Ξαπλωμένοι στις πλέον ξεραμένες δάφνες τους, οι νικητές της "δικής" μας Eurovision, Lordi, κυκλοφορούν αισίως το δέκατο πόνημά τους. Διχαστικοί, σοκαριστικοί αλλά και με ένταση στον ήχο τους, το "Killection" ίσως να είναι ένα άλμπουμ που λίγο-πολύ θα συζητηθεί για τα θετικά του στοιχεία.
Μετά την ιδιαίτερη εισαγωγή του ραδιοφωνικού σπικάζ, έρχεται το "Horror For Hire", με έναν έντονο δυναμισμό, κι ένα πάντρεμα gothic επιρροών με την κλασσική metal αισθητική. To "Snake The Baby Silent" από την άλλη, έχει πολλές γραφικές και παράλληλα catchy στιγμές, όντας ότι πρέπει για αυτό το σοκαρίστικο μοτίβο που συνεχώς θέλουν να προβάλλουν οι Φιλανδοί.
Το "Like A Bee To The Honey" βγάζει έναν σκοτεινό ρομαντισμό, θυμίζοντας τις παλιές εποχές των Lordi, ενώ τα "I Dug A Hole In The Yard For You" και "Up To No Good", δίχως να ξεφεύγουν έχουν αυτό το όμορφο και εμπορικό στυλ που ξέρουμε χρόνια από τους ίδιους. Από εκεί και πέρα όμως το "Apollyon" σε μια περίεργη σύνθεση ανάλογη των Ghost, βγάζει μια σκοτεινή γλύκα, χωρίς καν να είναι η μόνη ιδιαίτερη στιγμή του άλμπουμ. Το "Blow My Fuse" έρχεται με μια blues rock ατμόσφαιρα ενώ το "Zombimbo" χωρίς καμία συνοχή μας πάει σε πιο disco μονοπάτια.
Κάπως έτσι, και μετά από μερικές ακόμα αχρείαστες "ραδιοφωνικές" παρεμβάσεις, οδηγούμαστε στην τελική τριπλέτα, αρχικά με το "Cutterfly" και την πληκτροφόρα, αλά Abba, up tempo διάθεσή του. Πιο διαφοροποιημένο και heavy θα έρθει το "Evil", όπως και ο επίλογος του "Scream Demon", στο ίδιο μήκος κύματος, με πιο shock rock ύφος που εδώ και χρόνια η μπάντα προτιμά.
To τερατώδες styling τους για ακόμα μια φορά θα είναι πιο σημαντικό από τη μουσική τους, παρόλο που νοσταλγικές στιγμές για τους fans υπήρχαν διαρκώς. Σημαντικό ότι ο καθένας ακούγοντας το μπορεί να χορέψει και να κοπανηθεί σε κάθε σύνθεση, βοηθώντας σε κάποιο πάρτυ. Από εκεί και πέρα, χωρίς τίποτα να αλλάζει την πεσμένη τους διάθεση, το "Killection", φαίνεται πως είναι ανώτερο των προσδοκιών που έχει πολύς κόσμος και σίγουρα μακράν καλύτερο του ανούσιου και γραφικού "Sexorcism" που κυκλοφόρησε προ διετίας.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Μετά την ιδιαίτερη εισαγωγή του ραδιοφωνικού σπικάζ, έρχεται το "Horror For Hire", με έναν έντονο δυναμισμό, κι ένα πάντρεμα gothic επιρροών με την κλασσική metal αισθητική. To "Snake The Baby Silent" από την άλλη, έχει πολλές γραφικές και παράλληλα catchy στιγμές, όντας ότι πρέπει για αυτό το σοκαρίστικο μοτίβο που συνεχώς θέλουν να προβάλλουν οι Φιλανδοί.
Το "Like A Bee To The Honey" βγάζει έναν σκοτεινό ρομαντισμό, θυμίζοντας τις παλιές εποχές των Lordi, ενώ τα "I Dug A Hole In The Yard For You" και "Up To No Good", δίχως να ξεφεύγουν έχουν αυτό το όμορφο και εμπορικό στυλ που ξέρουμε χρόνια από τους ίδιους. Από εκεί και πέρα όμως το "Apollyon" σε μια περίεργη σύνθεση ανάλογη των Ghost, βγάζει μια σκοτεινή γλύκα, χωρίς καν να είναι η μόνη ιδιαίτερη στιγμή του άλμπουμ. Το "Blow My Fuse" έρχεται με μια blues rock ατμόσφαιρα ενώ το "Zombimbo" χωρίς καμία συνοχή μας πάει σε πιο disco μονοπάτια.
Κάπως έτσι, και μετά από μερικές ακόμα αχρείαστες "ραδιοφωνικές" παρεμβάσεις, οδηγούμαστε στην τελική τριπλέτα, αρχικά με το "Cutterfly" και την πληκτροφόρα, αλά Abba, up tempo διάθεσή του. Πιο διαφοροποιημένο και heavy θα έρθει το "Evil", όπως και ο επίλογος του "Scream Demon", στο ίδιο μήκος κύματος, με πιο shock rock ύφος που εδώ και χρόνια η μπάντα προτιμά.
To τερατώδες styling τους για ακόμα μια φορά θα είναι πιο σημαντικό από τη μουσική τους, παρόλο που νοσταλγικές στιγμές για τους fans υπήρχαν διαρκώς. Σημαντικό ότι ο καθένας ακούγοντας το μπορεί να χορέψει και να κοπανηθεί σε κάθε σύνθεση, βοηθώντας σε κάποιο πάρτυ. Από εκεί και πέρα, χωρίς τίποτα να αλλάζει την πεσμένη τους διάθεση, το "Killection", φαίνεται πως είναι ανώτερο των προσδοκιών που έχει πολύς κόσμος και σίγουρα μακράν καλύτερο του ανούσιου και γραφικού "Sexorcism" που κυκλοφόρησε προ διετίας.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
