Τέσσερα χρόνια μετά το βραβευμένο, από τα Νορβηγικά Grammy, "Profan", οι Kampfar επέστρεψαν. Με την πάροδο του χρόνου να περνάει, το black metal συγκρότημα καταφέρνει να ωριμάζει σαν παλιό καλό κρασί, και φέτος μας φέρνουν το νέο τους, πιο σκοτεινό άλμπουμ, "Ofidians Manifest".
Με σπαρακτικές κραυγές πόνου, μπαίνει το "Syndefall", το οποίο μας εισάγει αμέσως στον νέο δίσκο, και το κατάμαυρο ύφος του. Έτσι ακολουθεί και το σχεδόν ομώνυμο, "Ophidian" το οποίο μάλιστα συνεχίζει σε ένα σκοτεινό μοτίβο, μακριά από το έντονο επικό ύφος που έχουμε συνηθίσει από τους Νορβηγούς, ενώ δε λείπουν και στοιχεία ιδίως στα riffs που έχουν μια black n roll αισθητική, όμοια με αυτή που έχουν πλασάρει οι συμπατριώτες τους Taake.
Το "Dominans" από την άλλη, είναι από τα πιο μυστηριακά κομμάτια του δίσκου, με τις γυναικείες φωνές να δίνουν ένα αρρωστημένο υπόβαθρο στο κομμάτι, γεμάτο από πειρασμούς και λαγνεία, διπλά δίπλα στη φωνή του Dolk, που θυμίζει έντονα αυτή του Quorthon, δημιουργώντας μια αίσθηση νοσταλγίας προς το πρόσωπο του και τους Bathory. Κάνοντας μας να ξεφύγουμε, και ενώνοντας τον ηρωισμό των προκατόχων του, με το σκοτάδι, αλλά και με μερικές παραδοσιακές πολυφωνίες, έρχεται το "Natt", καθώς και το "Skamlos!", τα οποία είναι γεμάτα από ενέργεια, βγαλμένη από τους πιο βαθείς λάκκους των 90s.
Μπορεί το "Eremitt" κάπου στη μέση, να μη σφίζει από έμπνευση και πρωτοτυπία, αλλά αποτελεί μια όμορφη, γκρίζα και συννεφιασμένη, τραχιά γέφυρα, η οποία μας οδηγεί και στον επίλογο με το "Det Sorte" και τις απαλές επικές κιθάρες, που μας επαναφέρουν στη μνήμη τους Bathory, αλλά κυρίως της εποχής του "Blood Fire Death" με τη γκαζιάρικη συνέχεια που μας οδηγεί στο τέλος.
Το "Ofidians Manifest" αποτελεί μια αρτιστική εκδοχή του κλασικού Νορβηγικού ακραίου ήχου, με τους ίδιους τους Kampfar να ανεβάζουν τον πήχη στην καριέρα τους. Δε ξέρω αν είναι απαραίτητα το καλύτερο τους άλμπουμ, αλλά ανήκει σίγουρα στα κορυφαία, καθώς η ωριμότητα και η τεχνική τους κατάρτιση είναι στο ζενίθ τους. Τέλος η μαυρίλα που διακατέχει τον δίσκο, δείχνει πως το Νορβηγικό black metal δεν ανήκει τυχαία σε μια από τις πιο ιστορικές σκηνές της παγκόσμιας μουσικής.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με σπαρακτικές κραυγές πόνου, μπαίνει το "Syndefall", το οποίο μας εισάγει αμέσως στον νέο δίσκο, και το κατάμαυρο ύφος του. Έτσι ακολουθεί και το σχεδόν ομώνυμο, "Ophidian" το οποίο μάλιστα συνεχίζει σε ένα σκοτεινό μοτίβο, μακριά από το έντονο επικό ύφος που έχουμε συνηθίσει από τους Νορβηγούς, ενώ δε λείπουν και στοιχεία ιδίως στα riffs που έχουν μια black n roll αισθητική, όμοια με αυτή που έχουν πλασάρει οι συμπατριώτες τους Taake.
Το "Dominans" από την άλλη, είναι από τα πιο μυστηριακά κομμάτια του δίσκου, με τις γυναικείες φωνές να δίνουν ένα αρρωστημένο υπόβαθρο στο κομμάτι, γεμάτο από πειρασμούς και λαγνεία, διπλά δίπλα στη φωνή του Dolk, που θυμίζει έντονα αυτή του Quorthon, δημιουργώντας μια αίσθηση νοσταλγίας προς το πρόσωπο του και τους Bathory. Κάνοντας μας να ξεφύγουμε, και ενώνοντας τον ηρωισμό των προκατόχων του, με το σκοτάδι, αλλά και με μερικές παραδοσιακές πολυφωνίες, έρχεται το "Natt", καθώς και το "Skamlos!", τα οποία είναι γεμάτα από ενέργεια, βγαλμένη από τους πιο βαθείς λάκκους των 90s.
Μπορεί το "Eremitt" κάπου στη μέση, να μη σφίζει από έμπνευση και πρωτοτυπία, αλλά αποτελεί μια όμορφη, γκρίζα και συννεφιασμένη, τραχιά γέφυρα, η οποία μας οδηγεί και στον επίλογο με το "Det Sorte" και τις απαλές επικές κιθάρες, που μας επαναφέρουν στη μνήμη τους Bathory, αλλά κυρίως της εποχής του "Blood Fire Death" με τη γκαζιάρικη συνέχεια που μας οδηγεί στο τέλος.
Το "Ofidians Manifest" αποτελεί μια αρτιστική εκδοχή του κλασικού Νορβηγικού ακραίου ήχου, με τους ίδιους τους Kampfar να ανεβάζουν τον πήχη στην καριέρα τους. Δε ξέρω αν είναι απαραίτητα το καλύτερο τους άλμπουμ, αλλά ανήκει σίγουρα στα κορυφαία, καθώς η ωριμότητα και η τεχνική τους κατάρτιση είναι στο ζενίθ τους. Τέλος η μαυρίλα που διακατέχει τον δίσκο, δείχνει πως το Νορβηγικό black metal δεν ανήκει τυχαία σε μια από τις πιο ιστορικές σκηνές της παγκόσμιας μουσικής.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου