Τους Beast In Black τους γνωρίσαμε μέσω του πρώτου τους δίσκου, "Berserker" στα τέλη του 2017. Πλέον, χωρίς να έχουν συμπληρωθεί ούτε δύο χρόνια, το θηρίο επέστρεψε, και μας δείχνει τα νύχια του, με τον διάδοχο του, "From Hell With Love".
Το εναρκτήριο "Cry Out For A Hero", μας γεμίζει ενέργεια και δύναμη για ότι θα προκύψει, καθώς αποτελεί μια ιδιαίτερα ανεβαστική έναρξη με κλασικά europower στοιχεία, και χαρούμενη διάθεση με επικά solos, βγαλμένα από τη σχολή των Gamma Ray, ενώ το ομώνυμο "From Hell With Love", στο ίδιο status, προσθέτει και 80s disco στοιχεία με synths που προσωπικά μου θύμισαν τους χαμένους (;) ήρωες της εποχής, Μοdern Talking.
Στη συνέχεια με τα "Sweet True Lies", "Repentless"και "Die By The Blade" το power metal των Φιλανδών, με τη φωνή του "δικού" μας Γιάννη Παπαδόπουλου, ενώνεται με το AOR και glam ύφος της εποχής γεματα μελωδίες κιθαριστικά περάσματα και πλήκτρα που φέρνουν στο μυαλό εποχές που η ατμόσφαιρα μύριζε λακ, κολώνιες και την δερματίλα από τα jackets. Από την άλλη βέβαια, με την μπαλάντα "Oceandeep" που ξεκινάει με μια όμορφη μελωδία στο φλάουτο, βλέπουμε το εύρος της φωνής του Έλληνα frontman, αλλά και το προσεγμένο και προσαρμοσμένο, σε διάφορες συνθήκες, μουσικό στυλ της μπάντας.
Με το "Unliited Sin" που έρχεται στην πορεία βλέπουμε πολλά στοιχεία από την disco εποχή των δύο προηγούμενων δεκαετιών αλλά με το ύφος των Night Flight Orchestra και το ρεφρέν που προσωπικά μου θύμισε τους λατρεμένους MSG, κάτι που βέβαια διαφορποιείται ελαφρώς μέσω του "True Believer" που εμένα μου θυμίζει το "True Survivor" του David Hasselhoff σε μια μεταλλική εκδοχή του.
Εν συνεχεία το "This Is War" έρχεται επικό με μια Manowar αισθητική και έναν καθαρό πολεμικό, βαρύγδουπο χαρακτήρα, ενώ το "Heart Of Steel" που έρχεται επίσης με την ίδια διάθεση, δεν έχει σχέση με τους Αμερικάνους θρύλους του epic metal, όσο οξύμωρο και αν φαίνεται. Το τέλος φτάνει με το "No Surrender" το οποίο μας ξεσηκώνει όπως έκανε και η αρχή του δίσκου, αλλά με πιο βαρύ και κλασικό power στυλ.
Οι Beast In Black, μόλις ενάμιση χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, καταφέρνουν όπως έκαναν και τότε, να διαφοροποιησουν τους εαυτούς τους, χωρίς να βάζουν ταμπέλες στη μουσική και το στυλ τους. Κρατώντας, σε μικρότερο βέβαια βαθμό, τον επικό τους χαρακτήρα, έχουν για ακόμα μια φορά κομμάτια γεμάτα δύναμη, ένταση και ζωντάνια, που θα λατρέψουν φίλοι του κλασικού europower metal και φυσικά θα παρτάρουν άνετα όλοι οι νοσταλγοί των 80s, εν έτει 2019.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο "Cry Out For A Hero", μας γεμίζει ενέργεια και δύναμη για ότι θα προκύψει, καθώς αποτελεί μια ιδιαίτερα ανεβαστική έναρξη με κλασικά europower στοιχεία, και χαρούμενη διάθεση με επικά solos, βγαλμένα από τη σχολή των Gamma Ray, ενώ το ομώνυμο "From Hell With Love", στο ίδιο status, προσθέτει και 80s disco στοιχεία με synths που προσωπικά μου θύμισαν τους χαμένους (;) ήρωες της εποχής, Μοdern Talking.
Στη συνέχεια με τα "Sweet True Lies", "Repentless"και "Die By The Blade" το power metal των Φιλανδών, με τη φωνή του "δικού" μας Γιάννη Παπαδόπουλου, ενώνεται με το AOR και glam ύφος της εποχής γεματα μελωδίες κιθαριστικά περάσματα και πλήκτρα που φέρνουν στο μυαλό εποχές που η ατμόσφαιρα μύριζε λακ, κολώνιες και την δερματίλα από τα jackets. Από την άλλη βέβαια, με την μπαλάντα "Oceandeep" που ξεκινάει με μια όμορφη μελωδία στο φλάουτο, βλέπουμε το εύρος της φωνής του Έλληνα frontman, αλλά και το προσεγμένο και προσαρμοσμένο, σε διάφορες συνθήκες, μουσικό στυλ της μπάντας.
Με το "Unliited Sin" που έρχεται στην πορεία βλέπουμε πολλά στοιχεία από την disco εποχή των δύο προηγούμενων δεκαετιών αλλά με το ύφος των Night Flight Orchestra και το ρεφρέν που προσωπικά μου θύμισε τους λατρεμένους MSG, κάτι που βέβαια διαφορποιείται ελαφρώς μέσω του "True Believer" που εμένα μου θυμίζει το "True Survivor" του David Hasselhoff σε μια μεταλλική εκδοχή του.
Εν συνεχεία το "This Is War" έρχεται επικό με μια Manowar αισθητική και έναν καθαρό πολεμικό, βαρύγδουπο χαρακτήρα, ενώ το "Heart Of Steel" που έρχεται επίσης με την ίδια διάθεση, δεν έχει σχέση με τους Αμερικάνους θρύλους του epic metal, όσο οξύμωρο και αν φαίνεται. Το τέλος φτάνει με το "No Surrender" το οποίο μας ξεσηκώνει όπως έκανε και η αρχή του δίσκου, αλλά με πιο βαρύ και κλασικό power στυλ.
Οι Beast In Black, μόλις ενάμιση χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, καταφέρνουν όπως έκαναν και τότε, να διαφοροποιησουν τους εαυτούς τους, χωρίς να βάζουν ταμπέλες στη μουσική και το στυλ τους. Κρατώντας, σε μικρότερο βέβαια βαθμό, τον επικό τους χαρακτήρα, έχουν για ακόμα μια φορά κομμάτια γεμάτα δύναμη, ένταση και ζωντάνια, που θα λατρέψουν φίλοι του κλασικού europower metal και φυσικά θα παρτάρουν άνετα όλοι οι νοσταλγοί των 80s, εν έτει 2019.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου