Το ελληνικό δίδυμο των False Emperor έκανε την εμφάνισή του πριν 2019, αλλά επίσημα η παρουσία τους στα δρώμενα ήρθε φέτος, πριν μόλις λίγες εβδομάδες με το "Nurus Diabolica". To ντεμπούτο ΕΡ τους ενώνει το ταλέντο της μπάντας με την κατάρτιση και την ωριμότητα του Γιώργου Εμμανουήλ στην παραγωγή, συστήνοντας το στυλ τους και μια ερεβώδη, κατραμιασμένη ιστορία προς όλους εμάς.
Με τα θροΐσματα του ανέμου να ψυχραίνουν την ατμόσφαιρα, και οι πρώτες απαγγελίες πλάι να τη στοιχειώνουν, το εναρκτήριο "Over Me Under You" καταφέρνει στο doom/black ύφος του να ενώσει στοιχεία των Σουηδικών δυσαρμονιών, με την αισθητική των Draconian και το σκότος των Rotting Christ αφού η επιθετική δυναμική της μουσικής σπάει από τα καθαρά φωνητικά που πρωταγωνιστούν. Το "Knights In Hell" με μια συνθετική αίσθηση αρκετά κλασική, σαν ένα άλλο φάντασμα της όπερας, μα πιο τραχύ, καταφέρνει να πάει σε πιο μαυρομεταλλικά μονοπάτια, αρκετά πρωτότυπα στο ταίριασμα μα και συνάμα γνώριμα στο αυτί, ενώ το "Vampire" σαν φυσική συνέχεια προχωρά το ίδιο δυνατά και εκρηκτικά, "γδύνοντας¨" τα αιθέρια πλευρίσματα που προηγήθηκαν. Το "Torn" που οι εν δυνάμει fans της μπάντας έμαθαν πρώτο, αποτελεί την-ίσως-πιο ποικίλη στιγμή του ΕΡ αφού η ακρότητα μπλέκει με το heavy στοιχείο και η καφρίλα του βάθους με την καθαρότητα του ύψους σε κάθε νότα. Τέλος, το "Abyss" μας χώνει ξανά στο τάρταρο, όπως άλλωστε μπορεί να υποδηλώσει και ο τίτλος με μια prog διάθεση που δεν έλαμψε πριν, και πολλά ακουστικά περάσματα για να μας αποχαιρετήσουν και να βάλουν άλλο ένα λιθαράκι στο ήδη γεμάτο, ηχητικό τους σύμπαν.
Μοχθηρό, πονεμένο μα και ρομαντικό, το "Nurus Diabolica" καταφέρνει να βγάλει ένα συναίσθημα που πέρα των μεταφυσικών, σατανικών κλισέ, αλληγορεί πολλά υπαρξιακά θέματα με αριστοτεχνικό τρόπο. Κρατώντας αυτό σαν μπούσουλα, το άβγαλτο, άωρο ταλέντο του ελληνικού ντουέτου κάνει ένα μικρό βήμα για τη σκηνή, αλλά ένα μεγάλο άλμα για τον εαυτό του. Έτσι μάλιστα όσο και πολλές αν είναι οι επιρροές και τα φλερταρίσματα, οι γενικές κατευθύνσεις γύρω από τον γενικό metal ήχο, κάνει το παρόν ΕΡ ιδιαίτερο μα και γνώριμο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κλείνοντας, με μια δουλειά σαν αυτή και με ένα όραμα που λάμπει, οι False Emperor πίσω από τη σκληρή δουλειά που ήδη έριξαν και συνεχίζουν, μπορούν να χαρίσουν διαμάντια μέσα από το ορυχείο της ψυχής τους.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου