Πριν περίπου ένα χρόνο, έγινε μια ξαφνική ανακοίνωση, που ο Blasphemer (Aura Noir, ex-Mayhem) θα συνεργαζόταν για πρώτη φορά με τον θρυλικό David Vincent (ex-Morbid Angel) και τον drummer των Cryptopsy, Flo Mounier, κάτω από το όνομα των Vltimas. Εν έτει 2019 κάνουν το πρώτο τους δισκογραφικό βήμα, και μια καριέρα ετοιμάζεται να μπει μπροστά.
Αρχικά, με μια Mayhem-ική εισαγωγή, υποδεχόμαστε το ομότιτλο "Something Wicked Marches In", το οποίο στην πορεία έρχεται πιο άμεσο, κοντά στο death metal που μας έχουν συνηθίσει οι κύριοι Vincent και Mounier, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ δε λείπουν και μερικά ψυχρά κιθαριστικά περάσματα. Αυτά τα περάσματα, με την black metal αισθητική, στην οποία ο Blasphemer είναι μανούλα, θα συναντήσουμε και στα "Total Destroy", "Truth And Consequence" και "Last Ones Alive Win Nothing", τα οποία έχουν μια αισθητική κοντά στο "Chaimaira" και το "Ordo Ad Chao".
Με το "Prevalidus" από την άλλη, να έρχεται πιο επιθετικό και όχι τόσο σκοτεινό, φέρνει στοιχεία από τους παλιούς Morbid Angel, αλλά με μια διαφορετική προσέγγιση, γεμάτη στοιχεία από τις ταυτότητες και των τριών μελών, ενώ τα στοιχειωμένα ρεφρέν και το σόλο, δίνουν άλλη αίσθηση στο κομμάτι. Το "Monolith" στην πορεία είναι πιο χαοτικό με ξυστά riffs, συνεχόμενα διπεταλίδια, blasts, και κάποιες ατμοσφαιρικές πινελιές, σε αντίθεση με το "Everlasting" του οποίου η επιθετικότητα μας βρίσκει κατά πρόσωπον, μοιάζοντας σαν φονική μηχανή που τα παίρνει όλα στο πέρασμα της.
Το "Diabolus Est Sanguis" συνεχίζει στο ίδιο βαρύ, ασήκωτο και δολοφονικό στοιχείο, με έναν Vincent, να βγάζει τον δαίμονα από μέσα του, με τo παρεάκι των άλλων δύο να σιγοντάρει από πίσω, ενώ δεν λείπουν και μερικά λυρικά στοιχεία που κάνουν πιο ερεβώδη την αίσθηση του κομματιού. Για το τέλος οι Vltimas μας φέρνουν το "Marching On", το οποίο πλέκει με περίτεχνο, δυσαρμονικό τρόπο το κατατεθέν κιθαριστικό στοιχείο του Νορβηγού, έτσι όπως θα μπορούσε να ακούγεται στο "Domination", ενώ ο Flo Mounier γίνεται αρκετά πιο groove-άτος, σε ένα κομμάτι το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί και από τα πιο πειραματικά του άλμπουμ, φέρνοντας στοιχεία ακόμα και από τους Behemoth.
Το ντεμπούτο της τριεθνούς μπάντας αποτελεί χωρίς αμφιβολία ένα από τα φαινόμενα της χρονιάς! Το "Something Marches In" στο σύνολο του δείχνει πως είναι φτιαγμένο με μεράκι, όρεξη και δίψα για καλό ακραίο metal, από ένα all star group που δείχνει τα δόντια του και ακούγεται φρέσκο, με τα μέλη του να δείχνουν ακούραστα. Φυσικά δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ ειδικά στον David Vincent, του οποίου νέα είχαμε καιρό να μάθουμε, και βγάζει τώρα όλη του τη δύναμη, ενώ γενικά στο σύνολο ακούμε το πιο blackended death metal άλμπουμ, από μια μη blackened/death metal μπάντα. Οι φίλοι του καφρικού ήχου θα το λατρέψουν, ενώ προσωπικά είμαι περίεργος ποια θα είναι τα επόμενα βήματα των Vltimas.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Αρχικά, με μια Mayhem-ική εισαγωγή, υποδεχόμαστε το ομότιτλο "Something Wicked Marches In", το οποίο στην πορεία έρχεται πιο άμεσο, κοντά στο death metal που μας έχουν συνηθίσει οι κύριοι Vincent και Mounier, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ δε λείπουν και μερικά ψυχρά κιθαριστικά περάσματα. Αυτά τα περάσματα, με την black metal αισθητική, στην οποία ο Blasphemer είναι μανούλα, θα συναντήσουμε και στα "Total Destroy", "Truth And Consequence" και "Last Ones Alive Win Nothing", τα οποία έχουν μια αισθητική κοντά στο "Chaimaira" και το "Ordo Ad Chao".
Με το "Prevalidus" από την άλλη, να έρχεται πιο επιθετικό και όχι τόσο σκοτεινό, φέρνει στοιχεία από τους παλιούς Morbid Angel, αλλά με μια διαφορετική προσέγγιση, γεμάτη στοιχεία από τις ταυτότητες και των τριών μελών, ενώ τα στοιχειωμένα ρεφρέν και το σόλο, δίνουν άλλη αίσθηση στο κομμάτι. Το "Monolith" στην πορεία είναι πιο χαοτικό με ξυστά riffs, συνεχόμενα διπεταλίδια, blasts, και κάποιες ατμοσφαιρικές πινελιές, σε αντίθεση με το "Everlasting" του οποίου η επιθετικότητα μας βρίσκει κατά πρόσωπον, μοιάζοντας σαν φονική μηχανή που τα παίρνει όλα στο πέρασμα της.
Το "Diabolus Est Sanguis" συνεχίζει στο ίδιο βαρύ, ασήκωτο και δολοφονικό στοιχείο, με έναν Vincent, να βγάζει τον δαίμονα από μέσα του, με τo παρεάκι των άλλων δύο να σιγοντάρει από πίσω, ενώ δεν λείπουν και μερικά λυρικά στοιχεία που κάνουν πιο ερεβώδη την αίσθηση του κομματιού. Για το τέλος οι Vltimas μας φέρνουν το "Marching On", το οποίο πλέκει με περίτεχνο, δυσαρμονικό τρόπο το κατατεθέν κιθαριστικό στοιχείο του Νορβηγού, έτσι όπως θα μπορούσε να ακούγεται στο "Domination", ενώ ο Flo Mounier γίνεται αρκετά πιο groove-άτος, σε ένα κομμάτι το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί και από τα πιο πειραματικά του άλμπουμ, φέρνοντας στοιχεία ακόμα και από τους Behemoth.
Το ντεμπούτο της τριεθνούς μπάντας αποτελεί χωρίς αμφιβολία ένα από τα φαινόμενα της χρονιάς! Το "Something Marches In" στο σύνολο του δείχνει πως είναι φτιαγμένο με μεράκι, όρεξη και δίψα για καλό ακραίο metal, από ένα all star group που δείχνει τα δόντια του και ακούγεται φρέσκο, με τα μέλη του να δείχνουν ακούραστα. Φυσικά δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ ειδικά στον David Vincent, του οποίου νέα είχαμε καιρό να μάθουμε, και βγάζει τώρα όλη του τη δύναμη, ενώ γενικά στο σύνολο ακούμε το πιο blackended death metal άλμπουμ, από μια μη blackened/death metal μπάντα. Οι φίλοι του καφρικού ήχου θα το λατρέψουν, ενώ προσωπικά είμαι περίεργος ποια θα είναι τα επόμενα βήματα των Vltimas.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου