Περίπου τρία χρόνια μετά το "Darkness Drips Forth", οι Hooded Menace γυρίζουν στον τόπο του εγκλήματος με το πέμπτο τους πόνημα. Το "Ossuarium Shilhouettes Unhallowed" μπορεί με ευκολία να δηλώσει πως το παλιό μελωδικό death metal της Χώρας Των Χιλίων Λιμνών δε βυθίστηκε πριν μια 20ετια, και μπορεί να βγει ξανά στον αφρό.
Με κότσια και χωρίς διάθεση για άστοχα intro, το "Sempiternal Grotesqueries" δίνει ενα μαύρο έναυσμα στο δίσκο, σαν να αποφάσισαν οι Cathedral να βαρύνουν τη μουσική τους. Η συνέχεια του κομματιού όμως έρχεται πιο γρήγορη, θυμίζοντας λίγο το "Crumbling Insanity".
Χωρίς να χάνει διόλου την παλιομοδίτικη υπόσταση του αυτός ο δίσκος, τα "In Eerie Deliverance" και "Charnel Reflections" είναι εμφανώς επιρρεασμένα από τις αρχές των 90s, καθώς ο doom ήχος τους συνδυάζει μελωδικές death metal φόρμες, σαν αυτές της Σουηδικής σχολής, ενώ παράλληλα κάποια καθαρά φωνητικά που υποβόσκουν θυμίζουν μπάντες όπως τους πρώτους Katatonia, ή τους Paradise Lost πριν το "Draconian Times", κάτι που γίνεται ακόμα πιο έντονο στα solos.
To "Cathedral of Labyrinthine Darkness" είναι ένα από τα πιο ωμά κομμάτια του δίσκου, καθώς οι μελωδίες γίνονται πιο τραχιές, ενώ τα riffs μοιάζουν σαν πονεμένο ξέσπασμα παρέα με τα αργά φωνητικά του Harri Kuokkanen. Το "Cascade Of Ashes" είναι λίγο πιο καλογυαλισμένο από το προηγούμενο, με τις σκοτεινιασμένες, πένθιμες μελωδίες να συνεχίζουν, ενώ τέλος, το καταληκτικό instrumental, "Black Moss' έρχεται πιο τεχνικό και δυναμικό, ανεβάζοντας τις ταχύτητες του, κάνοντας το λίγο να ξεγεύγει από τις νεκρικές ωδές των παραπάνω κομματιών. Βέβαια οι ακουστικές κιθάρες των τελευταίων δευτερολέπτων δίνουν την αίσθηση μιας γλυκιάς μελαγχολίας.
Συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία, οι Φιλανδοί metallers, με αυτό το άλμπουμ αποφασίζουν να ακολουθήσουν ακόμα περισσότερα old school μονοπάτια, χωρίς να ακολουθούν την ίδια συνταγή, αλλά με βάση μπάντες που αγάπησαν να πάνε σε ανεξερεύνητους δρόμους. Το "Ossuarium Shillouetes Unhallowed" τους κάνει να ανεβάσουν και άλλο τον πήχη, όχι τόσο με την έμπνευση τους, αλλά με το πάθος και τα skills τους.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με κότσια και χωρίς διάθεση για άστοχα intro, το "Sempiternal Grotesqueries" δίνει ενα μαύρο έναυσμα στο δίσκο, σαν να αποφάσισαν οι Cathedral να βαρύνουν τη μουσική τους. Η συνέχεια του κομματιού όμως έρχεται πιο γρήγορη, θυμίζοντας λίγο το "Crumbling Insanity".
Χωρίς να χάνει διόλου την παλιομοδίτικη υπόσταση του αυτός ο δίσκος, τα "In Eerie Deliverance" και "Charnel Reflections" είναι εμφανώς επιρρεασμένα από τις αρχές των 90s, καθώς ο doom ήχος τους συνδυάζει μελωδικές death metal φόρμες, σαν αυτές της Σουηδικής σχολής, ενώ παράλληλα κάποια καθαρά φωνητικά που υποβόσκουν θυμίζουν μπάντες όπως τους πρώτους Katatonia, ή τους Paradise Lost πριν το "Draconian Times", κάτι που γίνεται ακόμα πιο έντονο στα solos.
To "Cathedral of Labyrinthine Darkness" είναι ένα από τα πιο ωμά κομμάτια του δίσκου, καθώς οι μελωδίες γίνονται πιο τραχιές, ενώ τα riffs μοιάζουν σαν πονεμένο ξέσπασμα παρέα με τα αργά φωνητικά του Harri Kuokkanen. Το "Cascade Of Ashes" είναι λίγο πιο καλογυαλισμένο από το προηγούμενο, με τις σκοτεινιασμένες, πένθιμες μελωδίες να συνεχίζουν, ενώ τέλος, το καταληκτικό instrumental, "Black Moss' έρχεται πιο τεχνικό και δυναμικό, ανεβάζοντας τις ταχύτητες του, κάνοντας το λίγο να ξεγεύγει από τις νεκρικές ωδές των παραπάνω κομματιών. Βέβαια οι ακουστικές κιθάρες των τελευταίων δευτερολέπτων δίνουν την αίσθηση μιας γλυκιάς μελαγχολίας.
Συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία, οι Φιλανδοί metallers, με αυτό το άλμπουμ αποφασίζουν να ακολουθήσουν ακόμα περισσότερα old school μονοπάτια, χωρίς να ακολουθούν την ίδια συνταγή, αλλά με βάση μπάντες που αγάπησαν να πάνε σε ανεξερεύνητους δρόμους. Το "Ossuarium Shillouetes Unhallowed" τους κάνει να ανεβάσουν και άλλο τον πήχη, όχι τόσο με την έμπνευση τους, αλλά με το πάθος και τα skills τους.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου