Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

ISOLE-DYSTOPIA (Album Review)

 Κλείνοντας φέτος 15 χρόνια κάτω από το όνομα των Isole, οι Σουηδοί, πάλαι ποτέ Forlorn, επέστρεψαν με το έκτο τους πόνημα. Το "Dystopia" αποφασίζει να λειτουργήσει με γνώμονα τον ίδιο του τον τίτλο, με τις αργές του ταχύτητες και το επικό του περίβλημα.
 Αποτέλεσμα εικόνας για isole dystopia


Mε τους βαρείς αλλά συνάμα μελωδικούς ήχους του "Beyond The Horizon", οι Σουηδοί μας υποδέχονται και μας δείχνουν τις σκοτεινές τους διαθέσεις με το rhythm section να λειτουργεί σαν φόρος τιμής στους Black Sabbath, ενώ δεν παραλείπονται και διάφορα ατμοσφαιρικά στοιχεία που μαυρίζουν λίγο ακόμα το σκηνικό. 

Από την άλλη, το "Written In The Sand", χωρίς να ξεφεύγει από τους αργούς ρυθμούς, θυμίζει έντονα τους συμπατριώτες, και μέντορες τους, Candlemass, κάτι που δεν παραλείπεται ούτε στο "Forged By Fear", αλλά σε γενικές γραμμές υπάρχει και στο ασήκωτο και κατραμιασμένο "You Went Away", του οποίου οι πένθιμες καμπάνες μας σηκώνουν την τρίχα.

Ποντάροντας πολύ στην ατμόσφαιρα, το "Beholder" σπάει λίγο το βάρος δίνοντας περισσότερη ποικιλία στον δίσκο με μερικά απαλά εισαγωγικά περάσματα, αν και στη συνέχεια θα επανέλθουμε στα κλασικά μοτίβα του συνόλου, μέχρι να τα διαδεχτεί ένα κλασικό χεβυμεταλάδικο σόλο.

Στο "Galenskapens Land" θα έρθουμε αντιμέτωποι με την παράδοση και τη γλώσσα της χώρας των Isole, σε ένα κομμάτι γεμάτο ακουστικές φόρμες και μια Sabbath-ική προσέγγιση σε κάτι πολύ ιδιαίτερο κι όχι τόσο επικό όσο τα υπόλοιπα κομμάτια. Το "Nothingness" μας αφήνει για το τέλος, και μαζί με αυτό μας περιμένει κάτι πολύ ερεβώδες, γεμάτο μυστήριο βγαλμένο από τις αραχνιασμένες κασέτες των 90s, και όλο αυτό που είχαν φέρει οι Katatonia και οι October Tide, μαζί με δάσπαρτες καφρίλες, ενώ τα χορωδιακά ρεφρέν του, διεγείρουν τα αυτιά.

Πέντε χρόνια μετά, το δυστοπικό έργο των Isole ξαναέπιασε τόπο, σε κάτι εξίσου επικό και μαύρο. Το κορακί τους ύφος και το ασήκωτο βάρος τους, μετουσιώθηκε με πολλά στοιχεία βγαλμένα από τις επιρροές τους. Μπορεί η Αμερική να μην ανακαλύφθηκε από τον τρόπο των συνθέσεων τους, αλλά κάθε ένα κομμάτι βάζει το λιθαράκι του σε ένα τόσο σημαντικό metal ιδίωμα, ενώ οι φίλοι του παλιομοδίτικου doom ήχου δύσκολα θα το μισήσουν.

(8/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: