Οι Living Gate είναι ένα project που φέρνει κοντά την Ευρώπη και την Αμερική, τόσο γεωγραφικά, όσο και μουσικά. Με μέλη από μεγάλες μπάντες του doom ιδιώματος, όπως οι Amenra και οι Yob, αποφασίζουν να αλλάξουν δρόμο και να δείξουν κάτι νέο με επιρροές που ενδεχομένως να μη φαίνονται διαφορετικά. Έτσι, το death metal βγαίνει αβίαστα προς τα έξω μέσω του ντεμπούτου ΕΡ, "Deathlust".
Με κολασμένους και σάπιους ήχους βγαλμένους από τα υπόγεια των 90s, το "The Delusion Of Consciousness" δείχνει τα κιτρινιασμένα και αιματοβαμμένα δόντια του, σε ένα σκηνικό που ενώνει το πρώιμο black metal με τον ήχο της Φλόριντα. Σε μια πιο χαοτική διάθεση, και με γρήγορες ταχύτητες ακολουθεί το "Roped", όπου τα riffs sσε μερικά σημεία ακολουθούν μια δυσαρμονική και αλλόκοτη κατεύθυνση, ενώ αλλού δείχνουν μια αμεσότητα κοντά στα μοτίβα των Entombed με την παραμόρφωση να είναι στο τέρμα.
Το ομότιτλο "Deathlust" βαρά με μίσος τα τύμπανα του πολέμου, ενώ οι κιθάρες σιγοντάρουν στο ύφος των Morbid Angel, και των λοιπών Μεγάλων Παλαιών, κάτι που δεν αλλάζει ιδιαίτερα ούτε στο "Heaven Ablaze". Η ατμόσφαιρα εδώ γίνεται ακόμα πιο μαύρη με στοιχεία που παντρεύουν τους προαναφερθέντες με τους Suffocation και τους Deicide, σε ένα γενικό περιβάλλον που δε χωρά καινοτομίες. Τέλος, το ομώνυμο της μπάντας, μας οδηγεί μέχρι την ύστατη νότα στον ακραίο αυτό σιδηρόδρομο, με σπασμένα τα φρένα και τέρμα τα γκάζια όπως επίσης κι ένα φοβερό κιθαριστικό σόλο, να τονίζει πόσο η τεχνική κολλάει με την ωμότητα του χαρακτήρα τους.
Η σύμπραξη αυτή, μας δίνει κάτι νέο για τα δεδομένα των μελών τους, και εντελώς μακριά από όσα ξέραμε για αυτούς. Από μόνο του αυτό μονο αρνητικό δε θα μπορούσε να θεωρηθεί, ενώ βλέπουμε πόση μοχθηρότητα ρέει στο αίμα τους. Από την άλλη, το ΕΡ των Living Gate δηλώνει κατάμουτρα πως η τετράδα δε θέλει κάτι φρέσκο, αλλά μόνο να τιμήσει με τον καλύτερο τρόπο τις κρυφές της αγάπες και κάθε τι βαρύ υπήρξε σε εφηβικά και νεανικά ακούσματα. To πάθος για το underground είναι μεγάλο, κυκλοφορίες σαν αυτή το κρατούν ζωντανό.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με κολασμένους και σάπιους ήχους βγαλμένους από τα υπόγεια των 90s, το "The Delusion Of Consciousness" δείχνει τα κιτρινιασμένα και αιματοβαμμένα δόντια του, σε ένα σκηνικό που ενώνει το πρώιμο black metal με τον ήχο της Φλόριντα. Σε μια πιο χαοτική διάθεση, και με γρήγορες ταχύτητες ακολουθεί το "Roped", όπου τα riffs sσε μερικά σημεία ακολουθούν μια δυσαρμονική και αλλόκοτη κατεύθυνση, ενώ αλλού δείχνουν μια αμεσότητα κοντά στα μοτίβα των Entombed με την παραμόρφωση να είναι στο τέρμα.
Το ομότιτλο "Deathlust" βαρά με μίσος τα τύμπανα του πολέμου, ενώ οι κιθάρες σιγοντάρουν στο ύφος των Morbid Angel, και των λοιπών Μεγάλων Παλαιών, κάτι που δεν αλλάζει ιδιαίτερα ούτε στο "Heaven Ablaze". Η ατμόσφαιρα εδώ γίνεται ακόμα πιο μαύρη με στοιχεία που παντρεύουν τους προαναφερθέντες με τους Suffocation και τους Deicide, σε ένα γενικό περιβάλλον που δε χωρά καινοτομίες. Τέλος, το ομώνυμο της μπάντας, μας οδηγεί μέχρι την ύστατη νότα στον ακραίο αυτό σιδηρόδρομο, με σπασμένα τα φρένα και τέρμα τα γκάζια όπως επίσης κι ένα φοβερό κιθαριστικό σόλο, να τονίζει πόσο η τεχνική κολλάει με την ωμότητα του χαρακτήρα τους.
Η σύμπραξη αυτή, μας δίνει κάτι νέο για τα δεδομένα των μελών τους, και εντελώς μακριά από όσα ξέραμε για αυτούς. Από μόνο του αυτό μονο αρνητικό δε θα μπορούσε να θεωρηθεί, ενώ βλέπουμε πόση μοχθηρότητα ρέει στο αίμα τους. Από την άλλη, το ΕΡ των Living Gate δηλώνει κατάμουτρα πως η τετράδα δε θέλει κάτι φρέσκο, αλλά μόνο να τιμήσει με τον καλύτερο τρόπο τις κρυφές της αγάπες και κάθε τι βαρύ υπήρξε σε εφηβικά και νεανικά ακούσματα. To πάθος για το underground είναι μεγάλο, κυκλοφορίες σαν αυτή το κρατούν ζωντανό.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου