Οι October Tide, είναι ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα που εκπροσωπούν τον Σουηδικό doom/death metal ήχο εδώ και 25 χρόνια. Με τους ίδιους εδώ και μια δεκαετία να είναι και πάλι ιδιαίτερα ενεργοί στη μουσική σκηνή, επιστρέφουν με τον διάδοχο του "Winged Waltz", το έκτο άλμπουμ, "In Splendor Below".
Με την αρχή του "I, The Polluter" να μας βάζει άμεσα στο κλίμα του δίσκου, παρατηρούμε ομοιότητες σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ, αλλά και περισσότερες death καταβολές που τουλάχιστον εδώ, αφήνουν κατά μέρος τα doom στοιχεία. Το "We Died In October" από την άλλη όμως φέρνει αυτά τα αργά σημεία ξανά στο προσκήνιο αλλά με έναν πιο μελωδικό τρόπο, θυμίζοντας έντονα το πισωγύρισμα που έκαναν τα τελευταία χρόνια οι Paradise Lost, κάτι το οποίο συμβαίνει με τους σκοτεινούς ρυθμούς του και στο "Our Famine".
Επειδή όμως μιλάμε και για ένα συγκρότημα δημιουργημένο από παλιά μέλη των Katatonia, αυτό το στοιχείο, και κυρίως πιο κοντά στις πρώτες μέρες των Σουηδών, είναι πολύ έντονο και ευδιάκριτο σε κομμάτια όπως τα "Stars Starve Me" και "Seconds", τα οποία μάλιστα είναι και τα μεγαλύτερα σε διάρκεια στο εν λόγω άλμπουμ.
Γυρνώντας βέβαια στα πιο νεκρομεταλλικά μονοπάτια, στα οποία όσο προχωράμε, παρατηρούμε ότι μέσα από την ταυτότητα της μπάντας, υπάρχει και ένα πρίσμα κοντινό στη συγκεκριμένη σκηνή της χώρας τους, βρίσκουμε ως χαρακτηριστικό δείγμα το , "Ögonblick Av Nåd" το οποίο προς το τέλος έχει και ένα φοβερό γκρίζο, μελωδικό σόλο.
Προχωρώντας σταδιακά προς το τέλος, θα συναντήσουμε το "Guide My Pulse", το οποίο ακολουθεί τους δρόμους που ανέφερα ακριβώς παραπάνω, αλλά με περισσότερη ενέργεια και ακατάπαυστα μελωδικά στοιχεία, και μια καλογυαλισμένη, αλλα καθόλα παλιομοδίτικη αύρα. Τέλος, το "Envy The Moon"κλείνει το άλμπουμ με ένα σκοτεινό και επιθετικό τρόπο, σε πιο κλασικές doom/death φόρμες.
Στο έκτο τους πόνημα, οι Σουηδοί metallers, καταφέρνουν μέσω της αγριότητας τους, να εμβαθύνουν στο death metal, βάζοντας σε δεύτερο, αλλά όχι και αδιάφορο, ρόλο τα doom κομμάτια τους. Η μελαγχολία και το σκοτάδι είναι βασικά συστατικά για το "In Splendor Below" που η αγριότητα του σκάει μέσα από ξεσπάσματα δημιουργώντας μια ξεχωριστή και σχετικά ωμή ατμόσφαιρα, ενώ αποτελεί άλμπουμ που εύκολα ο οπαδός θα συμπαθήσει με τα κομμάτια να του μένουν ήδη από τα πρώτα ακούσματα.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με την αρχή του "I, The Polluter" να μας βάζει άμεσα στο κλίμα του δίσκου, παρατηρούμε ομοιότητες σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ, αλλά και περισσότερες death καταβολές που τουλάχιστον εδώ, αφήνουν κατά μέρος τα doom στοιχεία. Το "We Died In October" από την άλλη όμως φέρνει αυτά τα αργά σημεία ξανά στο προσκήνιο αλλά με έναν πιο μελωδικό τρόπο, θυμίζοντας έντονα το πισωγύρισμα που έκαναν τα τελευταία χρόνια οι Paradise Lost, κάτι το οποίο συμβαίνει με τους σκοτεινούς ρυθμούς του και στο "Our Famine".
Επειδή όμως μιλάμε και για ένα συγκρότημα δημιουργημένο από παλιά μέλη των Katatonia, αυτό το στοιχείο, και κυρίως πιο κοντά στις πρώτες μέρες των Σουηδών, είναι πολύ έντονο και ευδιάκριτο σε κομμάτια όπως τα "Stars Starve Me" και "Seconds", τα οποία μάλιστα είναι και τα μεγαλύτερα σε διάρκεια στο εν λόγω άλμπουμ.
Γυρνώντας βέβαια στα πιο νεκρομεταλλικά μονοπάτια, στα οποία όσο προχωράμε, παρατηρούμε ότι μέσα από την ταυτότητα της μπάντας, υπάρχει και ένα πρίσμα κοντινό στη συγκεκριμένη σκηνή της χώρας τους, βρίσκουμε ως χαρακτηριστικό δείγμα το , "Ögonblick Av Nåd" το οποίο προς το τέλος έχει και ένα φοβερό γκρίζο, μελωδικό σόλο.
Προχωρώντας σταδιακά προς το τέλος, θα συναντήσουμε το "Guide My Pulse", το οποίο ακολουθεί τους δρόμους που ανέφερα ακριβώς παραπάνω, αλλά με περισσότερη ενέργεια και ακατάπαυστα μελωδικά στοιχεία, και μια καλογυαλισμένη, αλλα καθόλα παλιομοδίτικη αύρα. Τέλος, το "Envy The Moon"κλείνει το άλμπουμ με ένα σκοτεινό και επιθετικό τρόπο, σε πιο κλασικές doom/death φόρμες.
Στο έκτο τους πόνημα, οι Σουηδοί metallers, καταφέρνουν μέσω της αγριότητας τους, να εμβαθύνουν στο death metal, βάζοντας σε δεύτερο, αλλά όχι και αδιάφορο, ρόλο τα doom κομμάτια τους. Η μελαγχολία και το σκοτάδι είναι βασικά συστατικά για το "In Splendor Below" που η αγριότητα του σκάει μέσα από ξεσπάσματα δημιουργώντας μια ξεχωριστή και σχετικά ωμή ατμόσφαιρα, ενώ αποτελεί άλμπουμ που εύκολα ο οπαδός θα συμπαθήσει με τα κομμάτια να του μένουν ήδη από τα πρώτα ακούσματα.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου