Οι Καλιφορνέζοι Cattle Decapitation, επί 23 συναπτά έτη, βγάζουν όλο το μίσος και τη χολή τους για την ανθρώπινη ύπαρξη που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμα της. Έτσι ακριβώς και με τον ήχο τους, οι ίδιοι ισοπεδώνουν το κάθε τι, και το αποδεικνύουν ξανά με το νέο τους πόνημα. Το όγδοο άλμπουμ τους, φέρει τον τίτλο "Death Atlas" και σκιαγραφεί μέσα στο ιδιαίτερο στυλ τους το τέλος του κόσμου.
Σαν άλλος Πύργος Της Βαβέλ, η εισαγωγή του δίσκου, έρχεται με απόκοσμες μελωδίες και ποικίλες γλώσσες, δίνοντας πάσα στο "The Geocide" που βγάζει τα ξυράφια έξω και τα μετατρέπει σε riffs. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το δολοφονικό "Be Still Our Bleeding Hearts", ενώ δε λείπουν και στα δύο μερικά μελωδικά στοιχεία με καθαρά φωνητικά στο βάθος τα οποία προσδίδουν μεγαλύτερη ποικιλία στο όλο σύνολο.
Πιο απειλητικά θα έρθουν τα "4-Vulturous" και "Absolute Destitute" που στο ένα οι ανατολίτικες πινελιές και τα τεχνικά περάσματα, κατά καιρούς ανεβάζουν λίγο την ταχύτητα, όσο ένα χάος δημιουργείται ενώ το δεύτερο φαίνεται πιο εκρηκτικό και αργό. Από την άλλη, το "The Great Dying" προμηνύει μεγάλες καταστροφές, τις οποίες χωρίς δισταγμό ξεκινά το "One Day Closer To The End Of The World" με τη δυσαρμονία και τα εξωφρενικά ηχητικά του μοτίβα. Στο ίδιο μήκος κύματος φυσικά θα βρεθεί και το σκοτεινά επικό "Bring Back The Plague" που χώνει μερικά black-ίζοντα στοιχεία.
Αισίως έχουμε περάσει τα μισά του δίσκου, και το "The Great Dying II" φέρνει άλλο ένα απαισιόδοξο μήνυμα, με το "Finish Them" υπακούοντας να συνεχίζει τα ίδια μακάβρια σχέδια, με το ύφος της μπάντας να γίνεται λίγο πιο prog και heavy. To "With All Disrespect" πηγαίνει πάλι προς τα κλασικά μονοπάτια του ήχου των Αμερικάνων, ενώ το "Time's Cruel Curtain" κατευνάζει τα πνεύματα ελαφρώς, προχωρώντας μετά από ένα μαύρο ιντερλούδιο στον ομότιτλο επίλογο, "The Death Atlas" συνοψίζοντας μέσα στα εννιά λεπτά του με αριστοτεχνικό τρόπο όλα τα στοιχεία του δίσκου, με ιδιαίτερη μνεία στις κραυγές, τις μελωδίες και τις αλλαγές των ρυθμών.
To νέο άλμπουμ των Cattle Decapitation είναι ένα πολύ πετυχημένο πείραμα για τον ήχο και το βάρος τους. Τα grindcore στοιχεία έχουν πάει κατά μέρος, και ειδική έμφαση έχει δοθεί σε πιο blackened death περάσματα. Εκτός αυτού, το αποτέλεσμα εκτός από ποικίλο είναι και πιο ογκώδες, με τις νέες προσθήκες σε μπάσο και δεύτερη κιθάρα, πράγμα το οποίο αναντίρρητα βοήθησε. Συν τοις άλλοις, το όλο αποτέλεσμα φαίνεται τόσο οικείο και συνάμα διαφορετικό από τον προκάτοχο του, ενώ κλείνοντας αξίζει να σημειωθεί πως τα κομμάτια παρά τις χαοτικές τους διαστάσεις εύκολα μένουν στη μνήμη με μόλις λίγα ακούσματα, με τους φίλους της μπάντας σίγουρα να το αγαπήσουν εν καιρώ.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Σαν άλλος Πύργος Της Βαβέλ, η εισαγωγή του δίσκου, έρχεται με απόκοσμες μελωδίες και ποικίλες γλώσσες, δίνοντας πάσα στο "The Geocide" που βγάζει τα ξυράφια έξω και τα μετατρέπει σε riffs. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το δολοφονικό "Be Still Our Bleeding Hearts", ενώ δε λείπουν και στα δύο μερικά μελωδικά στοιχεία με καθαρά φωνητικά στο βάθος τα οποία προσδίδουν μεγαλύτερη ποικιλία στο όλο σύνολο.
Πιο απειλητικά θα έρθουν τα "4-Vulturous" και "Absolute Destitute" που στο ένα οι ανατολίτικες πινελιές και τα τεχνικά περάσματα, κατά καιρούς ανεβάζουν λίγο την ταχύτητα, όσο ένα χάος δημιουργείται ενώ το δεύτερο φαίνεται πιο εκρηκτικό και αργό. Από την άλλη, το "The Great Dying" προμηνύει μεγάλες καταστροφές, τις οποίες χωρίς δισταγμό ξεκινά το "One Day Closer To The End Of The World" με τη δυσαρμονία και τα εξωφρενικά ηχητικά του μοτίβα. Στο ίδιο μήκος κύματος φυσικά θα βρεθεί και το σκοτεινά επικό "Bring Back The Plague" που χώνει μερικά black-ίζοντα στοιχεία.
Αισίως έχουμε περάσει τα μισά του δίσκου, και το "The Great Dying II" φέρνει άλλο ένα απαισιόδοξο μήνυμα, με το "Finish Them" υπακούοντας να συνεχίζει τα ίδια μακάβρια σχέδια, με το ύφος της μπάντας να γίνεται λίγο πιο prog και heavy. To "With All Disrespect" πηγαίνει πάλι προς τα κλασικά μονοπάτια του ήχου των Αμερικάνων, ενώ το "Time's Cruel Curtain" κατευνάζει τα πνεύματα ελαφρώς, προχωρώντας μετά από ένα μαύρο ιντερλούδιο στον ομότιτλο επίλογο, "The Death Atlas" συνοψίζοντας μέσα στα εννιά λεπτά του με αριστοτεχνικό τρόπο όλα τα στοιχεία του δίσκου, με ιδιαίτερη μνεία στις κραυγές, τις μελωδίες και τις αλλαγές των ρυθμών.
To νέο άλμπουμ των Cattle Decapitation είναι ένα πολύ πετυχημένο πείραμα για τον ήχο και το βάρος τους. Τα grindcore στοιχεία έχουν πάει κατά μέρος, και ειδική έμφαση έχει δοθεί σε πιο blackened death περάσματα. Εκτός αυτού, το αποτέλεσμα εκτός από ποικίλο είναι και πιο ογκώδες, με τις νέες προσθήκες σε μπάσο και δεύτερη κιθάρα, πράγμα το οποίο αναντίρρητα βοήθησε. Συν τοις άλλοις, το όλο αποτέλεσμα φαίνεται τόσο οικείο και συνάμα διαφορετικό από τον προκάτοχο του, ενώ κλείνοντας αξίζει να σημειωθεί πως τα κομμάτια παρά τις χαοτικές τους διαστάσεις εύκολα μένουν στη μνήμη με μόλις λίγα ακούσματα, με τους φίλους της μπάντας σίγουρα να το αγαπήσουν εν καιρώ.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου