Μόλις έναν χρόνο μετά το ομώνυμο ΕΡ τους, οι Έλληνες black metallers, Ceremonial Worship, αποφασίζουν να πατήσουν σε δρόμους γεμάτους κρύο και σαπίλα. Η ωμότητα του νέου τους ΕΡ δείχνει εξ αρχής, πως το "Esoteron" δε θα θυμίζει σε πολλά τον προκάτοχο του.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-12665046-1539623456-5738.jpeg.jpg)
Το εισαγωγικό "Temples of The Ancient Cult", δίνει στηνα ρχή έναν ωμό, παλιομοδίτικο ατμοσφαιρικό χαρακτήρα, ενώ συνεχίζει πιο επιθετικά, με το ομότιλο, "Esoteron" να ακολουθεί τα ίδια χνάρια, με ψυχρά riffs, φωνητικά γεμάτα οργή και πόνο, και τύμπανα τα οποία κάνουν την Κόλαση να τρέμει.
Μέσα από την μουσική ακρότητα του "Before Total Annihilation", στην εισαγωγή υπήρχαν κάποιες ψιθυριστές απαγγελίες που θύμισαν τους Acherontas, ενώ η συνέχεια σκιαγραφεί κλασικά black metal μοτίβα. Με το "Enjoy The Sacrifice" να έρχεται πιο grooveάτο, δίνει μια ευχάριστη έκπληξη στο όλο σύνολο, ενώ τα riffs, πίσω από τα απόκρυφα σημεία των φωνητικών, έχουν έναν πιο black n roll χαρακτήρα, ενώ το "Anti-Humanity" μας επιστρέφει στο συνηθισμένο ύφος του ΕΡ γεμάτο μίσος προς την σαπίλα του είδους μας.
Τέλος, με το "Celestial Crypts" να γράφει έναν ματωμένο επίλογο στις κατακόμβες, όπως φαντάζει, με τον αντίλαλο της φωνής, μέσα στα παγωμένα, σκανδιναβοπρεπή riffs.
Μπορεί κάποιοι τίτλοι του συγκεκριμένου δίσκου να φαίνονται αρκετά cheesy, υπηρετώντας την κλασική black metal ιδεολογία, αλλά από εκεί και πέρα, οι "δικοί" μας ακραίοι metallers, με αυτή την αλλαγή προς την ωμότητα και το σκοτάδι, χωρίς απαραίτητα να ανακαλύπουν τον τροχό, ξέρουν αν χρησιμοποιούν τα όργανα τους. Η μουσική πορώνει εύκολα, ενώ ο ακροατής, ειδικά αν είναι παλιομοδίτης, θα λατρέψει την παραγωγή και τα στοιχεία που φέρνουν λίγο σε πρώιμους Mayhem, Morbid αλλά και στην μεσογειακή αποκρυφιστική κουλτούρα του Ελληνικου black metal.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εισαγωγικό "Temples of The Ancient Cult", δίνει στηνα ρχή έναν ωμό, παλιομοδίτικο ατμοσφαιρικό χαρακτήρα, ενώ συνεχίζει πιο επιθετικά, με το ομότιλο, "Esoteron" να ακολουθεί τα ίδια χνάρια, με ψυχρά riffs, φωνητικά γεμάτα οργή και πόνο, και τύμπανα τα οποία κάνουν την Κόλαση να τρέμει.
Μέσα από την μουσική ακρότητα του "Before Total Annihilation", στην εισαγωγή υπήρχαν κάποιες ψιθυριστές απαγγελίες που θύμισαν τους Acherontas, ενώ η συνέχεια σκιαγραφεί κλασικά black metal μοτίβα. Με το "Enjoy The Sacrifice" να έρχεται πιο grooveάτο, δίνει μια ευχάριστη έκπληξη στο όλο σύνολο, ενώ τα riffs, πίσω από τα απόκρυφα σημεία των φωνητικών, έχουν έναν πιο black n roll χαρακτήρα, ενώ το "Anti-Humanity" μας επιστρέφει στο συνηθισμένο ύφος του ΕΡ γεμάτο μίσος προς την σαπίλα του είδους μας.
Τέλος, με το "Celestial Crypts" να γράφει έναν ματωμένο επίλογο στις κατακόμβες, όπως φαντάζει, με τον αντίλαλο της φωνής, μέσα στα παγωμένα, σκανδιναβοπρεπή riffs.
Μπορεί κάποιοι τίτλοι του συγκεκριμένου δίσκου να φαίνονται αρκετά cheesy, υπηρετώντας την κλασική black metal ιδεολογία, αλλά από εκεί και πέρα, οι "δικοί" μας ακραίοι metallers, με αυτή την αλλαγή προς την ωμότητα και το σκοτάδι, χωρίς απαραίτητα να ανακαλύπουν τον τροχό, ξέρουν αν χρησιμοποιούν τα όργανα τους. Η μουσική πορώνει εύκολα, ενώ ο ακροατής, ειδικά αν είναι παλιομοδίτης, θα λατρέψει την παραγωγή και τα στοιχεία που φέρνουν λίγο σε πρώιμους Mayhem, Morbid αλλά και στην μεσογειακή αποκρυφιστική κουλτούρα του Ελληνικου black metal.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου