εκδοχή της καντίνας του Mos Eisley.
Όπως ήδη έχει φανεί, ο εν λόγω δίσκος δεν αποτελεί μια τυπική black metal κυκλοφορία, αν και το "I'm A Human" είναι ένα από τα λίγα δείγματα που πατούν σε αυτή την ατμόσφαιρα. Από εκεί και πέρα, το "I See It This Way" παραθέτει την ηλεκτρονική αντίληψη γύρω από αυτό το καθ'όλα σκληρό ιδίωμα, αν και το "Be There" βγάζει με περίσσιο σθένος αυτό που θα ήθελαν οι πιο παραδοσιακοί ακροατές, γεμάτο δυνατά riffs και έναν συνθετικό μινιμαλισμό.
Μπλέκοντας τον μυστικισμό, τον ταντρισμό και φυσικά την ηχητική μοχθηρότητα που υπερισχύει σε όλο το σύνολο θα έρθει το "Madonna" αρκετά γρήγορο και άμεσο. Χωρίς ιδιαίτερες φιοριτούρες, το "Sorry Man" μας ξαναπάει σε πιο κλασικές εκδοχές της ακραίας σκηνής, φυσικά δομημένες στο ύφος της μπάντας, με ένα στοιχειωμένο περίβλημα, και αποκορύφωμα το καταλυτικό "Blacker Than Black" να μας αφήνει με ογκώδεις ήχους, γκρούβες και αυτές τις δυσαρμονικές μελωδίες που δημιουργούν μια αποτρόπαια, κατραμιασμένη δυναμική.
Aναμφίβολα και για όσους έχουν βαρεθεί να ακούν τα ίδια, και περιστασιακά βάζουν την ποικιλία στα extreme ακούσματά τους, τότε το τρίτο πόνημα των Λευκορώσων είναι ενδεχομένως αυτό που ψάχνουν. Μπορεί να βρεθούν περισσότερες μοντέρνες και mainstream στιγμές παρά ψυχρές και ωμές, αλλά αυτές κάνουν το αποτέλεσμα πραγματικά μοναδικό. Τέλος, όπως φαίνεται, το ρίσκο άξιζε και κάτι τόσο αμφιλεγόμενο μπορεί να φέρει κοντά πληθώρα οπαδών, ώστε να αγκαλιάσουν το καθ'όλα σκοτεινό σύμπαν τους.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με μεγαλοπρεπείς και heavy διαθέσεις, μας δίνει την πρώτη εντύπωση το εναρκτήριο "WIMG", που ευθύς αμέσως διακατέχεται από μια παράνοια και έναν συνδυασμό ήχων μεταξύ Behemoth και Mysticum. Η συνέχεια με μια μυστηριώδη διάθεση και γεμάτο indie επιρροές πίσω από το ακραίο στοιχείο θα φέρει το "I'm Not Yours" ενώ το "Check Ιt" κάνει τη μέχρι στιγμής ροή του άλμπουμ πιο soundtrack-ική στην όλη μαυρίλα, θυμίζοντας στους μύστες του Star Wars, κάτι από μια αποκρουστική εκδοχή της καντίνας του Mos Eisley.
Όπως ήδη έχει φανεί, ο εν λόγω δίσκος δεν αποτελεί μια τυπική black metal κυκλοφορία, αν και το "I'm A Human" είναι ένα από τα λίγα δείγματα που πατούν σε αυτή την ατμόσφαιρα. Από εκεί και πέρα, το "I See It This Way" παραθέτει την ηλεκτρονική αντίληψη γύρω από αυτό το καθ'όλα σκληρό ιδίωμα, αν και το "Be There" βγάζει με περίσσιο σθένος αυτό που θα ήθελαν οι πιο παραδοσιακοί ακροατές, γεμάτο δυνατά riffs και έναν συνθετικό μινιμαλισμό.
Μπλέκοντας τον μυστικισμό, τον ταντρισμό και φυσικά την ηχητική μοχθηρότητα που υπερισχύει σε όλο το σύνολο θα έρθει το "Madonna" αρκετά γρήγορο και άμεσο. Χωρίς ιδιαίτερες φιοριτούρες, το "Sorry Man" μας ξαναπάει σε πιο κλασικές εκδοχές της ακραίας σκηνής, φυσικά δομημένες στο ύφος της μπάντας, με ένα στοιχειωμένο περίβλημα, και αποκορύφωμα το καταλυτικό "Blacker Than Black" να μας αφήνει με ογκώδεις ήχους, γκρούβες και αυτές τις δυσαρμονικές μελωδίες που δημιουργούν μια αποτρόπαια, κατραμιασμένη δυναμική.
Aναμφίβολα και για όσους έχουν βαρεθεί να ακούν τα ίδια, και περιστασιακά βάζουν την ποικιλία στα extreme ακούσματά τους, τότε το τρίτο πόνημα των Λευκορώσων είναι ενδεχομένως αυτό που ψάχνουν. Μπορεί να βρεθούν περισσότερες μοντέρνες και mainstream στιγμές παρά ψυχρές και ωμές, αλλά αυτές κάνουν το αποτέλεσμα πραγματικά μοναδικό. Τέλος, όπως φαίνεται, το ρίσκο άξιζε και κάτι τόσο αμφιλεγόμενο μπορεί να φέρει κοντά πληθώρα οπαδών, ώστε να αγκαλιάσουν το καθ'όλα σκοτεινό σύμπαν τους.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου