Φέτος ο δίσκος ορόσημο για τον προοδευτικό χαρακτήρα των Voivod, συμπληρώνει τρεις δεκαετίες ζωής, και αρκετά νωρίς, μόλις πέντε χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ, οι κύριοι από το Μόντρεαλ έδειξαν πως το κλασικό thrash είναι λίγο για τις δυνατότητες τους. Σχετικά με αυτό, και εν αναμονή των δύο εμφανίσεων τους στη χώρα μας, το Metal View, αναλύει μερικά πράγματα για το "Nothingface".
Παρότι ο γράφοντας είναι πιστός λάτρης του "Killing Technology" και το θεωρεί ως την κορυφαία στιγμή της πορείας τους, δεν αδικεί το γεγονός που το "Nothingface" βρίσκεται χαραγμένο στην καρδιά τόσων πολλών οπαδών, καθώς επικύρωσε την progressive πλευρά των Καναδών.
Αν και αυτή η πολύπλοκη και τεχνική άποψη των συνθέσεων ξεκίνησε δειλά δειλά από μικρές πινελιές του τρίτου τους άλμπουμ και αυξήθηκε σταδιακά στο τέταρτο "Dimension Hatross", δύο χρόνια μετά, μέσω του "Nothingface" φτάνει στο ζενίθ της. Έτσι η δεκαετία του 80' κλείνει με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο για τους Voivod, στη μεγαλύτερη ίσως αλλαγή της καριέρας τους.
Όλα αυτά τα prog στοιχεία είναι ήδη εμφανή από τα κομμάτια, που βάζουν για πρώτη φορά στο προσκήνιο τις μεσαίες ταχύτητες, του δακτυλισμους και μερικά πιο κλασικά heavy metal περάσματα, ενώ και το hard rock έχει την τιμητική του, από εκεί που ξέραμε τους Κεμπεκιανούς για τις εξωφρενικές τους ταχύτητες και την αγριογκαρίδα του Snake. Φυσικά το thrash δεν έφυγε ποτέ από μέσα τους, απλώς κρύφτηκε κι έδωσε τη θέση του σε αυτό το στυλ που μέχρι σήμερα οι Voivod είναι γνωστοί. Αρκετές γρήγορες στιγμές μάλιστα θα συναντήσουμε στα μισά του "Missing Sequences", στο "X Ray Mirror" και στο πολυδιάστατο"Into My Hypercube" με το πρωταγωνιστικό του μπάσο.
Εκτός αυτού βέβαια, στο "Nothingface" οι κατευθυντήριες γραμμές στους στίχους δίνονται από τον Snake σε συνεργασία με την Kiisti Matsuo, τα drums του Away γίνονται ακόμα πιο δαιδαλώδη ενώ οι μελωδίες στις κιθάρες είναι όλο και πιο εκφραστικές με αρκετά δυσαρμονικά περάσματα και σόλο, από τον συγχωρεμένο πλεόν Piggy, ο οποίος αποδείχθηκε φανερά επηρεασμένος από τους Pink Floyd, όπου μάλιστα σε αυτό το άλμπουμ υπάρχει και μια βαριά διασκευή στο "Αstronomy Domine" σφραγίζοντας κι επίσημα έτσι το στυλ που διάλεξαν εν τέλει να υπηρετήσουν.
Τονίζοντας έτι μία φορά πως προτιμώ την αμιγώς thrash metal πλευρά της μπάντας, οφείλω να παραδεχθώ πως ενώ κάθε δίσκος τους, ειδικά στο παρελθόν, ήταν κάτι το μοναδικό, το "Nothingface" έχει μια αψεγάδιαστη αισθητική που με την τεχνική, τα ανεβοκατεβάσματα των ταχυτήτων και την ατμόσφαιρα του, έδωσε τα φόντα του στον προοδευτικό ήχο του μέλλοντος, ενώ ακόμα και το περσινό "The Wake" θυμίζει σε πολλά αυτό το άλμπουμ, εκτός κάποιων punk/thrash προσθηκών.
Σιγουρα στις 20 και 21 Αυγούστου, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, αυτό το άλμπουμ δε θα μείνει παραπονεμένο καθώς όλοι ξέρουμε πολύ καλά πως σηματοδότησε κάθε τι την τελευταία τριακονταετία στο στρατόπεδο των αγαπημένων μας Voivod. Τέλος ας σημειωθεί πως φέτος, λίγες μέρες πριν τις Ελληνικές εμφανίσεις, το ντεμπούτο τους, "War And Pain", κλείνει 35 χρόνια ζωής και θα ήταν υπέροχο η ακρότητα του να συνδυαστεί με όσα πρεσβεύει το άλμπουμ στο οποίο αναφέρεται αυτό το αφιέρωμα.
ΥΓ: Το λογότυπο που χάραξε το βαρύ όνομα των Καναδών θρύλων δεν είναι άλλο από αυτό του "Killing Technology", ο κόσμος να χαλάσει!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Παρότι ο γράφοντας είναι πιστός λάτρης του "Killing Technology" και το θεωρεί ως την κορυφαία στιγμή της πορείας τους, δεν αδικεί το γεγονός που το "Nothingface" βρίσκεται χαραγμένο στην καρδιά τόσων πολλών οπαδών, καθώς επικύρωσε την progressive πλευρά των Καναδών.
Αν και αυτή η πολύπλοκη και τεχνική άποψη των συνθέσεων ξεκίνησε δειλά δειλά από μικρές πινελιές του τρίτου τους άλμπουμ και αυξήθηκε σταδιακά στο τέταρτο "Dimension Hatross", δύο χρόνια μετά, μέσω του "Nothingface" φτάνει στο ζενίθ της. Έτσι η δεκαετία του 80' κλείνει με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο για τους Voivod, στη μεγαλύτερη ίσως αλλαγή της καριέρας τους.
Όλα αυτά τα prog στοιχεία είναι ήδη εμφανή από τα κομμάτια, που βάζουν για πρώτη φορά στο προσκήνιο τις μεσαίες ταχύτητες, του δακτυλισμους και μερικά πιο κλασικά heavy metal περάσματα, ενώ και το hard rock έχει την τιμητική του, από εκεί που ξέραμε τους Κεμπεκιανούς για τις εξωφρενικές τους ταχύτητες και την αγριογκαρίδα του Snake. Φυσικά το thrash δεν έφυγε ποτέ από μέσα τους, απλώς κρύφτηκε κι έδωσε τη θέση του σε αυτό το στυλ που μέχρι σήμερα οι Voivod είναι γνωστοί. Αρκετές γρήγορες στιγμές μάλιστα θα συναντήσουμε στα μισά του "Missing Sequences", στο "X Ray Mirror" και στο πολυδιάστατο"Into My Hypercube" με το πρωταγωνιστικό του μπάσο.
Εκτός αυτού βέβαια, στο "Nothingface" οι κατευθυντήριες γραμμές στους στίχους δίνονται από τον Snake σε συνεργασία με την Kiisti Matsuo, τα drums του Away γίνονται ακόμα πιο δαιδαλώδη ενώ οι μελωδίες στις κιθάρες είναι όλο και πιο εκφραστικές με αρκετά δυσαρμονικά περάσματα και σόλο, από τον συγχωρεμένο πλεόν Piggy, ο οποίος αποδείχθηκε φανερά επηρεασμένος από τους Pink Floyd, όπου μάλιστα σε αυτό το άλμπουμ υπάρχει και μια βαριά διασκευή στο "Αstronomy Domine" σφραγίζοντας κι επίσημα έτσι το στυλ που διάλεξαν εν τέλει να υπηρετήσουν.
Τονίζοντας έτι μία φορά πως προτιμώ την αμιγώς thrash metal πλευρά της μπάντας, οφείλω να παραδεχθώ πως ενώ κάθε δίσκος τους, ειδικά στο παρελθόν, ήταν κάτι το μοναδικό, το "Nothingface" έχει μια αψεγάδιαστη αισθητική που με την τεχνική, τα ανεβοκατεβάσματα των ταχυτήτων και την ατμόσφαιρα του, έδωσε τα φόντα του στον προοδευτικό ήχο του μέλλοντος, ενώ ακόμα και το περσινό "The Wake" θυμίζει σε πολλά αυτό το άλμπουμ, εκτός κάποιων punk/thrash προσθηκών.
Σιγουρα στις 20 και 21 Αυγούστου, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, αυτό το άλμπουμ δε θα μείνει παραπονεμένο καθώς όλοι ξέρουμε πολύ καλά πως σηματοδότησε κάθε τι την τελευταία τριακονταετία στο στρατόπεδο των αγαπημένων μας Voivod. Τέλος ας σημειωθεί πως φέτος, λίγες μέρες πριν τις Ελληνικές εμφανίσεις, το ντεμπούτο τους, "War And Pain", κλείνει 35 χρόνια ζωής και θα ήταν υπέροχο η ακρότητα του να συνδυαστεί με όσα πρεσβεύει το άλμπουμ στο οποίο αναφέρεται αυτό το αφιέρωμα.
ΥΓ: Το λογότυπο που χάραξε το βαρύ όνομα των Καναδών θρύλων δεν είναι άλλο από αυτό του "Killing Technology", ο κόσμος να χαλάσει!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου