Tέσσερα χρόνια πέρασαν μέχρι να επιστρέψουν δισκογραφικά οι Φινλανδοί βιρτουόζοι, Apocalyptica, αφού δίνοντας βάση στο παρελθόν τους, το τελευταίο διάστημα έκαναν μια περιοδεία διασκευάζοντας ύμνους των Metallica. Το στυλ τους το απερίγραπτο όμως, έκανε την εμφάνιση του όμως με το νέο, "Cell-0", που είναι και από τους δίσκους που πρωτοϋποδέχθηκε το 2020, γεμάτο ποικιλία και όμορφες μελωδίες.
Με το "Αshes Of The Modern World" να ανοίγει το άλμπουμ, βλέπουμε μια μεγαλοπρεπή και βαρύγδουπη ατμόσφαιρα, αρκετά επιβλητική και σκοτεινή, ανάλογη του δυσοίωνου μέλλοντος του κόσμου, με τη συνέχεια να γίνεται πιο τρελαμένη και ζωηρή, εώς καταστροφική έτσι όπως ακούγεται η συμφωνία αυτή. Από την άλλη, στην ίδια ζωηράδα και με πιο shredding ύφος θα έρθει το ομώνυμο "Cell-0" που επί δέκα λεπτά βλέπουμε τα μεγάλα αυτά έγχορδα να μετατρέπονται σε κιθάρες, ενώ το "Rise" προσθέτει λίγη γλύκα και αισιοδοξία.
Το "En Route To Mayhem" γίνεται πιο γκρουβάτο με αρκετές heavy/thrash στιγμές, σε αντίθεση με το "Call my Name" που κάνει το όλο σκηνικό μαύρο θυμίζοντας τη σουίτα της αποκάλυψης, για τους γνώστες, με αυτή τη soundtrack-ική αύρα! Δε συμβαίνει βέβαια το ίδιο και στο "Fire & Ice", που εκτός του μεσαιωνικού του αέρα, και της Game Of Thrones αισθητικής του, περιέχει πολλά δυνατά και metal στοιχεία.
Στο "Scream Of The Silent" που το τσέλο μοιάζει να κλαίει, βγαίνει ένας ρομαντικός συναισθηματισμός με πλευρές μιας power μπαλάντας, γεμάτης εκρήξεις. Σιγά σιγά, πλησιάζοντας στο τ(σ)έλος, το "Catharsis" έχει αυτό το βάρος της αρχής, ενώ ο επίλογος με το "Beyond The Stars" μας αφήνει με μια γλυκόπικρη γεύση, αφού οι πολλαπλές στροφές του ήχου παίζουν με τα συναισθήματα και τους παλμούς μας.
Όσο δύσκολο κι αν είναι να περιγράφεις τις instrumental μουσικές, πόσο μάλλον αν διακατέχονται και από τεχνική, αυτό που κάνουν οι Apocalyptica είναι απλά μοναδικό. Κάνουν τα όργανα τους να μιλούν και να εκφράζονται στα αυτιά μας, ενώ η κλασική μουσική με το metal δένονται αρμονικά έτι μία φορά. Μάλιστα στο "Cell-0" μπορεί να μη δούμε τρομερές εκπλήξεις, αλλά η ωριμότητα τους φωτίζει κάθε τους βήμα, και ελπίζουμε να ξαναπατήσουν σύντομα πάλι στη χώρα μας.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το "Αshes Of The Modern World" να ανοίγει το άλμπουμ, βλέπουμε μια μεγαλοπρεπή και βαρύγδουπη ατμόσφαιρα, αρκετά επιβλητική και σκοτεινή, ανάλογη του δυσοίωνου μέλλοντος του κόσμου, με τη συνέχεια να γίνεται πιο τρελαμένη και ζωηρή, εώς καταστροφική έτσι όπως ακούγεται η συμφωνία αυτή. Από την άλλη, στην ίδια ζωηράδα και με πιο shredding ύφος θα έρθει το ομώνυμο "Cell-0" που επί δέκα λεπτά βλέπουμε τα μεγάλα αυτά έγχορδα να μετατρέπονται σε κιθάρες, ενώ το "Rise" προσθέτει λίγη γλύκα και αισιοδοξία.
Το "En Route To Mayhem" γίνεται πιο γκρουβάτο με αρκετές heavy/thrash στιγμές, σε αντίθεση με το "Call my Name" που κάνει το όλο σκηνικό μαύρο θυμίζοντας τη σουίτα της αποκάλυψης, για τους γνώστες, με αυτή τη soundtrack-ική αύρα! Δε συμβαίνει βέβαια το ίδιο και στο "Fire & Ice", που εκτός του μεσαιωνικού του αέρα, και της Game Of Thrones αισθητικής του, περιέχει πολλά δυνατά και metal στοιχεία.
Στο "Scream Of The Silent" που το τσέλο μοιάζει να κλαίει, βγαίνει ένας ρομαντικός συναισθηματισμός με πλευρές μιας power μπαλάντας, γεμάτης εκρήξεις. Σιγά σιγά, πλησιάζοντας στο τ(σ)έλος, το "Catharsis" έχει αυτό το βάρος της αρχής, ενώ ο επίλογος με το "Beyond The Stars" μας αφήνει με μια γλυκόπικρη γεύση, αφού οι πολλαπλές στροφές του ήχου παίζουν με τα συναισθήματα και τους παλμούς μας.
Όσο δύσκολο κι αν είναι να περιγράφεις τις instrumental μουσικές, πόσο μάλλον αν διακατέχονται και από τεχνική, αυτό που κάνουν οι Apocalyptica είναι απλά μοναδικό. Κάνουν τα όργανα τους να μιλούν και να εκφράζονται στα αυτιά μας, ενώ η κλασική μουσική με το metal δένονται αρμονικά έτι μία φορά. Μάλιστα στο "Cell-0" μπορεί να μη δούμε τρομερές εκπλήξεις, αλλά η ωριμότητα τους φωτίζει κάθε τους βήμα, και ελπίζουμε να ξαναπατήσουν σύντομα πάλι στη χώρα μας.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου