Οι Nocturnal Breed, εδώ και 23 χρόνια έχουν τσαγανό, τσμαπουκά και μια παλιομοδίτικη διάθεση στον ήχο τους. Με ιθύνοντα νου τον SA Destroyer που μεταξύ άλλων έχει κάνει θητεία πλάι στους Gehenna και τους Satyricon, αλλά και με πρώην μέλη τον Shagrath και τον Silenoz από τους Dimmu Borgir, φαίνεται πως οι Νορβηγοί έχουν ένα βαρύ βιογραφικό, και φέτος επιστρέφουν με το έκτο τους βίαιο πόνημα, υπό τον σημαδιακό τίτλο "We Only Came For The Violence".
Οι προειδοποιητικοί λόγοι του "Iron Winter" προμηνύουν ένα πολεμικό σκηνικό, το οποίο ευθύς αμέσως παίρνει σάρκα και οστά μέσω του "Choke On Blood" και της 80s thrash αύρας του, η οποία δανίζεται στοιχεία από τους Slayer, τους Possessed και τους Overkill, ενώ το "Nekrohagel", πηγαίνει σε ακόμα πιο ακραία μονοπάτια, γεμάτα θόρυβο και εκκωφαντικές, γρήγορες μελωδίες.
Όσον αφορά το ομότιτλο "We Only Came For The Violence" χωρίς κάτι λιγότερο από αυτό που υπόσχεται, δείχνει όλα όσα λέει και ο τίτλος, με την αλητεία των Motorhead και την ανάλογη νορβηγική καφρίλα καθώς και τα τύμπανα που αντιλαλούν μέχρι το κόκκαλο, όσο σκορπίζει η Κόλαση τριγύρω. Το "Frozen To The Cross" θα φέρει στο προσκήνιο πιο έντονα τον blackened χαρακτήρα της μπάντας, με αρκετά crust punk μέρη, τα οποία βέβαια θα συναντήσουμε και στα "Desecrator", "Limbs Of Gehenna" και "War-Metal Engine".
Με το soundtrack-ικό "Cannibalized By Fear" δημιουργείται μια θριλερική ατμόσφαιρα, που βοηθάει στο γενικό σύνολο του δίσκου, πασάροντας στο "Sharks Of The Wehrmacht" με το απειλητικό και τραχύ ύφος του και τα groove-άτα σημεία που σπάνε την ανελέητη ωμότητα του άλμπουμ.
Το "Can't Hold Back The Night" ενώνει πιο άμεσα το black με το thrash, ενώ το "Bless The Whore" λίγο πριν το τέλος, θυμίζει λίγο το "Bomber" αλλά με έναν πρώιμο Venom-ικό παλμό . Ο επίλογος με το "A Million Miles Of Trench" βγάζει όλη τη σκοτεινιά που έλειπε από αυτόν τον δίσκο, επίσης με ακραία διάθεση. Εκτός αυτών όμως, για όσους δε χόρτασαν την επιστροφή των Νορβηγών, υπάρχουν και τρία τρία bonus κομμάτια, to "Ut A Slass" το οποίο παίζει για ακόμα μια φορά μεταξύ του rock n roll και του extreme metal έχοντας ως guest τον Ronnie Ripper (ex-Gehennah, Vomitory), το "Underworld" που με βάση αυτό το μοτίβο θα έρθει πιο αργό και μελωδικό, αλλά και το απόκοσμο, ατμοσφαιρικό outro, με το όνομα "The Purge Of Rule".
To "We Only Came For The Violence", αποτελεί ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των Nocturnal Breed, με διαφορά. Τα μπόλικα στοιχεία του ένδοξου metal παρελθόντος, δεν αντιγράδουν τίποτα, και αυτό είναι ένα κλου που μαζί με την αγριάδα και την επιθετικότητα του, το κάνει ένα από τα καύτερα ακατέργαστα διαμάντια του undeground Σκανδιναβικού ήχου. Αν λοιπόν έχεις νεύρα και θες να ξεσπάσεις και να τα σπάσεις, τότε αυτός ο δίσκος είναι για εσένα φίλε black/thrasher!
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Οι προειδοποιητικοί λόγοι του "Iron Winter" προμηνύουν ένα πολεμικό σκηνικό, το οποίο ευθύς αμέσως παίρνει σάρκα και οστά μέσω του "Choke On Blood" και της 80s thrash αύρας του, η οποία δανίζεται στοιχεία από τους Slayer, τους Possessed και τους Overkill, ενώ το "Nekrohagel", πηγαίνει σε ακόμα πιο ακραία μονοπάτια, γεμάτα θόρυβο και εκκωφαντικές, γρήγορες μελωδίες.
Όσον αφορά το ομότιτλο "We Only Came For The Violence" χωρίς κάτι λιγότερο από αυτό που υπόσχεται, δείχνει όλα όσα λέει και ο τίτλος, με την αλητεία των Motorhead και την ανάλογη νορβηγική καφρίλα καθώς και τα τύμπανα που αντιλαλούν μέχρι το κόκκαλο, όσο σκορπίζει η Κόλαση τριγύρω. Το "Frozen To The Cross" θα φέρει στο προσκήνιο πιο έντονα τον blackened χαρακτήρα της μπάντας, με αρκετά crust punk μέρη, τα οποία βέβαια θα συναντήσουμε και στα "Desecrator", "Limbs Of Gehenna" και "War-Metal Engine".
Με το soundtrack-ικό "Cannibalized By Fear" δημιουργείται μια θριλερική ατμόσφαιρα, που βοηθάει στο γενικό σύνολο του δίσκου, πασάροντας στο "Sharks Of The Wehrmacht" με το απειλητικό και τραχύ ύφος του και τα groove-άτα σημεία που σπάνε την ανελέητη ωμότητα του άλμπουμ.
Το "Can't Hold Back The Night" ενώνει πιο άμεσα το black με το thrash, ενώ το "Bless The Whore" λίγο πριν το τέλος, θυμίζει λίγο το "Bomber" αλλά με έναν πρώιμο Venom-ικό παλμό . Ο επίλογος με το "A Million Miles Of Trench" βγάζει όλη τη σκοτεινιά που έλειπε από αυτόν τον δίσκο, επίσης με ακραία διάθεση. Εκτός αυτών όμως, για όσους δε χόρτασαν την επιστροφή των Νορβηγών, υπάρχουν και τρία τρία bonus κομμάτια, to "Ut A Slass" το οποίο παίζει για ακόμα μια φορά μεταξύ του rock n roll και του extreme metal έχοντας ως guest τον Ronnie Ripper (ex-Gehennah, Vomitory), το "Underworld" που με βάση αυτό το μοτίβο θα έρθει πιο αργό και μελωδικό, αλλά και το απόκοσμο, ατμοσφαιρικό outro, με το όνομα "The Purge Of Rule".
To "We Only Came For The Violence", αποτελεί ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των Nocturnal Breed, με διαφορά. Τα μπόλικα στοιχεία του ένδοξου metal παρελθόντος, δεν αντιγράδουν τίποτα, και αυτό είναι ένα κλου που μαζί με την αγριάδα και την επιθετικότητα του, το κάνει ένα από τα καύτερα ακατέργαστα διαμάντια του undeground Σκανδιναβικού ήχου. Αν λοιπόν έχεις νεύρα και θες να ξεσπάσεις και να τα σπάσεις, τότε αυτός ο δίσκος είναι για εσένα φίλε black/thrasher!
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου