Δύο μόλις χρόνια μετά την απόπειρα του Ivar Bjørnson από τους Enslaved και του Einar Selvik των Warduna και των Gorgoroth, ώστε να αναβιώσουν ξανά την μουσική παράδοση της χώρας τους με το "Skuggsja", επιστρέφουν πλέον με το νέο τους πόνημα. Οι Νορβηγοί μουσικοί επέλεξαν να εξελίξουν ακόμα περισσότερο τον ήχο τους, προσεγγίζοντας πιο έντονα την δόξα του παρελθόντος.
Το εναρκτήριο και ομώνυμο "Hugsja", μας ταξιδεύει με τις πρώτες του αέρινες μελωδίες στα απόκρυμνα βράχια των Νορβηγικών ακτών, ενώ αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές συνθέσεις του δίσκου, εν αντιθέσει με το "WulthuR", το οποίο πατάει στα μονοπάτια των Wardruna, όπως και το προηγούμενο, αλλά με πιο γλυκές και ζεστές μελωδίες, σαν να γλεντούν οι πολεμιστές μετά από μια δύσκολη μάχη.
Τα "Ni Døtre av Hav" και "Ni Mødre av Sol", που είναι σαν τα δίδυμα αδέρφια του άλμπουμ, είναι από τα πιο μελαγχολικά και ταυτοχρόνως επικά κομμάτια, καθώς οι βαρύγδουποι ρυθμοί του και οι γλυκές μελωδίες που το συνοδεύουν, παίζουν με τα συναισθήματα, ενώ τα χορωδιακά φωνητικά δημιουργούν εικόνες στα πιο ψυχρά και μακρυνά μέρη, που το θαλασσινό αλάτι μυρίζει όταν το βλέπει ο ήλιος, πίσω από τα γκρίζα σύννεφα. Και εδώ είναι που έρχεται το "Utsyn", με τους σκοτεινούς του ήχους, να θυμίζουν λίγο Enslaved.
Στη συνέχεια, το "Fornjot", θυμίζει με τη μουσική του, την black metal προσέγγιση του folk ήχου, που έκαναν μπάντες όπως οι Burzum στο "Han Som Reiste" και οι Ulver στο "Kveldsanger", πίσω στα μακρυνά 90s.
Aπό την άλλη, τα πράγματα αλλάζουν λίγο μορφή, ακούγοντας τον πειραματισμό και τη νεο-folk αίσθηση του "Nattseglar", μαζί με το "Nytt Land",που αποκτά δυναμισμό, δημιουργώντας rock εκφράσεις στο παραδοσιακό μουσικό φάσμα του συνόλου, όπως συμβαίνει και στο ""Oska" λίγο πριν το τέλος. Παραπάνω βέβαια, το "Nordvegen" κάνει πιο χαρούμενη την ατμόσφαιρα, ενώ ο επίλογος γράφεται με το "Um Heilage Fjell", και την απόκοσμη μαυρίλα του γενικού συνόλου αυτού του δίσκου.
Δύο θρύλοι του Νορβηγικού ακραίου ήχου, κάνουν το εγχείρημα που αρκετοί προσπάθησαν και λίγοι στην ουσία πέτυχαν. Μπήκαν στις ρίζες των προγόνων τους, και μέσα από αυτό το βάθος, έβγαλαν τον πιο όμορφο καρπό που κρατάει από παλιά. Χωρίς να επηρρεάζονται καθόλου από το black ύφος της νεότητας τους, οι ατμοσφαιρικοί ήχοι και τα φυσικά όργανα θα αποτελέσουν άκουσμα αγαπητό στους φίλους όχι μόνο των ιδιαίτερων μουσικών φασμάτων, αλλά και των πιο σκληρών μεταλλάδων, ενώ τέλος, μέσα από το μεγαλείο της Σκανδιναβικής παράδοσης, υπάρχουν κάποιες σύγχρονες αντιλλήψεις που δεν καπηλεύονται το παρελθόν.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο και ομώνυμο "Hugsja", μας ταξιδεύει με τις πρώτες του αέρινες μελωδίες στα απόκρυμνα βράχια των Νορβηγικών ακτών, ενώ αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές συνθέσεις του δίσκου, εν αντιθέσει με το "WulthuR", το οποίο πατάει στα μονοπάτια των Wardruna, όπως και το προηγούμενο, αλλά με πιο γλυκές και ζεστές μελωδίες, σαν να γλεντούν οι πολεμιστές μετά από μια δύσκολη μάχη.
Τα "Ni Døtre av Hav" και "Ni Mødre av Sol", που είναι σαν τα δίδυμα αδέρφια του άλμπουμ, είναι από τα πιο μελαγχολικά και ταυτοχρόνως επικά κομμάτια, καθώς οι βαρύγδουποι ρυθμοί του και οι γλυκές μελωδίες που το συνοδεύουν, παίζουν με τα συναισθήματα, ενώ τα χορωδιακά φωνητικά δημιουργούν εικόνες στα πιο ψυχρά και μακρυνά μέρη, που το θαλασσινό αλάτι μυρίζει όταν το βλέπει ο ήλιος, πίσω από τα γκρίζα σύννεφα. Και εδώ είναι που έρχεται το "Utsyn", με τους σκοτεινούς του ήχους, να θυμίζουν λίγο Enslaved.
Στη συνέχεια, το "Fornjot", θυμίζει με τη μουσική του, την black metal προσέγγιση του folk ήχου, που έκαναν μπάντες όπως οι Burzum στο "Han Som Reiste" και οι Ulver στο "Kveldsanger", πίσω στα μακρυνά 90s.
Aπό την άλλη, τα πράγματα αλλάζουν λίγο μορφή, ακούγοντας τον πειραματισμό και τη νεο-folk αίσθηση του "Nattseglar", μαζί με το "Nytt Land",που αποκτά δυναμισμό, δημιουργώντας rock εκφράσεις στο παραδοσιακό μουσικό φάσμα του συνόλου, όπως συμβαίνει και στο ""Oska" λίγο πριν το τέλος. Παραπάνω βέβαια, το "Nordvegen" κάνει πιο χαρούμενη την ατμόσφαιρα, ενώ ο επίλογος γράφεται με το "Um Heilage Fjell", και την απόκοσμη μαυρίλα του γενικού συνόλου αυτού του δίσκου.
Δύο θρύλοι του Νορβηγικού ακραίου ήχου, κάνουν το εγχείρημα που αρκετοί προσπάθησαν και λίγοι στην ουσία πέτυχαν. Μπήκαν στις ρίζες των προγόνων τους, και μέσα από αυτό το βάθος, έβγαλαν τον πιο όμορφο καρπό που κρατάει από παλιά. Χωρίς να επηρρεάζονται καθόλου από το black ύφος της νεότητας τους, οι ατμοσφαιρικοί ήχοι και τα φυσικά όργανα θα αποτελέσουν άκουσμα αγαπητό στους φίλους όχι μόνο των ιδιαίτερων μουσικών φασμάτων, αλλά και των πιο σκληρών μεταλλάδων, ενώ τέλος, μέσα από το μεγαλείο της Σκανδιναβικής παράδοσης, υπάρχουν κάποιες σύγχρονες αντιλλήψεις που δεν καπηλεύονται το παρελθόν.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου