Στο ευρύ κοινό το όνομα των Sacrosanct δε λέει μάλλον πολλά, αλλά πριν 25 ολόκληρα χρόνια, πολλοί φίλοι του ακραίου ήχου, και κυρίως στο thrash ιδίωμα, άκουσαν το κύκνειο άσμα της συγκεκριμένης μπάντας. Απ'ότι φαίνεται, ανανεωμένη πλέον, η μπάντα του πρώτου κιθαρίστα των θρυλικών Pestilence, Randy Meinhard, επέστρεψε με το τέταρτο άλμπουμ της. H "Νεκρόπολη" θα ανοιξει τις πόρτες της στις 30 Νοεμβρίου, μέσω της Rock Of Angels Records.
Οι επικοί και δραματικοί ήχοι του "New Age of Fear" σημάνουν την έναρξη του δίσκου, διαδεχόμενοι από ακουστικές κιθάρες και φωνές των media που τον καθέναν στο σύγχρονο κόσμο τρομάζουν. Η συνέχεια γίνεται πιο δυνατή αλλά εξίσου αργή, με κάποια ανατολίτικα περάσματα και έντονα μπάσα, ενώ και το "Only One God" πιο μετά, έχει τις ίδιες φόρμες, με πολλά ακουστικά leads και κλασικά heavy περάσματα, με τη φωνή του Hesselink να πατάει στα μονοπάτια του James Hetfield.
Το "My Last White Light" έρχεται πιο γκαζιάρικο, αλλά εξίσου μεγαλοπρεπές με πολλά ξεσπάσματα στα ρεφρέν, ενώ όλο το κομμάτι στολίζεται από ωραίες μελωδίες, ξεφεύγοντας τελείως από ότι έκαναν παλιά, και θυμούνται οι πιο...ψαγμένοι.
Το "Grim Sleeper" που ακολουθεί, ξεδιπλώνει τη thrash metal πλευρά του δίσκου, θυμίζοντας αμυδρά κάτι από την technical/progressive πλευρά των Voivod.
Oι εκκωφαντικοί ήχοι του "Melancholy" μαζί με τα φωνητικά, βγάζουν πόνο και απόγνωση, ενώ οι ρυθμοί του στα τεχνικά σημεία, έχουν πολλά παλιομοδίτικα στοιχεία. Εξίσου εκκωφαντικό, αλλά και σκοτεινότερο, έρχεται το "Clouds Obscured The Sun", ενώ το ομώνυμο "Necropolis", με τις σειρήνες του πολέμου να ηχούν, είναι γεμάτο ενέργεια, με πολλά πιο μοντέρνα στοιχεία φέρνοντας πολλή ένταση μέσα στο χάος.
Τέλος, το "The Pain Still Lasts", κλείνει το άλμπουμ πιο δραματικά, απ'ότι άνοιξε, γεμάτο οδύνη, σαν μια power μπαλάντα. Φυσικά δεν λείπει καθόλου η ένταση και ο όγκος, αλλά αν μη τι άλλο, το εν λόγω κομμάτι είναι κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει καθόλου από τη μπάντα του Meinhard.
Το τέταρτο πόνημα των Ολλανδών, έπειτα από δυόμιση δεκαετίες, δεν έχει να θυμήσει τίποτα από το παρελθόν της μπάντας, καθότι κιόλας, το μόνο μέλος που έχει μείνει από τα παλιά είναι και ο ιθύνων νους της. Το "Necropolis" δε ξέρω αν θα το θεωρούσα εύκολα το πιο ώριμο άλμπουμ των Sacrosanct, αλλά αναμφίβολα είναι ότι πιο διαφορετικο ξεφεύγοντας από την ωμότητα και τα απόλυτα, γρήγορα riffs. Αν και τελείως αλλαγμένοι πλέον, οι Sacrosanct με τον νέο τους δίσκο ξαναβγαίνουν στη σκηνή, σε μια εξ ολοκλήρου νέα γενιά οπαδών.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου