Οι Nightstalker περνούν μια αέναη νιότη όπως φαίνεται, παρόλο που φέτος συμπληρώνουν τρεις δεκαετίες ύπαρξης. Οι Έλληνες stoner metallers, με την επέτειο των 30 τους χρόνων να συμπέφτει στο νέο τους, έκτο άλμπουμ, "Great Hallucinations" έρχονται να δείξουν τα δόντια τους για ακόμη μία φορά και να εντυπωσιάσουν παλιούς και νέους οπαδούς.
Το "Black Cloud" που ανοίγει τον δίσκο έρχεται αρκετά groove-άτο και δυναμικό, με έναν έντονο heavy rock χαρακτήρα που συνεχίζει τον δρόμο του "Dead Rock Commandos" αλλά και με στοιχεία "Just A Burn". Aπό την άλλη βέβαια, το ήδη γνωστό "Sweet Knife" έχει αυτή την απαλή, σχεδόν μπαλαντοειδή και άκρως ψυχεδελική αίσθηση με αρκετές εκρηκτικές στιγμές.
Με την 70s πλευρά να έχει ήδη πάρει θέση, έρχεται και με τα ιδιαίτερα αρχικά φωνητικά του "Sad Side Of The City" που εντός εισαγωγικών, έχουν την ίδια ατμόσφαιρα με την αρχή του "Gimme Shelter" των Rolling Stones, αλλά με πιο γκαζιάρικους ρυθμούς. Από εκεί και πέρα, είναι ένα άκρως πιασάρικο κομμάτι που δίνει νέα στοιχεία στη μουσική της μπάντας και με ωραία κοψίματα. Όσον αφορά το "Seven Out Of Ten" και το χαοτικό του μπάσο, τα πράγματα αποκτούν μια doom διάθεση, ανάλογη των Saint Vitus ή των Pentagram και τον Αργύρη να λέει με βαρύ ύφος τους στίχους, ενώ το καταληκτικό σόλο δένει τέλεια με το υπόλοιπο σύνολο.
Το "Cursed" με τον Ανδρεά πάλι να πρωταγωνιστεί στο μπάσο, θα μας επαναφέρει στην πιο hit-άδικη πλευρά των 'Stalker και σε αυτό το κλασικό stoner hard rock, όπως και το "Half Crazy" που δε διαφοροποιείται και συνεχίζει εξίσου δυνατά αλλά και σχετικά ατμοσφαιρικά από τη μέση και μετά.
Με το "Hole In The Mirror", που το συγκαταλέγω στο βάθρο των "This Is U" και "Children Of The Sun", θα συναντήσουμε αυτή την συγκινητική και γκρίζα πλευρά τους σε ένα αίσθημα ανατριχίλας, ενώ οι ζωηροί ρυθμοί του, ζωντανεύουν τη στεναχώρια που μας πιάνει ακούγοντας το. Έτσι, φτάνοντας αισίως στο όγδοο και τελευταίο κομμάτι του δίσκου, οι Nightstalker μας αφήνουν με το εφτάλεπτο ομώνυμο "Great Hallucinations", το οποίο ξαναπαίζει με το συναίσθημα και αυτή τη Sabbath-ική 70ιλα του "Planet Cravan" στις κιθάρες και τα τύμπανα, με τη παραμόρφωση προς το τέλος να κορυφώνει τον επίλογο.
Το "Great Hallucinations" προχωρά ακάθεκτο και εξελίσσει τον ήχο των δύο προκατόχων του, με αρκετά στοιχεία και από τους παλαιότερους δίσκους της καριέρας τους, καθώς και μπόλικα καινούρια. Συν τοις άλλοις ο νέος δίσκος βάζει ακόμα πιο μπροστά το rhythm section, με αρκετές ψυχεδελικές στιγμές, με τον πήχη να ανεβαίνει επικίνδυνα. Φυσικά όλη η αναγνωρισιμότητα των τελευταίων ετών, έχει ως αποτέλεσμα φέτος να ετοιμάζονται για ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό tour, γιορτάζοντας έτσι και τα 30 τους χρόνια.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το "Black Cloud" που ανοίγει τον δίσκο έρχεται αρκετά groove-άτο και δυναμικό, με έναν έντονο heavy rock χαρακτήρα που συνεχίζει τον δρόμο του "Dead Rock Commandos" αλλά και με στοιχεία "Just A Burn". Aπό την άλλη βέβαια, το ήδη γνωστό "Sweet Knife" έχει αυτή την απαλή, σχεδόν μπαλαντοειδή και άκρως ψυχεδελική αίσθηση με αρκετές εκρηκτικές στιγμές.
Με την 70s πλευρά να έχει ήδη πάρει θέση, έρχεται και με τα ιδιαίτερα αρχικά φωνητικά του "Sad Side Of The City" που εντός εισαγωγικών, έχουν την ίδια ατμόσφαιρα με την αρχή του "Gimme Shelter" των Rolling Stones, αλλά με πιο γκαζιάρικους ρυθμούς. Από εκεί και πέρα, είναι ένα άκρως πιασάρικο κομμάτι που δίνει νέα στοιχεία στη μουσική της μπάντας και με ωραία κοψίματα. Όσον αφορά το "Seven Out Of Ten" και το χαοτικό του μπάσο, τα πράγματα αποκτούν μια doom διάθεση, ανάλογη των Saint Vitus ή των Pentagram και τον Αργύρη να λέει με βαρύ ύφος τους στίχους, ενώ το καταληκτικό σόλο δένει τέλεια με το υπόλοιπο σύνολο.
Το "Cursed" με τον Ανδρεά πάλι να πρωταγωνιστεί στο μπάσο, θα μας επαναφέρει στην πιο hit-άδικη πλευρά των 'Stalker και σε αυτό το κλασικό stoner hard rock, όπως και το "Half Crazy" που δε διαφοροποιείται και συνεχίζει εξίσου δυνατά αλλά και σχετικά ατμοσφαιρικά από τη μέση και μετά.
Με το "Hole In The Mirror", που το συγκαταλέγω στο βάθρο των "This Is U" και "Children Of The Sun", θα συναντήσουμε αυτή την συγκινητική και γκρίζα πλευρά τους σε ένα αίσθημα ανατριχίλας, ενώ οι ζωηροί ρυθμοί του, ζωντανεύουν τη στεναχώρια που μας πιάνει ακούγοντας το. Έτσι, φτάνοντας αισίως στο όγδοο και τελευταίο κομμάτι του δίσκου, οι Nightstalker μας αφήνουν με το εφτάλεπτο ομώνυμο "Great Hallucinations", το οποίο ξαναπαίζει με το συναίσθημα και αυτή τη Sabbath-ική 70ιλα του "Planet Cravan" στις κιθάρες και τα τύμπανα, με τη παραμόρφωση προς το τέλος να κορυφώνει τον επίλογο.
Το "Great Hallucinations" προχωρά ακάθεκτο και εξελίσσει τον ήχο των δύο προκατόχων του, με αρκετά στοιχεία και από τους παλαιότερους δίσκους της καριέρας τους, καθώς και μπόλικα καινούρια. Συν τοις άλλοις ο νέος δίσκος βάζει ακόμα πιο μπροστά το rhythm section, με αρκετές ψυχεδελικές στιγμές, με τον πήχη να ανεβαίνει επικίνδυνα. Φυσικά όλη η αναγνωρισιμότητα των τελευταίων ετών, έχει ως αποτέλεσμα φέτος να ετοιμάζονται για ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό tour, γιορτάζοντας έτσι και τα 30 τους χρόνια.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου