Οι Sifting μας έρχονται από τη Βενεζουέλα, αλλά τα τελευταία χρόνια εδρεύουν στο θρυλικό LA της Καλιφόρνια. Λίγο καιρό πριν συμπληρώσουν δέκα χρόνια ύπαρξης, οι progressive metallers, μέσω της Αμερικάνικης Eclipse Records, έρχονται με το τέταρτο τους, "The Infinite Loop", που αποτελεί και ιδανικό τίτλο για το ύφος-χαμελαίωντα που παίζουν.
Η γεμάτη εκρηκτικότητα έναρξη του "Agony", στα δέκα λεπτά του, θα συνατήσουμε πολλά heavy ξεσπάσματα μέσα από τους έντονους τεχνικούς του, power ρυθμούς, ενώ σε διάφορα σημεία η μουσική δε λείπει να θυμίσει τους Metallica του "Black Album", ενώ τα solo έχουν μια μεγαλειώδη ατμόσφαιρα. Από την άλλη το "Critical Affair", όπως και τα "What If (Dichotomy)" και "To Who I Am", που θα συνατήσουμε αργότερα, είναι πιο ραδιοφωνικά κομμάτια, με πολλά απαλά στοιχεία, ενώ στα ψηλά τους ντεσιμπέλ, η μπάντα γίνεται πιο στακάτη.
Το "Enough" με τους ακουστικούς του ήχους, προλογίζει τη συνέχεια μιας power μπαλάντας, με αργά τέμπο, αλλά έντονα ξεσπάσματα και ανατριχιαστικά breakdowns στα τελειώματα. Με το "Stop Calling Me Liberty" να είναι το προσωπικό μου αγαπημένο, θα δούμε μια ωμή προσέγγιση με λιγότερα porg στοιχεία, αλλά μοντέρνα αντίληψη και δυναμική και τη παραμόρφωση στις κιθάρες να σπάει τοίχους. Εν συνεχεία, το πολυμορφικό και εφετζίδικο instrumental, "Τhe Fifth Element", μας επαναφέρει για τα καλά στους προοδευτικούς και συνάμα μαγευτικούς ήχους, ενώ το "Ghost Of A Lie", συνεχίζει σε αυτό το ύφος με τον Derek Sherinian, από τους Sons of Apollo, Dream Theater και Billy Idol, να βρίσκεται πίσω από τα πλήκτρα, σε ένα κομμάτι με κάποιες εμφανείς αλλά πιο βαριές επιρροές από τους Pink Floyd.
Για το τέλος μας αφήνει ένα ανόμοιο δίδυμο, με το "Emotionless Shells" να είναι τελείως άγριο και επιθετικό, ενώ το ομώνυμο του δίσκου "The Infinite Loop" θα κλείσει το άλμπουμ με ένα σχετικά ήπιο, βαθύ και τεχνικό τρόπο.
To νέο δημιούργημα των Αμερικάνων metallers, έχει έναν αριστουργηματικό τρόπο να ενώνει την τεχνική με την αμεσότητα και την ηρεμία με την ένταση, παρόλο που αυτή η αμφιταλάντευση εμένα με αποσυντονίζει, καθώς ξεφεύγει από κάποια συνολική ομοιομορφία. Από την άλλη οι Sifting δείχνουν ότι κατέχουν το άθλημα, και χαράζουν το δρόμο για το progressive του μέλλοντος μας.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η γεμάτη εκρηκτικότητα έναρξη του "Agony", στα δέκα λεπτά του, θα συνατήσουμε πολλά heavy ξεσπάσματα μέσα από τους έντονους τεχνικούς του, power ρυθμούς, ενώ σε διάφορα σημεία η μουσική δε λείπει να θυμίσει τους Metallica του "Black Album", ενώ τα solo έχουν μια μεγαλειώδη ατμόσφαιρα. Από την άλλη το "Critical Affair", όπως και τα "What If (Dichotomy)" και "To Who I Am", που θα συνατήσουμε αργότερα, είναι πιο ραδιοφωνικά κομμάτια, με πολλά απαλά στοιχεία, ενώ στα ψηλά τους ντεσιμπέλ, η μπάντα γίνεται πιο στακάτη.
Το "Enough" με τους ακουστικούς του ήχους, προλογίζει τη συνέχεια μιας power μπαλάντας, με αργά τέμπο, αλλά έντονα ξεσπάσματα και ανατριχιαστικά breakdowns στα τελειώματα. Με το "Stop Calling Me Liberty" να είναι το προσωπικό μου αγαπημένο, θα δούμε μια ωμή προσέγγιση με λιγότερα porg στοιχεία, αλλά μοντέρνα αντίληψη και δυναμική και τη παραμόρφωση στις κιθάρες να σπάει τοίχους. Εν συνεχεία, το πολυμορφικό και εφετζίδικο instrumental, "Τhe Fifth Element", μας επαναφέρει για τα καλά στους προοδευτικούς και συνάμα μαγευτικούς ήχους, ενώ το "Ghost Of A Lie", συνεχίζει σε αυτό το ύφος με τον Derek Sherinian, από τους Sons of Apollo, Dream Theater και Billy Idol, να βρίσκεται πίσω από τα πλήκτρα, σε ένα κομμάτι με κάποιες εμφανείς αλλά πιο βαριές επιρροές από τους Pink Floyd.
Για το τέλος μας αφήνει ένα ανόμοιο δίδυμο, με το "Emotionless Shells" να είναι τελείως άγριο και επιθετικό, ενώ το ομώνυμο του δίσκου "The Infinite Loop" θα κλείσει το άλμπουμ με ένα σχετικά ήπιο, βαθύ και τεχνικό τρόπο.
To νέο δημιούργημα των Αμερικάνων metallers, έχει έναν αριστουργηματικό τρόπο να ενώνει την τεχνική με την αμεσότητα και την ηρεμία με την ένταση, παρόλο που αυτή η αμφιταλάντευση εμένα με αποσυντονίζει, καθώς ξεφεύγει από κάποια συνολική ομοιομορφία. Από την άλλη οι Sifting δείχνουν ότι κατέχουν το άθλημα, και χαράζουν το δρόμο για το progressive του μέλλοντος μας.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου