Τρία χρόνια από τότε που έδωσαν το στίγμα τους στον μεταλλικό χάρτη οι Bleeding Gods, υπογράφωντας πλέον με τον κολοσσό, Nuclear Blast, κυκλοφορούν το δεύτερο τους πόνημα. Oι ακραίοι metallers από την Ολλανδία συνδυάζοντας το death με το black metal έρχονται με ένα Ελληνοπρεπές έργο, το "Dodekathlon", το οποίο θα εκτυλίσσει διάφορες θεματικές και μουσικές πλευρές.
Η μαγευτική και απόκοσμη εισαγωγή του "Bloodguilt" δείχνει από νωρίς την ακρότητα των Ολλανδών που συνάδει τέλεια με το σκοτάδι και ελάχιστες μελωδίες που κρύβονται ερίτεχνα πίσω από το rhythm section.
Mπορεί το πρώτο κομμάτι πίσω από αυτό το σκληροτράχηλο κάλλυμα να αποτελούταν από διάφορες ρυθμικές και κιθαριστικές εναλλαγές άλλωτε με πιο αργά και μερικές φορές με γρηγορότερα ξεσπάσματα, όμως το "Multiple Decpitation" κρατάει μόνο την αρχή του προκατόχου του. Η πορεία του εν λόγω κομματιού του έχει περισσότερα μελωδικά και ατμοσφαιρικά περάσματα που θυμίζει και λίγο τους Fleshgod Apocalypse.
To επίσης ελληνικό (όπως και ο τίτλος που προανέφερα), "Beloved By Artemis", είναι ένα από τα πιο ωμά και παλιομοδίτικα κομμάτια του δίσκου, που οι ταχύτητες του ξεπερνούν το κάλπασμα του Ιερού Ελαφιού της αρχαίας θεάς. Κοντά στο ίδιο αρχαιότροπο concept βρίσκεται και το "Saviour Of Crete", αν και εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι πέραν των τρομακτικών, δαιμονισμένων φωνητικών, με πολλά τεχνικά melodeath στοιχεία, τα οποία ταιριάζουν γάντι με το σκληροτράχηλο progressive ύφος του "Tyrranical Blood" αλλά και με το μυστήριο του "Hera's Orchard" που κατακλίζεται από τις μελωδίες των πλήκτρων και των κιθαριστικών μικροτεχνικών.
Από την άλλη, το όλο ύφος των Bleeding Gods σε αυτόν τον δίσκο δεν έχει μόνο death metal επιρροές, αλλά και ένα πιο black ηχόχρωμα που θα θυμίσει Behemoth με τις δεξιότητες και τα breaks, αλλά και Dimmu Borgir με τις απόκρυφες λεπτομέρειες και τα μελωδικά γεμίσματα, ειδικά σε κομμάτια όπως το "From Feast To Beast", "Seeds Of Distrust" και "Trippled Anger".
Πέρα από όλα αυτά, τα blasts και ο ωμός χαρακτήρας του "Inhuman Humiliation" θυμίζει τις τεχνικές ημέρες των Death, ενώ οι ακουστικές κιθάρες έχουν την τιμητική τους πλάι στα ηλεκτρισμένα solos. To ίδιο ωμό αλλά και πιο παλιομοδίτικο "Birds Of Hate", αλλάζει πορεία από την πολυμορφικότητα του συνόλου, ενώ τέλος το "Hounds Of Hell" κλείνει το άλμπουμ τόσο κολασμένα όσο αναφέρει και ο τίτλος, σαν να αποτελεί μια σκοτεινή μουσική συνοδεία ταινίας, με το progressive στοιχείο να πρωταγωνιστεί ξανά.
Σίγουρα οι Ολλανδοί extreme metallers είναι τρομερή παίχτες, και βάζω τα χέρια μου στη φωτιά για αυτό. Μπορεί με τη μουσική τους να μην ανακαλύπτουν τον τροχό, και ίσα ίσα, να πατούν σε μονοπάτια συγκροτημάτων που ανέφερα και πάνω, αλλά από τη στιγμή που βρίσκονται μόλις στο δεύτερο άλμπουμ και η Nuclear Blast είχε τα μάτια της στραμμένα προς αυτούς, καταλαβαίνουμε ότι το μέλλον έχει να πει πολλά.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η μαγευτική και απόκοσμη εισαγωγή του "Bloodguilt" δείχνει από νωρίς την ακρότητα των Ολλανδών που συνάδει τέλεια με το σκοτάδι και ελάχιστες μελωδίες που κρύβονται ερίτεχνα πίσω από το rhythm section.
Mπορεί το πρώτο κομμάτι πίσω από αυτό το σκληροτράχηλο κάλλυμα να αποτελούταν από διάφορες ρυθμικές και κιθαριστικές εναλλαγές άλλωτε με πιο αργά και μερικές φορές με γρηγορότερα ξεσπάσματα, όμως το "Multiple Decpitation" κρατάει μόνο την αρχή του προκατόχου του. Η πορεία του εν λόγω κομματιού του έχει περισσότερα μελωδικά και ατμοσφαιρικά περάσματα που θυμίζει και λίγο τους Fleshgod Apocalypse.
To επίσης ελληνικό (όπως και ο τίτλος που προανέφερα), "Beloved By Artemis", είναι ένα από τα πιο ωμά και παλιομοδίτικα κομμάτια του δίσκου, που οι ταχύτητες του ξεπερνούν το κάλπασμα του Ιερού Ελαφιού της αρχαίας θεάς. Κοντά στο ίδιο αρχαιότροπο concept βρίσκεται και το "Saviour Of Crete", αν και εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι πέραν των τρομακτικών, δαιμονισμένων φωνητικών, με πολλά τεχνικά melodeath στοιχεία, τα οποία ταιριάζουν γάντι με το σκληροτράχηλο progressive ύφος του "Tyrranical Blood" αλλά και με το μυστήριο του "Hera's Orchard" που κατακλίζεται από τις μελωδίες των πλήκτρων και των κιθαριστικών μικροτεχνικών.
Από την άλλη, το όλο ύφος των Bleeding Gods σε αυτόν τον δίσκο δεν έχει μόνο death metal επιρροές, αλλά και ένα πιο black ηχόχρωμα που θα θυμίσει Behemoth με τις δεξιότητες και τα breaks, αλλά και Dimmu Borgir με τις απόκρυφες λεπτομέρειες και τα μελωδικά γεμίσματα, ειδικά σε κομμάτια όπως το "From Feast To Beast", "Seeds Of Distrust" και "Trippled Anger".
Πέρα από όλα αυτά, τα blasts και ο ωμός χαρακτήρας του "Inhuman Humiliation" θυμίζει τις τεχνικές ημέρες των Death, ενώ οι ακουστικές κιθάρες έχουν την τιμητική τους πλάι στα ηλεκτρισμένα solos. To ίδιο ωμό αλλά και πιο παλιομοδίτικο "Birds Of Hate", αλλάζει πορεία από την πολυμορφικότητα του συνόλου, ενώ τέλος το "Hounds Of Hell" κλείνει το άλμπουμ τόσο κολασμένα όσο αναφέρει και ο τίτλος, σαν να αποτελεί μια σκοτεινή μουσική συνοδεία ταινίας, με το progressive στοιχείο να πρωταγωνιστεί ξανά.
Σίγουρα οι Ολλανδοί extreme metallers είναι τρομερή παίχτες, και βάζω τα χέρια μου στη φωτιά για αυτό. Μπορεί με τη μουσική τους να μην ανακαλύπτουν τον τροχό, και ίσα ίσα, να πατούν σε μονοπάτια συγκροτημάτων που ανέφερα και πάνω, αλλά από τη στιγμή που βρίσκονται μόλις στο δεύτερο άλμπουμ και η Nuclear Blast είχε τα μάτια της στραμμένα προς αυτούς, καταλαβαίνουμε ότι το μέλλον έχει να πει πολλά.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου