Οι SiXforNinE, είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα σχήματα στον εγχώριο σκληρό ήχο, και με έντονη live δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια. Το σχήμα των Φώτη Benardo (φωνή), Γιώργου Καλαβρέζου (κιθάρα), Ηρακλή Μπουζιώτη (μπάσο) και Πέτρου Τσαμπαρλή (τύμπανα), μετά από μια πενταετία, επιστρέφουν με τον διάδοχο του ομώνυμου ντεμπούτου τους, άκρως βελτιωμένοι και ακόμα πιο παραγωγικοί, με το όνομα αυτού να είναι "Parallel Universe".
Η α καπέλα φωνή του Φώτη στο "Every Cloud Has A Silver Lining" δίνει την έναρξη στο άλμπουμ, με ένα επιθετικό μπάσιμο, όπου το μοντέρνο metal στολίζεται με catchy στοιχεία και μαζί με τις κορυφώσεις παρατηρούμε μία radio friendly πλευρά των συμπατριωτών μας.
Στο "Life-Devouring Demons" που ακολουθεί, θα δούμε πως εναλλάσσονται τα επιθετικά σημεία της μπάντας με κάποια πιο καθαρά περάσματα, με το rhytyhm section να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, όσο το progressive στοιχείο ξεκινά και παίρνει κυρίαρχη θέση στον δίσκο. Όλα αυτά θα τα βρούμε επίσης και στο "More Than Words Can Say" ενώ εδώ το σύγχρονο prog metal φλερτάρει με το εμπορικό nu στοιχείο των πάλαι ποτέ Linkin Park.
Στην αντίπερα όχθη βέβαια βρίσκονται τα "Bullet Off Its Course" και "Never Ending Road", τα οποία είναι τα πιο άμεσα και χτυπητά κομμάτια στο "Parallel Universe", με περίσσια ενέργεια, και από τον ίδιο τον Φώτη αλλά και από τα εκφραστικά riffs και leads του Γιώργου, σε συνδυασμό με κάποιες Αμερικανοπρεπείς rock στιγμές και φουλ αγριάδα.
Σε πιο ατμοσφαιρικά μονοπάτια θα μας πάει το "Counting Stars", που στα εννιά του λεπτά, θα χτίσει ένα γκρίζο rock κάστρο, ξεκινώντας αρκετά ελαφρά και μελωδικά, καταλήγοντας βέβαια σε ένα δυναμικό, εκρηκτικό ξέσπασμα, και μετά τούμπαλιν στην απαλή πλευρά, με ένα επικό, μοντέρνο avant garde ύφος που "στραγγίζεται" σε κάθε δευτερόλεπτο. Το "Out Of The Blue" μας ξαναπηγαίνει στη hard rock πλευρά του δίσκου που ανέφερα παραπάνω, σε αντίθεση με το "Sea Of Lies" που βάζει πάλι μπρος στους εναλλακτικούς και πολυδιάστατους ρυθμούς με πολλές heavy κιθαριστικές στιγμές. Η κατακλείδα με το "Meditation-Hyper Jam", βρισκόμενο στο ίδιο μήκος κύματος με το υπόλοιπο σύνολο, δεν αφήνει κάποια ιδιαίτερη έκπληξη για το τέλος, αλλά πολλές όμορφες instrumental στιγμές.
Από τη στιγμή που τα πολυμορφικά τραγούδια κατακλύζουν το άλμπουμ, και οι εναλλαγές τους είναι πολλές, τότε σίγουρα μιλάμε για ένα Παράλληλο Σύμπαν. Το "Parallel Universe" είναι δίσκος που δε χαρίζεται στον ακροατή με την πρώτη, αλλά παντού υπάρχουν στιγμές που κάνουν το λεγόμενο κλικ, και δίνουν στον οπαδό πολλά από αυτά που θέλει.. Η δυτικόπλευρη οπτική του δίσκου, έχει πολλές εμπορικές "ταμπέλες", αλλά με τρόπο που φέρνει κάτι ιδιαίτερο και νέο στην Ελληνική σκηνή, όπως φαίνεται και παραπάνω. Τέλος, αυτό που θέλουν να πετύχουν οι SiXforNinE φαίνεται πως όντως το καταφέρνουν, ενώ τα άτομα που έχουν συνεργαστεί για το τελικό αποτέλεσμα, όπως ο Paul Pavao (Disturbed, Breaking Benjamin) και Tom Baker (Rob Zombie, Motley Crue) δίνουν έντονο τον τόνο του μοντέρνου στοιχείου της Αμερικανικής rock/metal κουλτούρας.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η α καπέλα φωνή του Φώτη στο "Every Cloud Has A Silver Lining" δίνει την έναρξη στο άλμπουμ, με ένα επιθετικό μπάσιμο, όπου το μοντέρνο metal στολίζεται με catchy στοιχεία και μαζί με τις κορυφώσεις παρατηρούμε μία radio friendly πλευρά των συμπατριωτών μας.
Στο "Life-Devouring Demons" που ακολουθεί, θα δούμε πως εναλλάσσονται τα επιθετικά σημεία της μπάντας με κάποια πιο καθαρά περάσματα, με το rhytyhm section να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, όσο το progressive στοιχείο ξεκινά και παίρνει κυρίαρχη θέση στον δίσκο. Όλα αυτά θα τα βρούμε επίσης και στο "More Than Words Can Say" ενώ εδώ το σύγχρονο prog metal φλερτάρει με το εμπορικό nu στοιχείο των πάλαι ποτέ Linkin Park.
Στην αντίπερα όχθη βέβαια βρίσκονται τα "Bullet Off Its Course" και "Never Ending Road", τα οποία είναι τα πιο άμεσα και χτυπητά κομμάτια στο "Parallel Universe", με περίσσια ενέργεια, και από τον ίδιο τον Φώτη αλλά και από τα εκφραστικά riffs και leads του Γιώργου, σε συνδυασμό με κάποιες Αμερικανοπρεπείς rock στιγμές και φουλ αγριάδα.
Σε πιο ατμοσφαιρικά μονοπάτια θα μας πάει το "Counting Stars", που στα εννιά του λεπτά, θα χτίσει ένα γκρίζο rock κάστρο, ξεκινώντας αρκετά ελαφρά και μελωδικά, καταλήγοντας βέβαια σε ένα δυναμικό, εκρηκτικό ξέσπασμα, και μετά τούμπαλιν στην απαλή πλευρά, με ένα επικό, μοντέρνο avant garde ύφος που "στραγγίζεται" σε κάθε δευτερόλεπτο. Το "Out Of The Blue" μας ξαναπηγαίνει στη hard rock πλευρά του δίσκου που ανέφερα παραπάνω, σε αντίθεση με το "Sea Of Lies" που βάζει πάλι μπρος στους εναλλακτικούς και πολυδιάστατους ρυθμούς με πολλές heavy κιθαριστικές στιγμές. Η κατακλείδα με το "Meditation-Hyper Jam", βρισκόμενο στο ίδιο μήκος κύματος με το υπόλοιπο σύνολο, δεν αφήνει κάποια ιδιαίτερη έκπληξη για το τέλος, αλλά πολλές όμορφες instrumental στιγμές.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου