Xρειάστηκαν 18 ολόκληρα χρόνια ώστε οι θρύλοι του Βραζιλιάνικου underground να επιστρέψουν στην ενεργό, δισκογραφική τους δράση. Οι black metallers, Mystifier με νέα μέλη στις δυνάμεις τους, κυκλοφορούν το πέμπτο τους άλμπουμ, με τον ελληνικότατο, αρχαιοπρεπή και ξορκισμένο τίτλο Πρωτόγονη Μαύρη Μαγική Δυναστεία.
Το εναρκτήριο, σε απόλυτα ελληνικά, ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, μας βάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο στην ατμόσφαιρα των Mystifier, καθώς έχει μια τελετουργική και μυσταγωγική αίσθηση αλλά και έναν παλιομοδίτικο τρόπο σαν να βγήκε στα έγκατα των 90s, που μέσα σε αυτό σίγουρα βοηθούν και οι Proscreptor από τους Absu και ο πρώην μπασίστας των Rotting Christ και Varathron, Jim Mutilator, ο οποίος μετά από χρόνια βοήθησε ξανά στη σκηνή.
Από την άλλη, το εξίσου ερεβώδες "Weighing Heart Ceremony", με τα δυνατά του μπάσα εξωτερικεύει τον blackened death εαυτό του, ενώ σε σημεία μου θυμίζει τους Inquisition, με το "Witching Lycanthropic Moon στη συνέχεια να μπορούσε να είναι το δίδυμο αδερφάκι του, αλλά με περισσότερες μελωδικές πινελιές. Το ίδιο ισχύει και για το "Six Towers of Belial's Path", το οποίο σφραγίζει την ταυτότητα του δίσκου, ενώ δε λείπουν και μερικές κλασικές heavy metal προσθήκες, σε αντίθεση με τα "Akhenaton (Son Mighty Sun)" και "Soultrap Sorcery Of Vengeance" που έχουν μια ωμότερη και κοντά στο death metal προσέγγιση.
Φυσικά μέσα σε αυτό το black metal μακελειό που εισάγει στοιχεία πιο κοντά ακόμα και στον Μεσογειακό παλιομοδίτικο ήχο, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα πρωταγωνιστικά riffs, στα οποία ο Armando Beelzeebubth έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή ειδικά σε κομμάτια σαν τα "Demoler las Torres del Cielo", "Thanatopraxy" στο οποίο μπαίνουν και πολλά πλήκτρα από τον πολυπράγμων νεοφερμένο frontman τους, αλλά και στο "Al Nakba" που ξεκινάει με σειρήνες και βομβαρδισμούς σαν ένα άλλο "War Pigs"! Φτάνοντας στην κατακλείδα, ένα σοβαρός δίσκος σαν αυτόν, δε θα μπορούσε να μη βάζει μπροστά όλα τα βασικά στοιχεία του, και έτσι με ένα κιθαριστικό black/death metal πάντρεμα, θα μας αφήσει το "Chiesa dei Bambini Molestati".
Με το 2001 να βρίσκεται πολύ μακριά, οι Mystifier μέσα στην cult μαγεία τους, αλλάζουν στα πλαίσια που τους παίρνει και μετά από τέσσερις δίσκους κατάφεραν όχι μόνο να δημιουργήσουν μια κυκλοφορία αντάξια του "Wicca" αλλά και του προσωπικού αγαπημένου "Goetia", μα και να το ξεπεράσουν στην ίσως πιο ώριμη τους δουλειά. Με ένα line up τελείως αλλαγμένο και τον αρχηγό πιο συνειδητοποιημένο, οι Βραζιλιάνοι τιμούν τις ρίζες τους με μια κυκλοφορία γεμάτη ακρότητα, πολυπολιτισμικότητα, θεατρικότητα και λεπτομέρειες που θα λάμψουν στο διεθνές underground, ενώ και εμάς τους νεότερους εν έτει 2019 μας κάνουν να ζήσουμε λαμπρές στιγμές, όπως έκαναν και οι Flotsam and Jetsam και οι Rotting Christ μέχρι στιγμής στο τρέχον έτος.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο, σε απόλυτα ελληνικά, ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, μας βάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο στην ατμόσφαιρα των Mystifier, καθώς έχει μια τελετουργική και μυσταγωγική αίσθηση αλλά και έναν παλιομοδίτικο τρόπο σαν να βγήκε στα έγκατα των 90s, που μέσα σε αυτό σίγουρα βοηθούν και οι Proscreptor από τους Absu και ο πρώην μπασίστας των Rotting Christ και Varathron, Jim Mutilator, ο οποίος μετά από χρόνια βοήθησε ξανά στη σκηνή.
Από την άλλη, το εξίσου ερεβώδες "Weighing Heart Ceremony", με τα δυνατά του μπάσα εξωτερικεύει τον blackened death εαυτό του, ενώ σε σημεία μου θυμίζει τους Inquisition, με το "Witching Lycanthropic Moon στη συνέχεια να μπορούσε να είναι το δίδυμο αδερφάκι του, αλλά με περισσότερες μελωδικές πινελιές. Το ίδιο ισχύει και για το "Six Towers of Belial's Path", το οποίο σφραγίζει την ταυτότητα του δίσκου, ενώ δε λείπουν και μερικές κλασικές heavy metal προσθήκες, σε αντίθεση με τα "Akhenaton (Son Mighty Sun)" και "Soultrap Sorcery Of Vengeance" που έχουν μια ωμότερη και κοντά στο death metal προσέγγιση.
Φυσικά μέσα σε αυτό το black metal μακελειό που εισάγει στοιχεία πιο κοντά ακόμα και στον Μεσογειακό παλιομοδίτικο ήχο, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα πρωταγωνιστικά riffs, στα οποία ο Armando Beelzeebubth έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή ειδικά σε κομμάτια σαν τα "Demoler las Torres del Cielo", "Thanatopraxy" στο οποίο μπαίνουν και πολλά πλήκτρα από τον πολυπράγμων νεοφερμένο frontman τους, αλλά και στο "Al Nakba" που ξεκινάει με σειρήνες και βομβαρδισμούς σαν ένα άλλο "War Pigs"! Φτάνοντας στην κατακλείδα, ένα σοβαρός δίσκος σαν αυτόν, δε θα μπορούσε να μη βάζει μπροστά όλα τα βασικά στοιχεία του, και έτσι με ένα κιθαριστικό black/death metal πάντρεμα, θα μας αφήσει το "Chiesa dei Bambini Molestati".
Με το 2001 να βρίσκεται πολύ μακριά, οι Mystifier μέσα στην cult μαγεία τους, αλλάζουν στα πλαίσια που τους παίρνει και μετά από τέσσερις δίσκους κατάφεραν όχι μόνο να δημιουργήσουν μια κυκλοφορία αντάξια του "Wicca" αλλά και του προσωπικού αγαπημένου "Goetia", μα και να το ξεπεράσουν στην ίσως πιο ώριμη τους δουλειά. Με ένα line up τελείως αλλαγμένο και τον αρχηγό πιο συνειδητοποιημένο, οι Βραζιλιάνοι τιμούν τις ρίζες τους με μια κυκλοφορία γεμάτη ακρότητα, πολυπολιτισμικότητα, θεατρικότητα και λεπτομέρειες που θα λάμψουν στο διεθνές underground, ενώ και εμάς τους νεότερους εν έτει 2019 μας κάνουν να ζήσουμε λαμπρές στιγμές, όπως έκαναν και οι Flotsam and Jetsam και οι Rotting Christ μέχρι στιγμής στο τρέχον έτος.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου