Ο Jim Mutilator μαζί με τον Magus Wampyr Daoloth και τον Γιώργο Εμμανουήλ, τι κοινό θα μπορούσαν να έχουν εκτός ότι και οι τρεις πέρασαν από τις τάξεις των Rotting Christ. Η αληθινή απάντηση είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα αφού οι δυνάμεις τους ενώθηκαν κάτω από το ανίερο όνομα των Yoth Iria, δημιουργώντας το πρώτο τους ΕΡ που θα κυκλοφορήσει από την Repulsive Echo.
Με έναν στοιχειωμένο και ατμοσφαιρικό χαρακτήρα στην πιάνο εισαγωγή, το ομότιτλο "Under His Sway" φαντάζει σαν soundtrack ταινίας τρόμου, ενώ η κραυγή του Magus στην πορεία σκιαγραφεί το ακραίο μοτίβο των Yoth Iria, με ένα heavy/black ύφος γεμάτο μελωδίες και δύναμη. Από εκεί και πέρα υπάρχουν αρκετές doom πινελιές αλλά και μια τεχνική προσέγγιση στις κιθάρες που κάνει το κομμάτι ακόμα πιο ποικίλο χωρίς να λείπουν στοιχεία που παραπέμπουν στην παρούσα φάση του ελληνικού ήχου.
Στην αντίπερα όχθη έχουμε το "Sid-Ed-Gjinn" που κρατάει σταθερή τη doom-ίλα, όντας όμως πιο μαύρο και ομιχλώδες καθώς οι αργοί του ρυθμοί πλάι στα χορωδιακά σημεία και τα oriental φωνητικά δημιουργούν ένα τελετουργικό σκηνικό. Εν συνεχεία το black στοιχείο γίνεται πιο έντονο ενώ τα έντονα μπάσα και τα κοφτά riffs βγάζουν ελαφρώς προς τα έξω στιγμές του "Reinkaos" των Dissection.
Για το τέλος, το ελληνικό supergroup μας αφήνει με μια διασκευή από την πρώτη εποχή των Rotting Christ, που ο ίδιος ο Jim Mutilator με τον Magus έχουν ζήσει, στο "Visions Of The Dead Lovers". Εδώ βλέπουμε μια σύγχρονη και προφανώς πιο καλογυαλισμένη πλευρά στο παρελθόν των πιονέρων του εγχώριου ακραίου ήχου, με στιγμές που ενδεχομένως δεν ήταν τόσο ευδιάκριτες στην πρωτότυπη εκτέλεση και στοιχεία που φανερώνουν την ταυτότητα του Γιώργου Εμμανουήλ.
Αυτό που μας χαρίζει το "Under His Sway" και ακολούθως οι ίδιοι οι Υοth Iria με τη μουσική τους, είναι κάτι μακριά από αυτό που ξέρουμε για το κλασικό και τετριμμένο black metal, αφού μπλέκονται διάφορα πράγματα τα οποία αναφέρθηκαν και παραπάνω. Για ακόμα μια φορά, όπως και στην περίπτωση των Rotting Christ και των Varathron, δεν υπάρχουν αντιγραφές από τα 90s, με τους παρελθοντολάγνους να ετοιμάζονται να βγάλουν τις παρωπίδες, αφού φαίνεται πως και οι άνθρωποι που δημιούργησαν τη σκηνή αυτή προχωρούν ευθεία. Άξια αναφοράς εκτός των συνθετικών δυνατοτήτων και των ευφάνταστων και πιασάρικων μελωδιών, είναι και τα φωνητικά του ίδιου του Magus που αναμφίβολα είναι τα πιο ώριμα στην καριέρα του. Τέλος, γνωρίζοντας τα κομμάτια και του επερχόμενου ντεμπούτου, αυτό το 10'' ΕΡ είναι μόνο μια γεύση για το τι θα επακολουθήσει εν καιρώ.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με έναν στοιχειωμένο και ατμοσφαιρικό χαρακτήρα στην πιάνο εισαγωγή, το ομότιτλο "Under His Sway" φαντάζει σαν soundtrack ταινίας τρόμου, ενώ η κραυγή του Magus στην πορεία σκιαγραφεί το ακραίο μοτίβο των Yoth Iria, με ένα heavy/black ύφος γεμάτο μελωδίες και δύναμη. Από εκεί και πέρα υπάρχουν αρκετές doom πινελιές αλλά και μια τεχνική προσέγγιση στις κιθάρες που κάνει το κομμάτι ακόμα πιο ποικίλο χωρίς να λείπουν στοιχεία που παραπέμπουν στην παρούσα φάση του ελληνικού ήχου.
Στην αντίπερα όχθη έχουμε το "Sid-Ed-Gjinn" που κρατάει σταθερή τη doom-ίλα, όντας όμως πιο μαύρο και ομιχλώδες καθώς οι αργοί του ρυθμοί πλάι στα χορωδιακά σημεία και τα oriental φωνητικά δημιουργούν ένα τελετουργικό σκηνικό. Εν συνεχεία το black στοιχείο γίνεται πιο έντονο ενώ τα έντονα μπάσα και τα κοφτά riffs βγάζουν ελαφρώς προς τα έξω στιγμές του "Reinkaos" των Dissection.
Για το τέλος, το ελληνικό supergroup μας αφήνει με μια διασκευή από την πρώτη εποχή των Rotting Christ, που ο ίδιος ο Jim Mutilator με τον Magus έχουν ζήσει, στο "Visions Of The Dead Lovers". Εδώ βλέπουμε μια σύγχρονη και προφανώς πιο καλογυαλισμένη πλευρά στο παρελθόν των πιονέρων του εγχώριου ακραίου ήχου, με στιγμές που ενδεχομένως δεν ήταν τόσο ευδιάκριτες στην πρωτότυπη εκτέλεση και στοιχεία που φανερώνουν την ταυτότητα του Γιώργου Εμμανουήλ.
Αυτό που μας χαρίζει το "Under His Sway" και ακολούθως οι ίδιοι οι Υοth Iria με τη μουσική τους, είναι κάτι μακριά από αυτό που ξέρουμε για το κλασικό και τετριμμένο black metal, αφού μπλέκονται διάφορα πράγματα τα οποία αναφέρθηκαν και παραπάνω. Για ακόμα μια φορά, όπως και στην περίπτωση των Rotting Christ και των Varathron, δεν υπάρχουν αντιγραφές από τα 90s, με τους παρελθοντολάγνους να ετοιμάζονται να βγάλουν τις παρωπίδες, αφού φαίνεται πως και οι άνθρωποι που δημιούργησαν τη σκηνή αυτή προχωρούν ευθεία. Άξια αναφοράς εκτός των συνθετικών δυνατοτήτων και των ευφάνταστων και πιασάρικων μελωδιών, είναι και τα φωνητικά του ίδιου του Magus που αναμφίβολα είναι τα πιο ώριμα στην καριέρα του. Τέλος, γνωρίζοντας τα κομμάτια και του επερχόμενου ντεμπούτου, αυτό το 10'' ΕΡ είναι μόνο μια γεύση για το τι θα επακολουθήσει εν καιρώ.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
