Έχοντας κλείσει ήδη δεκαπέντε χρόνια ύπαρξης, και συμπληρώνοντας φέτος μια δεκαετία από το ντεμπούτο τους, οι Scar Of The Sun με τα αργά αλλά και σταθερά τους βήματα, φέτος επιστρέφουν. Δυναμικοί και δημιουργικοί, με το μάτι "καρφωμένο" ψηλά, οι Έλληνες metallers δίχως ταμπέλες και στερεότυπα, αλλά με αγνή αγάπη για τη μουσική και το σκληρό ιδίωμα, φέρνουν φέτος το "Inertia", το οποίο όμως δε θα μας αφήσει στην αδράνεια, αλλά σίγουρα θα μας κάνει να χτυπηθούμε, ενδυναμώνοντας τις ρίζες τους.
Μυστηριακά, απαλά και αργά, οδηγούμαστε μέσω του εναρκτήριου "Hydrogen" στο νέο πόνημα των συμπατριωτών μας, πηγαίνοντας μας με τα εφέ του στα αλλά, πιο κιθαριστικά, του ομότιτλου "Inertia" που εκρηκτικό και δυνατό με μια melo-death αισθητική, ξεφεύγει από τα groove ερεθίσματα του παρελθόντος για να θίξει τη Σουηδική νοοτροπία και επιρροή. Πιο πιασάρικο αλλά εξίσου δυναμικό με μπόλικη ενέργεια, έρχεται το "I Am The Circle" δίνοντας βάση στη μελωδία και τη live-άδικη αισθητική, κάνοντας το αυτόματα ένα highlight του δίσκου, και όχι αδίκως ένα από τα ήδη γνωστά του κομμάτια.
Πιο καθαρό, το πρώτο μέρος της τριλογίας "Quantum Leap Zero" μας γυρίζει στα πολιτικά γεγονότα της χώρας μας, το 2015 θεματολογικά, ενώ και μουσικά κυμαίνεται στην ίδια περίοδο της μπάντας, με έναν σκοτεινό και δραματικό τόνο, σε αντίθεση με το δεύτερο μέρος που έρχεται πιο βαρύ και επιθετικό, ή το τρίτο με την καθαρτήρια διάθεσή του και ένα ακραίο, μεγαλειώδες ύφος που θυμίζει μια μοντέρνα και σύνθετη εκδοχή των Dark Tranquillity. Λίγο πιο πριν, το "Oxygen" τα καλμάρει όλα αυτά, δημιουργώντας μια καλλιτεχνική χημική ένωση με την αρχή, μπερδεύοντας δημιουργικά τα πράγματα και το μυαλό μας. Μάλιστα, έπειτα από όλα αυτά, το "The Fallible Experiment" έρχεται να αποτελέσει μια ακόμα αξιομνημόνευτη σύνθεση της μπάντας ενώνοντας και εξελίσσοντας όλα τα πρόσωπα της μπάντας αυτά τα χρόνια της ύπαρξής της.
Oι χαμηλές γραμμές μετά τα γεμάτα ένταση περάσματα του "Singularity Collapse" δημιουργούν μια ποικιλία και ταυτοχρόνως μια ισορροπία με το υπόλοιπο σύνολο, στα ηχητικά και συναισθηματικά του σκαμπανεβάσματα οδηγώντας μας σιγά σιγά προς τον επίλογο. Πριν από αυτό, το "Zenith To Minos" έρχεται για να μαυρίσει λίγο το σκηνικό του εν λόγω έργου, αφού στις τεχνικές και δαιδαλώδεις διακλαδώσεις των δημιουργών του, χώνονται μερικά doomy περάσματα και εκκωφαντικοί ψίθυροι που μοιάζουν σαν να έσβησαν ξαφνικά όλα τα φώτα μέχρι να ξανασκάσει πάλι η πρωτοεμφανιζόμενη καφρίλα, καταλυτικά. Τέλος, μετά από έναν Γολγοθά και ένα πάθος από αγωνία, αισθηματισμό και εξιστορήσεις, έρχεται η "Anastasis" εξυψώνοντας μας μουσικά με όλα τα απωθημένα που έμειναν να σκάνε μαζεμένα και απανωτά στο φινάλε, σκληρά, γκρουβάτα και ατσάλινα.
Πάντα στο κλίμα των εποχών, μοντέρνοι και επίκαιροι, οι Scar Of The Sun δεν έκαναν κάτι λιγότερο από όσα απαιτούν οι ίδιοι από τον εαυτό τους. Για ακόμα μια φορά η εξέλιξη είναι με το μέρος τους, και η συνθετική ωριμότητα ως δείγμα σκληρής δουλειάς και έμπνευσης διαχέεται σε κάθε χτύπο και άκουσμα. Ένας δίσκος ανεβαστικός, μελωδικός και πολυμορφικός δίχως κλισέ όπως το "Inertia" δείχνει τι μπορούν να κάνουν οι μπάντες της χώρας μας, ενώ είναι και η κατάλληλη εισαγωγή στο δυναμικό μιας εταιρείας όπως οι Napalm Records. Τέλος, όσα νέα φέρνουν, αλλά και όσα παλιά κρατούν, γίνοντας κλασικά, ανεβάζουν τον πήχη των ίδιων, "κουμπώνοντας" την ίδια στιγμή με την υπόλοιπη δισκογραφία. Ο περφεξιονισμός και ο εκμοντερνισμός είναι συνώνυμα της μπάντας και παράσημα επίσης σε κάθε τους βήμα, όπως και τώρα για ακόμα μια φορά.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου