Tρία χρόνια μετά το "Frontschwein", οι βετεράνοι του Σουηδικού black metal ήχου επιστρέφουν. Οι Marduk, συνεχίζοντας το ταξιδι τους στη σκοτεινή και αιματηρή εποχή του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, επιστρέφουν με το "Viktoria", το οποίο αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι της θεματικής αυτής συλλογής.
Η ενέργεια του ήδη γνωστού "Werwolf", δίνει νέα στοιχεία στη μουσική του Σουηδικού σχήματος, καθώς μέσα στην ωμότητα της, δίνονται κάποια black n roll στοιχεία, ενώ οι σιερήνες του πολέμου ήχουν για να μας ξυπνήσουν.
Σε πιο raw στιγμές βέβαια, ακολουθούν το "June 1944" το οποίο είναι μια καθαρά κοφτερή, πολεμική μηχανή, με τον Mortuus να βγάζει τον θυμό του μέσα από κραυγές μίσους και αγανάκτησης, όπως επίσης και το "Equestrian Bloodlust", το οποίο αποτελεί ένα κλασικό και επιθετικό Marduk κομμάτι με σκοτεινές κιθαριστικές μελωδίες. Στην αντίθετη κατεύθυνση βέβαια βρίσκεται το "Tiger I", το οποίο δίνοντας ποικιλία στον ήχο του άλμπουμ, χαμηλώνει τις ταχύτητες του, αλλά δυστυχώς και τη δυναμική του. Σε παρόμοιες χαμηλές ταχυτητες, αλλά με εμφανώς μεγαλύτερο βάρος και ένταση, θα συναντήσουμε στην πορεία το "The Last Fallen", το οποίο δίνει λίγη ατμόσφαιρα με τις αργσυρτες μελωδίες του και το έντονο rhythm section του.
H πορεία με το "Νarva", το οποίο είναι αφιερωμένο στην ομώνυμη μάχη του Ανατολικού Μετώπου, επιστρέφει στον γρήγορο και σκληρό χαρακτήρα που έχουμε γνωρίσει από τους Marduk, θυμίζοντας έντονα το "Iron Dawn", ενώ η μπασογραμμή του Devo, πραγματικά κλέβει την παράσταση. Ο κατραμιασμένος χαρακτήρας του ομότιτλου "Viktoria", μουσικά δε με εκπλήσσει, όσο σκοτεινός και ακραίος αν είναι, πέρα από μερικές κλίμακες που χρωματίζουν λίγο το κομμάτι, αλλά σίγουρα τα φωνητικά έχουν μια ιδιαίτερη ποικιλία, άξια προσοχής.
Το riff-αριστικό χτίσιμο που γίνεται στην εισαγωγή του "Devil's Song", μετά το "εμπρός, βάδιν, μαρς", δίνει πιο παλιομοδίτικη αίσθηση στο κομμάτι, ενώ εκτός από τα μπάσα που συνεχίζουν να γεμίζουν όμορφα το κομμάτι, στολισμό μέσα στην πολεμική αυτή ατμόσφαιρα, δίνουν και οι υποβόσκουσες κιθαριστικές μελωδίες. Τέλος, το low tempo ύφος του "Silent Night" που κλείνει τον δίσκο, δυστυχώς με άφησε παγερά αδιάφορο.
Οφείλω να ομολογήσω πως χαίρομαι να βλέπω μπάντες με ιστορία να πειραματίζονται και να προσθέτουν νέα πράγματα στον ήχο τους. Αυτό έκαναν σε ένα βαθμό και οι Marduk, αν και σίγουρα δε μπορώ να πω πως πέτυχε εξ ολοκλήρου. Παρόλα αυτά κάποια κομμάτια και κάποιες, κυρίως κιθαριστικές στιγμές, συνεχίζουν τον πολεμικό χαρακτήρα που έχουν την τελευταία 7ετία οι Σουηδοί. Επίσης όσες φορές και να το άκουσα πριν γράψω όλα αυτά, το συναίσθημα που με κυρίευσε είναι ότι, η μικρή διάρκεια της πλεινότητας των κομματιών και ο τρόπος που έχει γίνει η παραγωγή με αφήνουν μισό και χωρίς να έχω βρει τόση δύναμη, όση μου έβγαζαν άλμπουμ όπως το "World Funeral", το "Rom 5:12" ή το εξαιρετικό τους EP, "Iron Dawn".
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η ενέργεια του ήδη γνωστού "Werwolf", δίνει νέα στοιχεία στη μουσική του Σουηδικού σχήματος, καθώς μέσα στην ωμότητα της, δίνονται κάποια black n roll στοιχεία, ενώ οι σιερήνες του πολέμου ήχουν για να μας ξυπνήσουν.
Σε πιο raw στιγμές βέβαια, ακολουθούν το "June 1944" το οποίο είναι μια καθαρά κοφτερή, πολεμική μηχανή, με τον Mortuus να βγάζει τον θυμό του μέσα από κραυγές μίσους και αγανάκτησης, όπως επίσης και το "Equestrian Bloodlust", το οποίο αποτελεί ένα κλασικό και επιθετικό Marduk κομμάτι με σκοτεινές κιθαριστικές μελωδίες. Στην αντίθετη κατεύθυνση βέβαια βρίσκεται το "Tiger I", το οποίο δίνοντας ποικιλία στον ήχο του άλμπουμ, χαμηλώνει τις ταχύτητες του, αλλά δυστυχώς και τη δυναμική του. Σε παρόμοιες χαμηλές ταχυτητες, αλλά με εμφανώς μεγαλύτερο βάρος και ένταση, θα συναντήσουμε στην πορεία το "The Last Fallen", το οποίο δίνει λίγη ατμόσφαιρα με τις αργσυρτες μελωδίες του και το έντονο rhythm section του.
H πορεία με το "Νarva", το οποίο είναι αφιερωμένο στην ομώνυμη μάχη του Ανατολικού Μετώπου, επιστρέφει στον γρήγορο και σκληρό χαρακτήρα που έχουμε γνωρίσει από τους Marduk, θυμίζοντας έντονα το "Iron Dawn", ενώ η μπασογραμμή του Devo, πραγματικά κλέβει την παράσταση. Ο κατραμιασμένος χαρακτήρας του ομότιτλου "Viktoria", μουσικά δε με εκπλήσσει, όσο σκοτεινός και ακραίος αν είναι, πέρα από μερικές κλίμακες που χρωματίζουν λίγο το κομμάτι, αλλά σίγουρα τα φωνητικά έχουν μια ιδιαίτερη ποικιλία, άξια προσοχής.
Το riff-αριστικό χτίσιμο που γίνεται στην εισαγωγή του "Devil's Song", μετά το "εμπρός, βάδιν, μαρς", δίνει πιο παλιομοδίτικη αίσθηση στο κομμάτι, ενώ εκτός από τα μπάσα που συνεχίζουν να γεμίζουν όμορφα το κομμάτι, στολισμό μέσα στην πολεμική αυτή ατμόσφαιρα, δίνουν και οι υποβόσκουσες κιθαριστικές μελωδίες. Τέλος, το low tempo ύφος του "Silent Night" που κλείνει τον δίσκο, δυστυχώς με άφησε παγερά αδιάφορο.
Οφείλω να ομολογήσω πως χαίρομαι να βλέπω μπάντες με ιστορία να πειραματίζονται και να προσθέτουν νέα πράγματα στον ήχο τους. Αυτό έκαναν σε ένα βαθμό και οι Marduk, αν και σίγουρα δε μπορώ να πω πως πέτυχε εξ ολοκλήρου. Παρόλα αυτά κάποια κομμάτια και κάποιες, κυρίως κιθαριστικές στιγμές, συνεχίζουν τον πολεμικό χαρακτήρα που έχουν την τελευταία 7ετία οι Σουηδοί. Επίσης όσες φορές και να το άκουσα πριν γράψω όλα αυτά, το συναίσθημα που με κυρίευσε είναι ότι, η μικρή διάρκεια της πλεινότητας των κομματιών και ο τρόπος που έχει γίνει η παραγωγή με αφήνουν μισό και χωρίς να έχω βρει τόση δύναμη, όση μου έβγαζαν άλμπουμ όπως το "World Funeral", το "Rom 5:12" ή το εξαιρετικό τους EP, "Iron Dawn".
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου