Οι Exhorder είναι μία από τις σπουδαιότερες και συνάμα αρκετά υποτιμημένες μπάντες του Αμερικάνικου thrash metal ήχου. H μπάντα που μας έδωσε πριν τριάντα περίπου χρόνια το "Slaughter in the Vatican", έβαλε τέλος στην πολυετή της απουσία, και φέτος με ένα αρκετά groove και έντονο ύφος φέρνει το τρίτο της πόνημα, με τον τίτλο "Mourn The Southern Skies" δείχνοντας την Νότια ταυτότητα τους.
H έναρξη με το "My Time" είναι άκρως ψαρωτική με τις ωμές και γρήγορες ταχύτητες του, ενώ το ''Assunder" που δίνει έμφαση στις κιθάρες κάνει τη συνέχεια πιο ζωηρή, αν και τα τύμπανα με τον τρόπο που ακούγονται είναι κάπως ενοχλητικά, κάτι που δε θα αλλάξει ούτε στη συνέχεια.
Με το ίδιο μοτίβο να συνεχίζει και το "Hallowed Soul", θα παρατηρήσουμε μια νοσταλγική old school-ια πίσω από ένα μοντέρνο υπόβαθρο με εκρηκτικές μελωδικές στιγμές. Στο "Beware Τhe Wolf" τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο άγρια και γκαζιάρικα με στοιχεία που όλοι αγάπησαν στο κλασικό thrash, αλλά ακριβώς έτσι θα συναντήσουμε και αργότερα το "Rumination" το οποίο φαίνεται και πιο live-άδικο, σε αντίθεση βέβαια με τα "Yesterday's Bones" και "All She Wrote", τα οποία έχουν μια groovy ατμόσφαιρα, αντίστοιχη του Αμερικάνικου νότου, αποτίοντας έτσι και φόρο τιμής στην περιοχή που τους γέννησε.
Τις υπερβολικές ταχύτητες θα σπάσει κάπως το "Arms Of Man" που συνεχίζει σε πιο ρυθμικούς τόνους, με το μπάσο και τα τύμπανα, δίνοντας και στο ίδιο το άλμπουμ κάτι διαφορετικό και ακόμα πιο ενδιαφέρον σε ένα πάντρεμα των Testament και των Pantera. To "Ripping Flesh" μας επαναφέρει στα ήδη γνωστά thrash μονοπάτια που μας εκτροχιάζουν, ενώ τέλος το ομώνυμο του άλμπουμ "Mourn The Southern Skies" που διαρκεί 9.30 λεπτά παίζει μεταξύ ατμόσφαιρας, απαλότητας και δυναμισμού με πολλές εντάσεις μέχρι το τέλος.
Είναι ωραίο που μετά από τόσα χρόνια απουσίας, βλέπεις παλιές μπάντες να έχουν ακόμα όρεξη και διάθεση για δουλειά. Από εκεί και πέρα όμως, η επιστροφή των Exhorder, εκτός από τα ενδιαφέροντα και πραγματικά γουστόζικα groove, Αμερικάνικα μέρη, έχει και μια γενική αλλά παθιασμένη εικόνα του κλασικού thrash metal. Βέβαια επ ουδενί η νέα κυκλοφορία των Αμερικάνων δε μπορεί να θεωρηθεί κακή, απλώς νομίζω ότι αν γυρίσουν για τα καλά στη δισκογραφία, θα βρουν ακόμα περισσότερο τα πατήματά τους χαρίζοντας κι άλλα πραγματικά διαμάντια.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
H έναρξη με το "My Time" είναι άκρως ψαρωτική με τις ωμές και γρήγορες ταχύτητες του, ενώ το ''Assunder" που δίνει έμφαση στις κιθάρες κάνει τη συνέχεια πιο ζωηρή, αν και τα τύμπανα με τον τρόπο που ακούγονται είναι κάπως ενοχλητικά, κάτι που δε θα αλλάξει ούτε στη συνέχεια.
Με το ίδιο μοτίβο να συνεχίζει και το "Hallowed Soul", θα παρατηρήσουμε μια νοσταλγική old school-ια πίσω από ένα μοντέρνο υπόβαθρο με εκρηκτικές μελωδικές στιγμές. Στο "Beware Τhe Wolf" τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο άγρια και γκαζιάρικα με στοιχεία που όλοι αγάπησαν στο κλασικό thrash, αλλά ακριβώς έτσι θα συναντήσουμε και αργότερα το "Rumination" το οποίο φαίνεται και πιο live-άδικο, σε αντίθεση βέβαια με τα "Yesterday's Bones" και "All She Wrote", τα οποία έχουν μια groovy ατμόσφαιρα, αντίστοιχη του Αμερικάνικου νότου, αποτίοντας έτσι και φόρο τιμής στην περιοχή που τους γέννησε.
Τις υπερβολικές ταχύτητες θα σπάσει κάπως το "Arms Of Man" που συνεχίζει σε πιο ρυθμικούς τόνους, με το μπάσο και τα τύμπανα, δίνοντας και στο ίδιο το άλμπουμ κάτι διαφορετικό και ακόμα πιο ενδιαφέρον σε ένα πάντρεμα των Testament και των Pantera. To "Ripping Flesh" μας επαναφέρει στα ήδη γνωστά thrash μονοπάτια που μας εκτροχιάζουν, ενώ τέλος το ομώνυμο του άλμπουμ "Mourn The Southern Skies" που διαρκεί 9.30 λεπτά παίζει μεταξύ ατμόσφαιρας, απαλότητας και δυναμισμού με πολλές εντάσεις μέχρι το τέλος.
Είναι ωραίο που μετά από τόσα χρόνια απουσίας, βλέπεις παλιές μπάντες να έχουν ακόμα όρεξη και διάθεση για δουλειά. Από εκεί και πέρα όμως, η επιστροφή των Exhorder, εκτός από τα ενδιαφέροντα και πραγματικά γουστόζικα groove, Αμερικάνικα μέρη, έχει και μια γενική αλλά παθιασμένη εικόνα του κλασικού thrash metal. Βέβαια επ ουδενί η νέα κυκλοφορία των Αμερικάνων δε μπορεί να θεωρηθεί κακή, απλώς νομίζω ότι αν γυρίσουν για τα καλά στη δισκογραφία, θα βρουν ακόμα περισσότερο τα πατήματά τους χαρίζοντας κι άλλα πραγματικά διαμάντια.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου