H καραντίνα και ο εγκλεισμός της πανδημίας άλλους τους οδήγησε σε αδιέξοδο κι άλλους σε ιδέες που μετατράπηκαν σε αγνή έμπνευση. Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, κι έτσι ο βασικός εγκέφαλος, ιδρυτής και κιθαρίστας των Amorphis, Esa Holopainen, μπήκε στη διαδικασία για το πρώτο του σόλο πόνημα, μακριά από όσα ξέρουμε για τα κλασικά κιθαριστικά άλμπουμ. Έτσι, ένα χρόνο μετά την εν λόγω παγκόσμια κρίση, και λίγο πριν μπει το συγκρότημά του στο στούντιο, ο ίδιος κυκλοφορεί το "Silver Lake" με πληθώρα μουσικών τριγύρω του.
Απαλό κι ανάλαφρο σαν ανοιξιάτικο αεράκι, το ομώνυμο του δίσκου και του project ανοίγει τον δίσκο με ακουστικούς τόνους, και μια φολκλόρ αισθητική μέσα από την ατμόσφαιρα και το προσωπικό ύφος του Φιλανδού καλλιτέχνη, προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω από τα μονοπάτια της βασικής του μπάντας. Μετά από αυτό το έναυσμα, μπαίνουμε στο "ψαχνό" με τη συνοδεία του Jonas Renkse από τους Katatonia στο "Sentiment" που με τη μοναδική του χροιά γκριζώνει το τοπίο μπροστά από τους ρυθμούς και τις μελωδίες του Ηolopainen, ενώ το "Storm" αναδεικνύοντας και με το video clip του τη φυσική ομορφιά, έρχεται στακάτο και γκρουβάτο, αλλάζοντας πλήρως ρότα για λίγο προς τους τόπους του φωτός, στο γενικότερο σύμπαν συναισθημάτων που περιβαλλόμαστε με αυτή τη δουλειά.
Δίχως ακόμα να έχουν φανερωθεί όλες οι δυνάμεις του άλμπουμ, το "Ray Of Light" με τη μαγευτική φωνή του Einar των Leprous, συνεχίζει δυναμικά σε πιο rock μονοπάτια, φλερτάροντας, παίζοντας και κάνοντας τον ακροατή να ερωτευθεί με αυτές τις ρομαντικές εκφάνσεις πίσω από τις ηλεκτρισμένες κιθάρες και το hammond που στολίζει το σκηνικό στο χαρακτηριστικό στυλ του Νορβηγού καλεσμένου. Από την άλλη πιο δυσαρμονική, ξεφεύγοντας τελείως από όσα έχουμε ακούσει, η βαριά αφηγηματική χροιά του Vessa-Matti Loiri στο "Alkusointu" προσφεύγει σε επικές στιγμές των Amorphis, λίγο πριν μάλιστα τη συμμετοχή του τραγουδιστή τους, Tomi Joutsen που με το "In Her Solitude" συνεχίζουμε σε έναν πιο progressive και ποικίλο παράδρομο, ανάλογο του διδύμου "Queen Of Time" και "Under The Red Cloud" με τις χαρακτηριστικές του ογκώδεις και ανατολίτικες πινελιές. Εκεί μάλιστα και ο πιο ανίδεος βλέπει για τα καλά τι εστί Esa Holopainen και Φιλανδικό metal.
Φαινομενικά ήπιο με την πιάνο εισαγωγή του, αλλά σαρωτικό στη συνέχεια του, το "Promising Sun" με τον Bjorn Strid των Soilwork δείχνει τη χροιά του Σουηδού να ταιριάζει με τις μουσικές των προαναφερόμενων σε ένα δυναμικό, heavy μα και πιασάρικο δημιούργημα. Λίγο πριν το τέλος, μια φίλη από τα παλιά θα κάνει την εμφάνισή της η οποία δεν είναι άλλη από την Anneke Van Giersbergen στο "Fading Moon" που αυλακώνει τις εντάσεις στα τα διάφορα κιθαριστικά χορδίσματα, τον μοναδικό της λυρισμό αλλά και στο χορευτικό, κολλητικό της ρεφρέν. Τέλος, το "Apprentice" πάλι με τον μπροστάρη των Katatonia, μας αφήνει με μια αναμενόμενη μελαγχολική αύρα, έντονο δραματισμό και μια μοναδικότητα στο μπλέξιμο των μουσικών που ξεφεύγει από τα βασικά σχήματα των δύο ιθυνόντων.
Το προσωπικό ντεμπούτο του συμπαθέστατου και ταλαντούχου Φιλανδού δε ρίχνει αφενός σαγόνια, αλλά φέρνει κάτι νέο στο μουσικό του πρόσωπο με υλικό που είναι κομμένο και ραμμένο τόσο στο δικό του ύφος, όσο και στις κρυφές πτυχές του κάθε φίλου-συμμετέχοντα. Διασκεδαστικό, συναισθηματικό και μαγευτικό, το "Silver Lake" μπορεί να συνεπάρει κάθε οπαδό σε ένα νοητό ταξίδι προς τις Χίλιες Λίμνες με ένα συνονθύλευμα μελωδιών και εντάσεων. αποτελώντας όλα αυτά ως μεγάλα προσόντα του ίδιου και των συνθέσεων του, καθώς εξωτερικεύει πόσο καλό έκανε στον ίδιον τον κιθαρίστα η περίοδος της καραντίνας με ένα "great hit" συναίσθημα. Πλέον, το επόμενο βήμα του είναι οι ηχογραφήσεις με τους Amorphis που μπορεί να αποτελέσουν ένα παζλ ιδεών στο τέλος της ημέρας με τις γεύσεις του ίδιου του μουσικού να μας σερβίρονται κάθε τόσο.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου