Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες εκεί έξω είναι αναμφισβήτητα οι Primordial. Οι Ιρλανδοί θρυλικοί metallers, μπορούν μόνο με μια τους μελωδία να συγκινήσουν ή να οργιάσουν τα πλήθη, αφού η μουσική τους συνδυάζει το επικό με το μελαγχολικό και το σκοτεινό με το αιθέριο. Για πολλά πράγματα, όπως το τελευταίο πόνημα τους, "Exile Among The Ruins" και τη σχέση λατρείας μεταξύ του ίδιου του συγκροτήματος και της Ελλάδας, λίγες εβδομάδες πριν τις επικείμενες εμφανίσεις στα μέρη μας, μίλησε στο Metal View, o μπροστάρης τους Alan "Nemtheanga" Averill.
-Αρχικά, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του νέου σας άλμπουμ, πώς είναι η ανταπόκριση των οπαδών;
Λοιπόν γενικά είναι θετική, μερικές κριτικές ήταν λίγο συγκεχυμένες, καθώς υπάρχουν μερικά διαφορετικά στοιχεία στο άλμπουμ, αλλά με αυτόν τον ένατο δίσκο, αισθανόμασταν ότι μπορούσαμε και έπρεπε να πάρουμε μερικά ρίσκα και να κάνουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά, κι όχι όπως πάει το κύμα. Μερικοί ακόμα παραδοσιακοί άνθρωποι μπερδεύτηκαν από κάποια σημεία του,καθώς ίσως το άλμπουμ να ήταν λιγότερο βομβώδες από τα προηγούμενα, και πήρε λίγο περισσότερο χρόνο για να συνηθιστεί, αλλά η αντίδραση των οπαδών ήταν πολύ καλή.
-Σε αυτό το άλμπουμ βλέπω ότι αλλάζεις λίγο το επικό στυλ σου, με πιο doom και σκοτεινά ατμοσφαιρικά στοιχεία. Πώς το αποφάσισες; Ήταν σαν ένα πείραμα;
Όχι, δε θα έλεγα πείραμα, μιας και δεν το σχεδιάσαμε. Απλώς αποδείχτηκε κάτι τέτοιο στις αλλαγές μας , πράγμα το οποίο συνέβη φυσιολογικά και έτσι τότε συνειδητοποιήσαμε ότι ηχεί λίγο πιο doom, πιο ελαφρύ και λίγο πιο περίπλοκο όπως ίσως και πιο μελαγχολικό. Αλλά δεν υπήρχε κανένα πλάνο.
-Για το τελικό αποτέλεσμα αυτού του άλμπουμ, δουλέψατε διαφορετικά από τις άλλες φορές;
Όχι ακριβώς. Το ίδιο πράγμα κάναμε, συναντιόμασταν στο προβάδικο μας και παίζαμε, αναπτύσσαμε και δουλεύαμε πάνω σε ιδέες, συζητούσαμε και συγκρίναμε στοιχεία. Δεν υπήρχε καθόλου ανταλλαγή αρχείων και το στούντιο ίσως δεν ήταν χώρος που εμείς να ήμασταν συνηθισμένοι, αλλά όταν αυτοσχεδιάζεις, αντιμετωπίζεις και τα προβλήματα.
-Λόγω του χαρακτήρα αυτού του δίσκου, εμπνεύστηκες από τις άλλες σου μπάντες, όπως τους Dread Sovereign ή τους Twilight Of The Gods;
Οχι, καθόλου. Είναι αρκετά ξεχωριστές, αν και γράφω το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής στους Dread Sovereign για παράδειγμα, δεν έρχομαι στους Primordial γεμάτος με riffs. Θέλω να πω ότι έχω τις ιδέες μου για το διαχωρισμό των οργάνων και τους τόνους και τον τρόπο που θέλω να ακούγεται το μπάσο μου, αλλά θέλουμε απλά να ακούγεται σαν μπάντα μέσα σε ένα δωμάτιο...να παίζουμε μαζί απλά.
-Ποια είναι η σημασία πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ σας "Exile Among The Ruins"; Για μένα είναι σαν κάποιος που θέλει να ξεφύγει από τη μοντέρνα ρουτίνα του σήμερα. Είμαι κοντά στις σκέψεις σας;
Ναι κάπως έτσι... Είναι περισσότερο για όσους εκτιμούν την παράδοση, τη λαογραφία, τον μύθο, τον πολιτισμό, την κληρονομιά, τη γλώσσα, το τραγούδι, την ιστορία και τη θυσία οι οποίοι σε αυτή την περίπτωση είναι και οι Εξόριστοι ενώ τα ερείπια είναι η ίδια η Δύση.
-Στη περιορισμένη έκδοση του άλμπουμ σας έχετε μια διασκευή ενός Ιρλανδικού παραδοσιακού τραγουδιού, του "Foggy Dew". Πώς επιλέξατε αυτό το τραγούδι και ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν το ακούτε;
Λοιπόν αυτός είναι ο Simon που τραγουδάει, όχι εγώ. Είναι ένας σπουδαίος τραγουδιστής παραδοσιακού Ιρλανδικού τραγουδιού, μάλιστα ο ίδιος το επέλεξε! Νομίζω ότι έκανε σπουδαία δουλειά.
-Γνωρίζω ότι σου αρέσει η ελληνική metal σκηνή. Έχεις κάποιο αγαπημένο άλμπουμ από μια ελληνική μπάντα;
Ναι φυσικά...τελευταία ακούω πολύ Cult of Eibon και νομίζω ότι έχουν σπουδαίες δουλειές! Μεταξύ πολλών άλλων νεώτερων συγκροτημάτων, όπως οι Embrace Of Thorns και οι Nefarious Spirit, με τους οποίους παίζουμε στην Αθήνα, μου αρέσουν και οι Ithaqua, Devathorn, Macabre Omen, Αcherontas κλπ...To αγαπημένο μου άλμπουμ όμως, πιθανώς είναι το «Triarchy Of The Lost Lovers»!
-Πώς αισθάνεσαι που θα επιστρέψεις στην Ελλάδα; Νομίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια, έχετε καλές στιγμές στη χώρα μας ...
Φυσικά, τόσες πολλές, κάθε φορά νιώθουμε σαν το σπίτι μας! Η Ελλάδα ήταν μια από τις πρώτες χώρες που έβαλαν πραγματικά την μπάντα στην καρδιά τους και το αίσθημα είναι αμοιβαίο χωρίς αμφιβολία.
- Τι μπορούμε να περιμένουμε από τις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα;
Αίμα, ιδρώτα και γα*****α δάκρια φαντάζομαι, χαχα...
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σου ...
Μείνετε δυνατοί...Τα λέμε σύντομα!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all, after a year of your new album release, how is the fans' response?
Yeah generally positive, a few critics were a bit confused as there are some different elements on the album but on album 9 we sort of felt like we could and should take a few risks and make things a little differently, not tread water. A few more traditional people were confused by parts of it, as perhaps the album was less bombastic than the previous ones, took a little more time to get used to, but the fans reaction was very positive.
-On this album I see that you change a little bit your epic style, with more doom and dark atmospheric elements. How did you decide fot it? Was it like an experiment?
No, not an experiment, we didn't plan it. It just turned out a bit like that, it happened naturally and then we realised that it did sound a bit doomier, slightly more complex in places and maybe more melancholy sounding....there was no plan
-For the final result of this album, did you work diferrently than the other times?
Not really. Same thing, meet in the rehearsal room, go over ideas, talk it out, debate it. No file trading. the studio was maybe not what we were used to but you improvise and work around problems.
-Do you inspire from your other bands like Dread Sovereign or Twilight Of The Gods?
No, not at all. They are quite separate, as I write most of the music in Dread Sovereign for example, I don't come to Primordial with riffs. I mean I have my ideas about instruments separation and tones and the way I want my bass to sound, but we just want really to sound like a band, in a room....playing together
-What's the meaning behind your album title "Exile Amongst The Ruins"? For me is like a someone who wants to escape from nowaday's routine. Am I close to your thoughts?
Maybe so...It's more about those who value tradition, folklore, myth, culture, heritage, language, song, history and sacrifice who are the Exiles and the Ruins are the West itself.....
-On the limited edition of your album you have a cover of a traditional song, "Foggy Dew". How did you choose this song, and what are your feelings when you listen to it?
Well this is Simon singing...not me...he's a great irish trad singer, he chose it! I think he did a great job
-I know that you like the greek metal scene, so, have you a favourite album from a greek band?
Yes of course.....lately I am really into the band Cult of Eibon, I think this is a great album! Among many other newer bands, Embrace Of Thorns and Nefarious Spirit who we play with, Ithaqua, Devathorn, Macabre Omen, Acherontas etc.....My fave album? probably 'Triarchy Of The Lost Lovers'!
-How do you feel that you return to Greece? I think all of these years, you have good times in our land...
Of course....so many! feels like something of a homecoming, Greece was one of the first countries that really took the band to the heart, and the feeling is mutual no doubt.
-What can we expect from your shows in Greece?
Blood, sweat and fucking tears I guess.....
-Thank you for this interview, the last words are yours...
Stay strong...See you all soon
John Hartzaniotis
-Αρχικά, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του νέου σας άλμπουμ, πώς είναι η ανταπόκριση των οπαδών;
Λοιπόν γενικά είναι θετική, μερικές κριτικές ήταν λίγο συγκεχυμένες, καθώς υπάρχουν μερικά διαφορετικά στοιχεία στο άλμπουμ, αλλά με αυτόν τον ένατο δίσκο, αισθανόμασταν ότι μπορούσαμε και έπρεπε να πάρουμε μερικά ρίσκα και να κάνουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά, κι όχι όπως πάει το κύμα. Μερικοί ακόμα παραδοσιακοί άνθρωποι μπερδεύτηκαν από κάποια σημεία του,καθώς ίσως το άλμπουμ να ήταν λιγότερο βομβώδες από τα προηγούμενα, και πήρε λίγο περισσότερο χρόνο για να συνηθιστεί, αλλά η αντίδραση των οπαδών ήταν πολύ καλή.
-Σε αυτό το άλμπουμ βλέπω ότι αλλάζεις λίγο το επικό στυλ σου, με πιο doom και σκοτεινά ατμοσφαιρικά στοιχεία. Πώς το αποφάσισες; Ήταν σαν ένα πείραμα;
Όχι, δε θα έλεγα πείραμα, μιας και δεν το σχεδιάσαμε. Απλώς αποδείχτηκε κάτι τέτοιο στις αλλαγές μας , πράγμα το οποίο συνέβη φυσιολογικά και έτσι τότε συνειδητοποιήσαμε ότι ηχεί λίγο πιο doom, πιο ελαφρύ και λίγο πιο περίπλοκο όπως ίσως και πιο μελαγχολικό. Αλλά δεν υπήρχε κανένα πλάνο.
-Για το τελικό αποτέλεσμα αυτού του άλμπουμ, δουλέψατε διαφορετικά από τις άλλες φορές;
Όχι ακριβώς. Το ίδιο πράγμα κάναμε, συναντιόμασταν στο προβάδικο μας και παίζαμε, αναπτύσσαμε και δουλεύαμε πάνω σε ιδέες, συζητούσαμε και συγκρίναμε στοιχεία. Δεν υπήρχε καθόλου ανταλλαγή αρχείων και το στούντιο ίσως δεν ήταν χώρος που εμείς να ήμασταν συνηθισμένοι, αλλά όταν αυτοσχεδιάζεις, αντιμετωπίζεις και τα προβλήματα.
-Λόγω του χαρακτήρα αυτού του δίσκου, εμπνεύστηκες από τις άλλες σου μπάντες, όπως τους Dread Sovereign ή τους Twilight Of The Gods;
Οχι, καθόλου. Είναι αρκετά ξεχωριστές, αν και γράφω το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής στους Dread Sovereign για παράδειγμα, δεν έρχομαι στους Primordial γεμάτος με riffs. Θέλω να πω ότι έχω τις ιδέες μου για το διαχωρισμό των οργάνων και τους τόνους και τον τρόπο που θέλω να ακούγεται το μπάσο μου, αλλά θέλουμε απλά να ακούγεται σαν μπάντα μέσα σε ένα δωμάτιο...να παίζουμε μαζί απλά.
-Ποια είναι η σημασία πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ σας "Exile Among The Ruins"; Για μένα είναι σαν κάποιος που θέλει να ξεφύγει από τη μοντέρνα ρουτίνα του σήμερα. Είμαι κοντά στις σκέψεις σας;
Ναι κάπως έτσι... Είναι περισσότερο για όσους εκτιμούν την παράδοση, τη λαογραφία, τον μύθο, τον πολιτισμό, την κληρονομιά, τη γλώσσα, το τραγούδι, την ιστορία και τη θυσία οι οποίοι σε αυτή την περίπτωση είναι και οι Εξόριστοι ενώ τα ερείπια είναι η ίδια η Δύση.
-Στη περιορισμένη έκδοση του άλμπουμ σας έχετε μια διασκευή ενός Ιρλανδικού παραδοσιακού τραγουδιού, του "Foggy Dew". Πώς επιλέξατε αυτό το τραγούδι και ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν το ακούτε;
Λοιπόν αυτός είναι ο Simon που τραγουδάει, όχι εγώ. Είναι ένας σπουδαίος τραγουδιστής παραδοσιακού Ιρλανδικού τραγουδιού, μάλιστα ο ίδιος το επέλεξε! Νομίζω ότι έκανε σπουδαία δουλειά.
-Γνωρίζω ότι σου αρέσει η ελληνική metal σκηνή. Έχεις κάποιο αγαπημένο άλμπουμ από μια ελληνική μπάντα;
Ναι φυσικά...τελευταία ακούω πολύ Cult of Eibon και νομίζω ότι έχουν σπουδαίες δουλειές! Μεταξύ πολλών άλλων νεώτερων συγκροτημάτων, όπως οι Embrace Of Thorns και οι Nefarious Spirit, με τους οποίους παίζουμε στην Αθήνα, μου αρέσουν και οι Ithaqua, Devathorn, Macabre Omen, Αcherontas κλπ...To αγαπημένο μου άλμπουμ όμως, πιθανώς είναι το «Triarchy Of The Lost Lovers»!
-Πώς αισθάνεσαι που θα επιστρέψεις στην Ελλάδα; Νομίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια, έχετε καλές στιγμές στη χώρα μας ...
Φυσικά, τόσες πολλές, κάθε φορά νιώθουμε σαν το σπίτι μας! Η Ελλάδα ήταν μια από τις πρώτες χώρες που έβαλαν πραγματικά την μπάντα στην καρδιά τους και το αίσθημα είναι αμοιβαίο χωρίς αμφιβολία.
- Τι μπορούμε να περιμένουμε από τις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα;
Αίμα, ιδρώτα και γα*****α δάκρια φαντάζομαι, χαχα...
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σου ...
Μείνετε δυνατοί...Τα λέμε σύντομα!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all, after a year of your new album release, how is the fans' response?
Yeah generally positive, a few critics were a bit confused as there are some different elements on the album but on album 9 we sort of felt like we could and should take a few risks and make things a little differently, not tread water. A few more traditional people were confused by parts of it, as perhaps the album was less bombastic than the previous ones, took a little more time to get used to, but the fans reaction was very positive.
-On this album I see that you change a little bit your epic style, with more doom and dark atmospheric elements. How did you decide fot it? Was it like an experiment?
No, not an experiment, we didn't plan it. It just turned out a bit like that, it happened naturally and then we realised that it did sound a bit doomier, slightly more complex in places and maybe more melancholy sounding....there was no plan
-For the final result of this album, did you work diferrently than the other times?
Not really. Same thing, meet in the rehearsal room, go over ideas, talk it out, debate it. No file trading. the studio was maybe not what we were used to but you improvise and work around problems.
-Do you inspire from your other bands like Dread Sovereign or Twilight Of The Gods?
No, not at all. They are quite separate, as I write most of the music in Dread Sovereign for example, I don't come to Primordial with riffs. I mean I have my ideas about instruments separation and tones and the way I want my bass to sound, but we just want really to sound like a band, in a room....playing together
-What's the meaning behind your album title "Exile Amongst The Ruins"? For me is like a someone who wants to escape from nowaday's routine. Am I close to your thoughts?
Maybe so...It's more about those who value tradition, folklore, myth, culture, heritage, language, song, history and sacrifice who are the Exiles and the Ruins are the West itself.....
-On the limited edition of your album you have a cover of a traditional song, "Foggy Dew". How did you choose this song, and what are your feelings when you listen to it?
Well this is Simon singing...not me...he's a great irish trad singer, he chose it! I think he did a great job
-I know that you like the greek metal scene, so, have you a favourite album from a greek band?
Yes of course.....lately I am really into the band Cult of Eibon, I think this is a great album! Among many other newer bands, Embrace Of Thorns and Nefarious Spirit who we play with, Ithaqua, Devathorn, Macabre Omen, Acherontas etc.....My fave album? probably 'Triarchy Of The Lost Lovers'!
-How do you feel that you return to Greece? I think all of these years, you have good times in our land...
Of course....so many! feels like something of a homecoming, Greece was one of the first countries that really took the band to the heart, and the feeling is mutual no doubt.
-What can we expect from your shows in Greece?
Blood, sweat and fucking tears I guess.....
-Thank you for this interview, the last words are yours...
Stay strong...See you all soon
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου