Η χώρα των Χιλίων Λιμνών μας έχει κακομάθει με την εκπληκτική και δυνατή σκηνή της. Μια από τις μπάντες που μας δημιουργεί κάθε λίγο ασιθήματα χαρμολύπης, είναι οι Children Of Bodom, που έχω να ευχαριστηθώ δίσκο τους από το "Are You Dead Yet", ενώ συμπάθησα κάπως και το "Relentless Reckless Forever" του 2011. Πλέον, έρχεται το "Hexed" όμως με το ομιχλώδες μωβ εξώφυλλο του να μας προσφέρει επιθετικότητα, μελωδίες και ατμόσφαιρα.
Η δυναμική αρχή με το "This Road", μας βγάζει προς τα έξω μια thrash πλευρά των Φιλανδών, που δεν έχουμε συνηθίσει, καθώς επίσης και τα κλασικά, power/death περάσματα που έφεραν πριν χρόνια οι συγκεκριμένοι κύριοι. Οι γρήγορες κιθαριστικές φόρμες, επίσης βρίσκουν χώρο και στο "Glass Houses" το οποίο έχει μια στοιχειωμένη, τρομακτική αισθητική, αλλά και στο "Kick In A Spleen" με το φοβερό του διπέταλο.
Από την άλλη, το "Under Grass And Clover", που ήταν και το πρώτο κομμάτι που ακούσαμε, είναι σίγουρα ένα από τα highlights του δίσκου, καθώς μας θυμίζει αμπρες στιγμές του παρελθόντος, με το σολιστικό, κιθαριστικό μεγαλείο του Laiho να ξαναβγαίνει στο φως, ενώ και το "Platitudes And Barren Words", οι die hard οπαδοί της μπάντας θα το αγαπήσουν, καθώς μέσα στην ταχύτητα και την ενέργεια του υπάρχει και πολύ ατμόσφαιρα, θυμίζοντας μου ελαφρώς εποχές του "Are You Dead Yet".
Μιλώντας για ατμόσφαιρα το "Hecate's Nightmare", με αυτό τον υπέροχο τίτλο, μας φέρνει κάτι σκοτεινό και μελωδικό, αλλά λίγο παράταιρο σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο, καθώς υπάρχει ένα darkwave υπόβαθρο πίσω από τα brekadowns. Σε τελείως διαφορετικό ύφος, το ομώνυου του δίσκου, "Hexed" έρχεται με ζωντάνια και δύναμη, με όλα τα στοιχεία του δίσκου στολισμένα γύρω και φυσικά συνεχόμενες δισολίες μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων!
Με τα "Relapse" και "Say Never Look Back Up", ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι σχετικά αδιάφορο μουσικά, αλλά σίγουρα όχι κακό και που να θυμίζει τις πρόσφατες μετριότητες των Children Of Bodom, ενώ ο ήχος τους περιβάλλεται από μια σκοτεινιά που τους δίνει ένα καλό bonus.
Το "Soon Departed" έχει την συμφωνική και μελωδική ατμόσφαιρα, αλλά η riff-ολογία του προκαλεί νοσταλγία με ένα κλασικό heavy metal στυλ, υποδεχόμενο το τέλος με τις groov-ιες και την ένταση του "Knuckleduster".
To "Hexed" συμπληρώνει την δεκάδα της δισκογραφίας των Φιλανδών, και επιτέλους σπάει το σερί των αποτυχιών. Ο εν λόγω δίσκος έχει εκπληκτικά riffs και solos, κάτι που ο Laiho είναι μανούλα, ενώ και η είσοδος του Daniel Fryberg στη ρυθμική κιθάρα σίγουρα αποτελεί ένα συν στη φρεσκάδα της μπάντας. Σίγουρα πολλοί θα είναι επιφυλακτικοί με μια νέα κυκλοφορία τους, αλλά αν μπει κάποιος στη διαδικάσια να ακούσει το άλμπουμ, δε νομίζω να απογοητευτεί, και σίγουρα θα σκάσουν στη μνήμη τους όμορφες στιγμές του παρελθόντος από εδώ κι εκεί!
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η δυναμική αρχή με το "This Road", μας βγάζει προς τα έξω μια thrash πλευρά των Φιλανδών, που δεν έχουμε συνηθίσει, καθώς επίσης και τα κλασικά, power/death περάσματα που έφεραν πριν χρόνια οι συγκεκριμένοι κύριοι. Οι γρήγορες κιθαριστικές φόρμες, επίσης βρίσκουν χώρο και στο "Glass Houses" το οποίο έχει μια στοιχειωμένη, τρομακτική αισθητική, αλλά και στο "Kick In A Spleen" με το φοβερό του διπέταλο.
Από την άλλη, το "Under Grass And Clover", που ήταν και το πρώτο κομμάτι που ακούσαμε, είναι σίγουρα ένα από τα highlights του δίσκου, καθώς μας θυμίζει αμπρες στιγμές του παρελθόντος, με το σολιστικό, κιθαριστικό μεγαλείο του Laiho να ξαναβγαίνει στο φως, ενώ και το "Platitudes And Barren Words", οι die hard οπαδοί της μπάντας θα το αγαπήσουν, καθώς μέσα στην ταχύτητα και την ενέργεια του υπάρχει και πολύ ατμόσφαιρα, θυμίζοντας μου ελαφρώς εποχές του "Are You Dead Yet".
Μιλώντας για ατμόσφαιρα το "Hecate's Nightmare", με αυτό τον υπέροχο τίτλο, μας φέρνει κάτι σκοτεινό και μελωδικό, αλλά λίγο παράταιρο σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο, καθώς υπάρχει ένα darkwave υπόβαθρο πίσω από τα brekadowns. Σε τελείως διαφορετικό ύφος, το ομώνυου του δίσκου, "Hexed" έρχεται με ζωντάνια και δύναμη, με όλα τα στοιχεία του δίσκου στολισμένα γύρω και φυσικά συνεχόμενες δισολίες μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων!
Με τα "Relapse" και "Say Never Look Back Up", ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι σχετικά αδιάφορο μουσικά, αλλά σίγουρα όχι κακό και που να θυμίζει τις πρόσφατες μετριότητες των Children Of Bodom, ενώ ο ήχος τους περιβάλλεται από μια σκοτεινιά που τους δίνει ένα καλό bonus.
Το "Soon Departed" έχει την συμφωνική και μελωδική ατμόσφαιρα, αλλά η riff-ολογία του προκαλεί νοσταλγία με ένα κλασικό heavy metal στυλ, υποδεχόμενο το τέλος με τις groov-ιες και την ένταση του "Knuckleduster".
To "Hexed" συμπληρώνει την δεκάδα της δισκογραφίας των Φιλανδών, και επιτέλους σπάει το σερί των αποτυχιών. Ο εν λόγω δίσκος έχει εκπληκτικά riffs και solos, κάτι που ο Laiho είναι μανούλα, ενώ και η είσοδος του Daniel Fryberg στη ρυθμική κιθάρα σίγουρα αποτελεί ένα συν στη φρεσκάδα της μπάντας. Σίγουρα πολλοί θα είναι επιφυλακτικοί με μια νέα κυκλοφορία τους, αλλά αν μπει κάποιος στη διαδικάσια να ακούσει το άλμπουμ, δε νομίζω να απογοητευτεί, και σίγουρα θα σκάσουν στη μνήμη τους όμορφες στιγμές του παρελθόντος από εδώ κι εκεί!
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου