Οι Suicidal Angels εδώ και πάνω από μια δεκαετία, αποτελούν το πιο δυνατό χαρτί του εγχώριου thrash metal. Φέτος, λίγο καιρό πριν την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, "Years Of Aggression", επιστρέφουν στην πατρίδα τους για ένα live πλάι στους θρύλους, και είδωλα τους, τους Slayer. Ο Νίκος, μπροστάρης της μπάντας, μιλάει στο Metal View για όσα νιώθει μόλις ακούει το όνομα των Αμερικανών προπατόρων του ακραίου ήχου καθώς και τις εντυπώσεις του από τη γνωριμία τους μαζί τους και τι να περιμένουμε από την εμφάνιση τους στο Athens Rocks. 
-Πως νιωθεις που μετά από χρόνια επιστρέφετε φεστιβαλικά στην Ελλάδα;
Είναι ένα υπέροχο συναίσθημα γιατί μας αρέσει ιδιαίτερα να παίζουμε στην Ελλάδα κ ειδικότερα σε φεστιβάλ, διοτί ο κόσμος της Ελλάδας έχει κάτι το μαγικό. Εχει μια ενέργεια που σπάνια την συναντάς, συν το γεγονός ότι στο κοινό βλέπεις ανθρώπους που με αρκετούς από αυτούς έχεις πει μια κουβέντα, έχεις πιει μια μπύρα, έχεις κάνει παρέα headbanging σε συναυλία άλλου συγκροτήματος κτλ. Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Θελούρα κ την High Priority Productions για την ευκαιρία που μας δίνουν να είμαστε μέρος αυτού του καταπλητικού event.
-Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται όταν ακούς το όνομα των Slayer;
Είναι ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω thrash metal. Ηταν γροθιά στο στομάχι όταν πρωτο ανακάλυψα αυτή τη μπάντα. Ταχύτητα, ατμόσφαιρα βγαλμένη απο θρίλερ, προωπικότητες των μουσικών που την απαρτίζουν, γενικότερα ένα σύνολο φωτιά. Moshpit, φωτιές κ γενικότερα αυτό που όλοι ξέρουμε ότι το όνομα Slayer δεν το λες, το ουρλιάζεις!
-Με τους Slayer έτυχε να παίξετε ξανά πριν 9 χρόνια στην Αθήνα. Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από τότε;
Αναφέρεσαι σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά live που συνέβη ποτέ να παίξουμε. Big 4, Metallica, Megadeth, Slayer, Anthrax…τι να πρωτοπώ, τι να πρωτοθυμηθώ, τι να πρωτοσχολιάσω…Ειδικά όταν ήρθε ο Araya με μια κόλα Α4 όπου ήθελε να του εξηγήσω πως λέγεται κάτι στα ελληνικά, ήθελε να μάθει πως λέγεται το Ἑυχαριστούμε που ήρθατε῾, ξέχασα τα αγγλικά που ήξερα. Ένας ευγενέστατος άνθρωπος. Κοίτα, γενικά είναι κάπως αμήχανο να είσαι backstage με όλες τις μπάντες που λίγο έως πολύ, είναι ο λόγος που παίζουμε thrash metal σήμερα. Επίσης το 2010 ήταν μια χρονιά που περιοδεύσαμε σχεδόν με όλες τις μπάντες που μας επηρέασαν μουσικά, Overkill, Kreator, Exodus, Death Angel κ με αποκορύφωμα να ανοίξουμε για το Big4. Επίσης θυμάμαι πως ήταν η πρώτη μου φορά που είδα Slayer live και δεν ήξερα τι να κάνω…να παρακολουθήσω τη συναυλία πάνω από τη σκηνή, να κατέβω στο πιτ; Τελικά δεν άντεξα, μετά από 2-3 κομμάτια, εγκατέλειψα την σκηνή κ βρέθηκα μέσα στο πιτ. Θα ήθελα να κλείσω αυτό τον απολογισμό ¨αναμνήσεων¨με την ποσότητα του κόσμου που είχε συγκεντρωθεί από τις 12 το μεσημέρι που παίζαμε κ την αμέριστη υποστήριξη τους, αρκετοί μάλιστα που έρχονταν από επαρχία με λεωφορεία, μας έστειλαν μηνύματα ότι λόγω κίνησης κτλ δε κατάφεραν να είναι εκεί. Σας ευχαριστούμε όλους!
-Παρατηρώ πως υπάρχουν πολλά στοιχεία της μουσικής σας βγαλμένα από αυτή τη μπάντα. Προσωπικά στο παίξιμό σου βρίσκεις στοιχεία δικά τους;
Ναι εννοείται, δε το αρνηθήκαμε ποτέ ότι οι Slayer ήταν κ είναι μια από τις βασικότερες επιρροές μας. Σαφέστατα βρίσκω στοιχεία της μουσικής τους στο παίξιμό μου. Το βασικότερο όμως κατά την άποψή μου είναι, πως όλες μας τις επιρροές σταδιακά τις φιλτράρουμε μέσα από τις προσωπικές μας εμπειρίες όσο ωριμάζουμε μουσικά, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε μια ταυτότητα σαν μπάντα κ ως μουσικοί γενικότερα. Η επιρροές θα είναι για πάντα εκεί, το ζητούμενο είναι να μπορέσουμε να εξελιχθούμε.
-Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος των Slayer που άκουσες; Τι νιώθεις όταν το ξανακούς σήμερα;
Ο πρώτος δίσκος ήταν το “Show no Mercy”. Ήμουν περίπου 15 ετών, είχα ακούσει ήδη τα γνωστά Metallica, Maiden, Blind Guardian, Helloween κτλ κτλ κ έψαχνα κάτι άλλο, κάτι να με σοκάρει. Κ εκεί περίπου βρέθηκε ένας γνωστός μου στο λύκειο, μεγαλύτερος από μένα κ μου έφερε το “Show no Mercy”. Είχα πάθει σοκ από το εξώφυλλο κ μόνο…κ μόλις μπήκαν οι πρώτες νότες του “Evil has no Boundaries” μου σηκώθηκε η τρίχα! Ήταν στο cd player για 6 σχεδόν μήνες non stop. Συγκλονιστικό. Σταδιακά ανακάλυψα κ την υπόλοιπη δισκογραφία κ κάθε δίσκος που άκουγα ήταν κ ένας καινούριος πλανήτης. Φυσικά μαζί με τους Slayer ανοιγόταν μπροστά μου όλο αυτό το πράγμα που ονομαζόταν κ ονομάζεται thrash metal. Σοκ και δέος!
-Τι να περιμένουμε από την εμφάνιση σας στο Athens Rocks; Θα παίξετε κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ σας;
Moshpit, ιδρώτα, φωνές, γενικότερα όλο το thrash metal πακέτο! Θα προσπαθήσουμε κ αυτή τη φορά να καλύψουμε σχεδόν όλο το εύρος της δισκογραφίας μας στον χρόνο που θα μας δοθεί. Θα συμπεριλάβουμε επίσης κάποια καινούρια κομμάτια, είμαστε ακόμα στη διαδικασία δημιουργίας του set list. Πραγματικά αναμένουμε αυτή τη συναυλία, θα είναι ένα φανταστικό event!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Πως νιωθεις που μετά από χρόνια επιστρέφετε φεστιβαλικά στην Ελλάδα;
Είναι ένα υπέροχο συναίσθημα γιατί μας αρέσει ιδιαίτερα να παίζουμε στην Ελλάδα κ ειδικότερα σε φεστιβάλ, διοτί ο κόσμος της Ελλάδας έχει κάτι το μαγικό. Εχει μια ενέργεια που σπάνια την συναντάς, συν το γεγονός ότι στο κοινό βλέπεις ανθρώπους που με αρκετούς από αυτούς έχεις πει μια κουβέντα, έχεις πιει μια μπύρα, έχεις κάνει παρέα headbanging σε συναυλία άλλου συγκροτήματος κτλ. Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Θελούρα κ την High Priority Productions για την ευκαιρία που μας δίνουν να είμαστε μέρος αυτού του καταπλητικού event.
-Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται όταν ακούς το όνομα των Slayer;
Είναι ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω thrash metal. Ηταν γροθιά στο στομάχι όταν πρωτο ανακάλυψα αυτή τη μπάντα. Ταχύτητα, ατμόσφαιρα βγαλμένη απο θρίλερ, προωπικότητες των μουσικών που την απαρτίζουν, γενικότερα ένα σύνολο φωτιά. Moshpit, φωτιές κ γενικότερα αυτό που όλοι ξέρουμε ότι το όνομα Slayer δεν το λες, το ουρλιάζεις!
-Με τους Slayer έτυχε να παίξετε ξανά πριν 9 χρόνια στην Αθήνα. Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από τότε;
Αναφέρεσαι σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά live που συνέβη ποτέ να παίξουμε. Big 4, Metallica, Megadeth, Slayer, Anthrax…τι να πρωτοπώ, τι να πρωτοθυμηθώ, τι να πρωτοσχολιάσω…Ειδικά όταν ήρθε ο Araya με μια κόλα Α4 όπου ήθελε να του εξηγήσω πως λέγεται κάτι στα ελληνικά, ήθελε να μάθει πως λέγεται το Ἑυχαριστούμε που ήρθατε῾, ξέχασα τα αγγλικά που ήξερα. Ένας ευγενέστατος άνθρωπος. Κοίτα, γενικά είναι κάπως αμήχανο να είσαι backstage με όλες τις μπάντες που λίγο έως πολύ, είναι ο λόγος που παίζουμε thrash metal σήμερα. Επίσης το 2010 ήταν μια χρονιά που περιοδεύσαμε σχεδόν με όλες τις μπάντες που μας επηρέασαν μουσικά, Overkill, Kreator, Exodus, Death Angel κ με αποκορύφωμα να ανοίξουμε για το Big4. Επίσης θυμάμαι πως ήταν η πρώτη μου φορά που είδα Slayer live και δεν ήξερα τι να κάνω…να παρακολουθήσω τη συναυλία πάνω από τη σκηνή, να κατέβω στο πιτ; Τελικά δεν άντεξα, μετά από 2-3 κομμάτια, εγκατέλειψα την σκηνή κ βρέθηκα μέσα στο πιτ. Θα ήθελα να κλείσω αυτό τον απολογισμό ¨αναμνήσεων¨με την ποσότητα του κόσμου που είχε συγκεντρωθεί από τις 12 το μεσημέρι που παίζαμε κ την αμέριστη υποστήριξη τους, αρκετοί μάλιστα που έρχονταν από επαρχία με λεωφορεία, μας έστειλαν μηνύματα ότι λόγω κίνησης κτλ δε κατάφεραν να είναι εκεί. Σας ευχαριστούμε όλους!
-Παρατηρώ πως υπάρχουν πολλά στοιχεία της μουσικής σας βγαλμένα από αυτή τη μπάντα. Προσωπικά στο παίξιμό σου βρίσκεις στοιχεία δικά τους;
Ναι εννοείται, δε το αρνηθήκαμε ποτέ ότι οι Slayer ήταν κ είναι μια από τις βασικότερες επιρροές μας. Σαφέστατα βρίσκω στοιχεία της μουσικής τους στο παίξιμό μου. Το βασικότερο όμως κατά την άποψή μου είναι, πως όλες μας τις επιρροές σταδιακά τις φιλτράρουμε μέσα από τις προσωπικές μας εμπειρίες όσο ωριμάζουμε μουσικά, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε μια ταυτότητα σαν μπάντα κ ως μουσικοί γενικότερα. Η επιρροές θα είναι για πάντα εκεί, το ζητούμενο είναι να μπορέσουμε να εξελιχθούμε.
-Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος των Slayer που άκουσες; Τι νιώθεις όταν το ξανακούς σήμερα;
Ο πρώτος δίσκος ήταν το “Show no Mercy”. Ήμουν περίπου 15 ετών, είχα ακούσει ήδη τα γνωστά Metallica, Maiden, Blind Guardian, Helloween κτλ κτλ κ έψαχνα κάτι άλλο, κάτι να με σοκάρει. Κ εκεί περίπου βρέθηκε ένας γνωστός μου στο λύκειο, μεγαλύτερος από μένα κ μου έφερε το “Show no Mercy”. Είχα πάθει σοκ από το εξώφυλλο κ μόνο…κ μόλις μπήκαν οι πρώτες νότες του “Evil has no Boundaries” μου σηκώθηκε η τρίχα! Ήταν στο cd player για 6 σχεδόν μήνες non stop. Συγκλονιστικό. Σταδιακά ανακάλυψα κ την υπόλοιπη δισκογραφία κ κάθε δίσκος που άκουγα ήταν κ ένας καινούριος πλανήτης. Φυσικά μαζί με τους Slayer ανοιγόταν μπροστά μου όλο αυτό το πράγμα που ονομαζόταν κ ονομάζεται thrash metal. Σοκ και δέος! -Τι να περιμένουμε από την εμφάνιση σας στο Athens Rocks; Θα παίξετε κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ σας;
Moshpit, ιδρώτα, φωνές, γενικότερα όλο το thrash metal πακέτο! Θα προσπαθήσουμε κ αυτή τη φορά να καλύψουμε σχεδόν όλο το εύρος της δισκογραφίας μας στον χρόνο που θα μας δοθεί. Θα συμπεριλάβουμε επίσης κάποια καινούρια κομμάτια, είμαστε ακόμα στη διαδικασία δημιουργίας του set list. Πραγματικά αναμένουμε αυτή τη συναυλία, θα είναι ένα φανταστικό event!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου