Οι Tribulation μετά από τρία ολόκληρα χρόνια επανέρχονται στο προσκήνιο με το μεταφυσικό τους "Down Below". Δύο μήνες πριν πατήσουν το πόδι τους στη χώρα μας, πλάι στους Insomnium, οι Σουηδοί metallers αφήνουν πίσω τους το death rock χαρακτήρα, ακολουθώντας πιο death/blackened prog δρόμους.
H απαλή αρχή του "The Lament" έρχεται αντίθετη με το καταιγιστικό ξέσπασμα που ακολουθεί. Οι σκοτεινές μελωδίες συνδυάζουν το blackened ύφος με τους progressive rock ρυθμούς που γίνονται ακόμα πιο εμφανείς στα μπάσα του "Nightbound", μια και είναι από τα δυναμικά κομμάτια που έχει ο νέος δίσκος. Τα εναρμονισμένα solos μαλακώνoυν την extreme πλευρά των Σουηδών αφού δίνεται περισσότερη έμφαση στην τεχνική και την ατμόσφαιρα
Το "Lady Death" με την μελωδικότητα να έρχεται μόνο από τα πλήκτρα, είναι πιο στακάτο, στρώνοντας το χαλί για τις ακραίες στιγμές του άλμπουμ που θα έρθουν με τα "Subterranea" και "Cries From The Underworld".
To instrumental "Purgatorio" έχει μια αποκρυφιστική αύρα, που λειτουργεί σαν ένα ήρεμο και μυστήριο πέπλο, για τη συνέχεια που έπεται.
Το "Lacrimosa" ξεφεύγει από τις σκοτεινές πτυχές του υπόλοιπου συνόλου, κάνοντας τη δική του επανάσταση καθώς έρχεται πολύ πιο επιθετικό, γρήγορο και heavy με κλασικομετλάδικα κιθαριστικά solos, ενώ λίγο πριν τον επίλογο το "The World" έχει μια ανατριχιασική και επική mid tempo δυναμική.
Tέλος, το "Here Be Dragons" έχει μια σκοτεινή και παραμυθένια αισθητική όχι μόνο στον τίτλο αλλά και σε όλη του την υπόλοιπη σύνθεση, καθώς θα μπορούσε να είναι ένα αγριεμένο metal soundtrack για κάποια ταινία του Tim Burton.
Στο "Down Below" οι Tribulation φέρνουν διαφορετική αισθητική στη μουσική τους. Το σκληρό τους rock στυλ εξελίσσεται και γίνεται πιο ακραίο. Το γοτθικό τους πέπλο όμως καλά κρατεί με τις σκοτεινές του death/black επιρροές, λειτουργώντας σαν μια μαγευτική νυχτωδεία. Τρία χρόνια μετά το "Children Of The Night", το νέο τους πόνημα φαινεται σαν φυσική συνέχεια του ήχου τους, με ακόμα περισότερες όμως, δυνατές στιγμές.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
H απαλή αρχή του "The Lament" έρχεται αντίθετη με το καταιγιστικό ξέσπασμα που ακολουθεί. Οι σκοτεινές μελωδίες συνδυάζουν το blackened ύφος με τους progressive rock ρυθμούς που γίνονται ακόμα πιο εμφανείς στα μπάσα του "Nightbound", μια και είναι από τα δυναμικά κομμάτια που έχει ο νέος δίσκος. Τα εναρμονισμένα solos μαλακώνoυν την extreme πλευρά των Σουηδών αφού δίνεται περισσότερη έμφαση στην τεχνική και την ατμόσφαιρα
Το "Lady Death" με την μελωδικότητα να έρχεται μόνο από τα πλήκτρα, είναι πιο στακάτο, στρώνοντας το χαλί για τις ακραίες στιγμές του άλμπουμ που θα έρθουν με τα "Subterranea" και "Cries From The Underworld".
To instrumental "Purgatorio" έχει μια αποκρυφιστική αύρα, που λειτουργεί σαν ένα ήρεμο και μυστήριο πέπλο, για τη συνέχεια που έπεται.
Το "Lacrimosa" ξεφεύγει από τις σκοτεινές πτυχές του υπόλοιπου συνόλου, κάνοντας τη δική του επανάσταση καθώς έρχεται πολύ πιο επιθετικό, γρήγορο και heavy με κλασικομετλάδικα κιθαριστικά solos, ενώ λίγο πριν τον επίλογο το "The World" έχει μια ανατριχιασική και επική mid tempo δυναμική.
Tέλος, το "Here Be Dragons" έχει μια σκοτεινή και παραμυθένια αισθητική όχι μόνο στον τίτλο αλλά και σε όλη του την υπόλοιπη σύνθεση, καθώς θα μπορούσε να είναι ένα αγριεμένο metal soundtrack για κάποια ταινία του Tim Burton.
Στο "Down Below" οι Tribulation φέρνουν διαφορετική αισθητική στη μουσική τους. Το σκληρό τους rock στυλ εξελίσσεται και γίνεται πιο ακραίο. Το γοτθικό τους πέπλο όμως καλά κρατεί με τις σκοτεινές του death/black επιρροές, λειτουργώντας σαν μια μαγευτική νυχτωδεία. Τρία χρόνια μετά το "Children Of The Night", το νέο τους πόνημα φαινεται σαν φυσική συνέχεια του ήχου τους, με ακόμα περισότερες όμως, δυνατές στιγμές.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου