Τους Drama Noir ο κόσμος κατάφερε να τους μάθει πριν ενάμιση χρόνο με την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους. Φέτος με μια δόση εμπειρίας και ανανέωσης στο line up, εκτός του Mephisto και Yngve σε κιθάρες και ντραμς αντίστοιχα, ήρθαν και ο Nyctelios των Synteleia πίσω από το μικρόφωνο με τον Peisithanatos στο μπάσο για να κυκλοφρήσουν το ολοκαίνουριο μαυρομεταλλικό πόνημα, "A Necromancy Lore".
Με μια τελετουργική και απόκοσμη, αλά Diamanda Galas εισαγωγή, εισερχόμαστε στο ύφος του "Desert Draconids", το οποίο εν συνεχεία μας επιφυλάσσει ένα μελωδικό κοντά στα πρώιμα ελληνικά black metal μοτίβο αν και το ανάλογο "Chaos Melathron" προβάλλει περισσότερο με τα riffs του την ωμότητα και το χάος.
Πιο heavy και επιθετικό χωρίς να αλλάζει τη βασική δομή του ήχου ακολουθεί το "Lumnious Seduction" σε αντίθεση με το βαρβάτο, ταχύ και αγριεμένο "Devolution In The Curve Of Time" που αφήνει τα ατμοσφαιρικά στοιχεία μόνο για στολισμό αφού από τα θεμέλια φαίνεται η διάθεση για σφαγή. Σε αυτή τη τραχιά και γρήγορη στροφή του δίσκου συναντούμε και το "The Last Incarnation" να θυμίζει τις παρθενικές δουλειές των Rotting Christ και Varathron.
Γυρνώντας πάλι, άλλες 180 μοίρες, το "Relics Of My Enemies'' θα μας δώσει στοιχεία της αρχής, με μαγευτικά περάσματα και απαλές διάσπαρτες πινελιές. Το "Witched Curse" έρχεται σαν ένα αργό αλλά εκρηκτικό ξέσπασμα του συνόλου με μια πονεμένη κατάθεση γραμμένη εξ ολοκλήρου στα ελληνικά. Τέλος, το "Cyber Necromancer Of Doom" χωρίς δραστικές αλλαγές, μας αφήνει με το ίδιο μεν, αλλά εμβληματικό και αβυσσικά ψυχρό στυλ για μια άλλη διάσταση.
Εκ πρώτης όψεως, όπως κι άλλα σχήματα της σκηνής, δε νοιάζονται για περιθώρια εξέλιξης, όντας πιστοί στο ελληνικό κύμα του ακραίου ήχου. Από εκεί και πέρα όμως, η παραγωγή και ο τρόπος δημιουργίας αυτου του δίσκου, απλώνουν ένα δίχτυ φρεσκάδας κάνοντας την κλασική black metal γοητεία να φαντάζει το ίδιο σύγχρονη και επίκαιρη όπως πίσω στα μέσα των 90s. Το "A Necromancy Lore" δεν ήρθε να ανακαλύψει τον τροχό, αλλά να δώσει ένα στίγμα εξέλιξης των Drama Noir, από το ντεμπούτο τους, και να τους προσανατολίσει προς μια αμιγώς μαύρη κατεύθυνση χωρίς άλλα στοιχεία και ιδέες, δείχνοντας μάλιστα πως τα καταφέρνουν μια χαρά.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με μια τελετουργική και απόκοσμη, αλά Diamanda Galas εισαγωγή, εισερχόμαστε στο ύφος του "Desert Draconids", το οποίο εν συνεχεία μας επιφυλάσσει ένα μελωδικό κοντά στα πρώιμα ελληνικά black metal μοτίβο αν και το ανάλογο "Chaos Melathron" προβάλλει περισσότερο με τα riffs του την ωμότητα και το χάος.
Πιο heavy και επιθετικό χωρίς να αλλάζει τη βασική δομή του ήχου ακολουθεί το "Lumnious Seduction" σε αντίθεση με το βαρβάτο, ταχύ και αγριεμένο "Devolution In The Curve Of Time" που αφήνει τα ατμοσφαιρικά στοιχεία μόνο για στολισμό αφού από τα θεμέλια φαίνεται η διάθεση για σφαγή. Σε αυτή τη τραχιά και γρήγορη στροφή του δίσκου συναντούμε και το "The Last Incarnation" να θυμίζει τις παρθενικές δουλειές των Rotting Christ και Varathron.
Γυρνώντας πάλι, άλλες 180 μοίρες, το "Relics Of My Enemies'' θα μας δώσει στοιχεία της αρχής, με μαγευτικά περάσματα και απαλές διάσπαρτες πινελιές. Το "Witched Curse" έρχεται σαν ένα αργό αλλά εκρηκτικό ξέσπασμα του συνόλου με μια πονεμένη κατάθεση γραμμένη εξ ολοκλήρου στα ελληνικά. Τέλος, το "Cyber Necromancer Of Doom" χωρίς δραστικές αλλαγές, μας αφήνει με το ίδιο μεν, αλλά εμβληματικό και αβυσσικά ψυχρό στυλ για μια άλλη διάσταση.
Εκ πρώτης όψεως, όπως κι άλλα σχήματα της σκηνής, δε νοιάζονται για περιθώρια εξέλιξης, όντας πιστοί στο ελληνικό κύμα του ακραίου ήχου. Από εκεί και πέρα όμως, η παραγωγή και ο τρόπος δημιουργίας αυτου του δίσκου, απλώνουν ένα δίχτυ φρεσκάδας κάνοντας την κλασική black metal γοητεία να φαντάζει το ίδιο σύγχρονη και επίκαιρη όπως πίσω στα μέσα των 90s. Το "A Necromancy Lore" δεν ήρθε να ανακαλύψει τον τροχό, αλλά να δώσει ένα στίγμα εξέλιξης των Drama Noir, από το ντεμπούτο τους, και να τους προσανατολίσει προς μια αμιγώς μαύρη κατεύθυνση χωρίς άλλα στοιχεία και ιδέες, δείχνοντας μάλιστα πως τα καταφέρνουν μια χαρά.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
