Tα σκάνδαλα και η ανάπτυξη της Νορβηγικής ακραίας σκηνής, αισίως φέτος κλείνουν δυόμιση δεκαετίες ύπαρξης. Ένα από τα συγκροτήματα που βγήκαν μέσα από τις φλόγες των καμμένων εκκλησιών είναι και οι Tsjuder, oι οποίοι το 1997, έπειτα από τρία demos κυκλοφόρησαν ένα μνημειώδες, για το underground, EP, το "Throne Of The Goat", όπου έναν χρόνο πριν, αποφάσισαν να το επανηχογραφήσουν. Πλέον στον εορτασμό των 20 ετών από τότε, μας το παρουσιάζουν και δίνοντας φως στις ομοιότητες και τις διαφορές.
Η νέα εκδοχή του Intro, οφείλω να ομολογήσω ότι παρά τον κοινό σκοτεινό και evil χαρακτήρα και των δύο, εδω βγαίνει πιο πολύ το χάος και η kvlt διάθεση του, σε αντίθεση με το πρωτότυπο, όπου τα εφετζίδικα για την εποχή του περάσματα, χάνουν λίγο την ατμόσφαιρα της Κόλασης που θέλει να περάσει.
Από την άλλη, το ομώνυμο "Throne Of The Goat" ακούγεται εξίσου ακραίο και τρελαμένο, όπως ακριβώς η αρχική του ηχογράφηση, με τη νέα του βέβαια, να φαίνεται εμφανώς πιο καθαρή και γυαλισμένη. Εις βάθος αλλαγές δεν υπάρχουν ούτε στα όργανα, ούτε στα φωνητικά, και η μόνη του ουσιαστική διαφορά είναι πως, η εκδοχή του σήμερα, είναι κατά μισό λεπτό πιο σύντομη, σε αντίθεση με το επόμενο, "Dying Spirits", όπου η πρώτη του εκτέλεση είναι πιο σύντομη, ενώ η τωρινή του μορφή, επίσης πιο καθαρή, δε χάνει σχεδόν καθόλου τον παλιομοδίτικο της αέρα, αν και κάποια groovy περάσματα του 2017, δεν ακούγονται στο τότε demo τους.
Τέλος, το Outro, τώρα ακούγεται πιο βαρύ και λίγο πιο αργό από την original μορφή του, που έχει μια ατμοσφαιρική, μεταφυσική αύρα, αν και οι ψίθυροι από το υπερπέραν, κλείνουν όμοια το άλμπουμ, στα ίδια μοτίβα με τα οποία άνοιξε.
Με το αφιέρωμα που αποφάσισαν να κάνουν στα παλιά, οι Νορβηγοί, δείχνουν την εξέλιξη τους μουσικά και τεχνικά, ενώ αποδεικνύεται πως το old school πνεύμα δεν έχει φύγει ακόμα από μέσα τους. Είκοσι χρόνια μετά η φωτιά των Tsjuder καίει, ενώ η νοσταλγία είναι το δυνατό χαρτί σε αυτήν την κυκλοφορία.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η νέα εκδοχή του Intro, οφείλω να ομολογήσω ότι παρά τον κοινό σκοτεινό και evil χαρακτήρα και των δύο, εδω βγαίνει πιο πολύ το χάος και η kvlt διάθεση του, σε αντίθεση με το πρωτότυπο, όπου τα εφετζίδικα για την εποχή του περάσματα, χάνουν λίγο την ατμόσφαιρα της Κόλασης που θέλει να περάσει.
Από την άλλη, το ομώνυμο "Throne Of The Goat" ακούγεται εξίσου ακραίο και τρελαμένο, όπως ακριβώς η αρχική του ηχογράφηση, με τη νέα του βέβαια, να φαίνεται εμφανώς πιο καθαρή και γυαλισμένη. Εις βάθος αλλαγές δεν υπάρχουν ούτε στα όργανα, ούτε στα φωνητικά, και η μόνη του ουσιαστική διαφορά είναι πως, η εκδοχή του σήμερα, είναι κατά μισό λεπτό πιο σύντομη, σε αντίθεση με το επόμενο, "Dying Spirits", όπου η πρώτη του εκτέλεση είναι πιο σύντομη, ενώ η τωρινή του μορφή, επίσης πιο καθαρή, δε χάνει σχεδόν καθόλου τον παλιομοδίτικο της αέρα, αν και κάποια groovy περάσματα του 2017, δεν ακούγονται στο τότε demo τους.
Τέλος, το Outro, τώρα ακούγεται πιο βαρύ και λίγο πιο αργό από την original μορφή του, που έχει μια ατμοσφαιρική, μεταφυσική αύρα, αν και οι ψίθυροι από το υπερπέραν, κλείνουν όμοια το άλμπουμ, στα ίδια μοτίβα με τα οποία άνοιξε.
Με το αφιέρωμα που αποφάσισαν να κάνουν στα παλιά, οι Νορβηγοί, δείχνουν την εξέλιξη τους μουσικά και τεχνικά, ενώ αποδεικνύεται πως το old school πνεύμα δεν έχει φύγει ακόμα από μέσα τους. Είκοσι χρόνια μετά η φωτιά των Tsjuder καίει, ενώ η νοσταλγία είναι το δυνατό χαρτί σε αυτήν την κυκλοφορία.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου