Ίσως το πιο ιστορικό και αναπόσπαστο κομμάτι του Νορβηγικού black metal είναι οι Mayhem. Ένα συγκρότημα που πριν 35 χρόνια δεν περίμενε ότι θα ταράξει τα νερά, όσο και νέος, σκοτεινός και μακάβριος ήταν ο ήχος του. Πλέον, τόσες δεκαετίες μετά, δύο από τα πρώτα μέλη τους, ο drummer Κjetil Manheim μαζί με τον τραγουδιστή Messiah, κυκλοφορούν μαζί με τον Anders Odden από τους Satyricon, Cadaver και Celtic Frost το δεύτερο άλμπουμ των Order που θα αναβιώσει το παρελθόν στα αυτιά μας. Για το ολοκαίνουριο "Gospel", τις επιρροές και το παρελθόν του πρώιμου ακραίου ήχου της χώρας τους, αλλά και όσα τους ώθησαν σε αυτά τα βήματα, ο πρώτος εκ των ιθυνόντων μιλάει στο Metal View.
-Χρειαστήκατε πέντε χρόνια για τη νέα σας κυκλοφορία, ενώ παράλληλα ο κιθαρίστας σας ο Anders έβγαλε δίσκο με τους Cadaver. Πόσο πολυάσχολοι ήσασταν το διάστημα αυτό;
Το "Lex Amantiae" είχε ήδη καθυστερήσει σαν δίσκος, και θέλαμε να προλάβουμε να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε για την προώθησή του. Δυστυχώς υπήρχαν πολλά τρεξίματα, και παράλληλα ο Αnders είχε τις περιοδείες με τους Satyricon, τον δίσκο με τους Cadaver αλλά και κάποια θέματα υγείας. Ο βασικότερος λόγος όμως που άργησε αυτός ο δίσκος είναι η αρρώστια και η θεραπεία που χρειάστηκε για να γίνει καλά, οπότε ναι μεν υπήρχαν οι ιδέες για το επόμενο βήμα των Order, αλλά έπρεπε να υλοποιηθούν. Γενικά μέσα σε αυτή την αναμονή και οι συνθέσεις ωρίμασαν και κασταλάξαμε ακριβώς στο πως θέλουμε να βγει το νέο άλμπουμ, σε αντίθεση με το ντεμπούτο μας που μέσα από μια λίστα κομματιών απλώς διαλέξαμε τα καλύτερα. Το "Gospel" είναι το μεγάλο άλμα των Order. Επίσης για την ίδια τη μπάντα ήταν η ανανέωση της, ότι ο Αnders ξεπέρασε τον καρκίνο, οι υπόλοιποι ήμασταν ορεξάτοι, είχαμε κάνει τις κατάλληλες ετοιμασίες, οπότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο δίσκος που θα θέλαμε να βγει θα έπρεπε να πληρεί στο απόλυτο τα θέλω μας, να υπάρχει άκρη στα κομμάτια μας. Μέσα σε ένα χρόνο ο δίσκος ήταν έτοιμος έπειτα από όλα αυτά.
-Ο τίτλος του δίσκου, "Gospel", θέλει να αναδείξει την νοοτροπία και το πνεύμα της μπάντας και όλα όσα πρεσβεύει;
Είναι ακριβώς αυτό. Πρώτα είναι σαν μια ευλογία ότι όλα όσα θέλαμε να γίνουν με αυτόν τον δίσκο πέτυχαν, και να μπούμε ξανά στο τρυπάκι αυτό. Αυτός ο δίσκος θέλει να δείξει την πτώση και την αναγέννηση, είτε για εμάς σαν μέλη είτε για το πνεύμα. Ένιωσα πως με αυτόν τον δίσκο βρήκα την παλιά μου έμπνευση. Aυτό είναι το "ευαγγέλιο". Όλα όσα βιώνουμε κι όλα έχει το πνεύμα μας. Η αγάπη, η φιλία, αλλά και ο πόνος ή το μίσος σε ρίχνουν σε πτώση, η ίδια η ζωή είναι σαν πτώση αλλά δεν το παρατάς. Αυτή είναι η ιδέα που είχα στο μυαλό μου και ήθελα να τη βγάλω σε μια αλληγορία μέσα από το νέο άλμπουμ. Είναι δύσκολο να ζεις, αλλά αυτό μας κάνει να προχωράμε. Ήθελα με τη μπάντα να βρούμε μέσω της έμπνευσης και της μουσικής γιατί είναι επίπονο να είσαι άνθρωπος και πως ο πόνος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι μας. Χωρίς τον πόνο δε θα ήμασταν οι ίδιοι. Θέλαμε να δώσουμε ένα μήνυμα έτσι. Μαζί με τον Messiah είχαμε πολλές κουβέντες και ιστορίες για αυτό το μυστήριο, μέχρι να καταλήξουμε.
-Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με κάτι πιο υπαρξιακό κι όχι τόσο μεταφυσικό όπως συνήθως γίνεται στο black metal;
Πολύ καλή ερώτηση. Με αυτές τις κουβέντες και όλα όσα προέκυψαν στο εσωτερικό της μπάντας δεν ήθελα να είμαι μεταφορικός με κάτι. Ήθελα με έναν ποιητικό τόνο να δείξω κάτι σοβαρό, βαθιά προσωπικό και καθημερινό. Όταν είσαι καλλιτέχνης αυτή η έμπνευση μπορεί να έρθει φυσικά χωρίς καν να τη σχεδιάσεις. Επίσης δεν ήθελα να αντιγράψω κάτι ή να κάνουμε κάτι κοινότυπο. Πριν μπω στη σκέψη για τη δημιουργία του άλμπουμ, είχαμε γράψει το "Bringer Of Salt", ένα πολύ βαρύ και ωμό κομμάτι, και επειδή έκανα φωνητικά μέσα, ένιωσα μια καταιγίδα συναισθημάτων. Αυτό μας χτυπάει όλους συνέχεια. Ήθελα να δείξω την έννοια του θανάτου μέσα στη ζωή, είτε είναι ψυχικά είτε σωματικά. Μέσα από τον πόνο και τη δυστυχία μαθαίνεις να αντέχεις, βλέπουμε γύρω μας τέτοια παραδείγματα, στον εαυτό μας, στον κόσμο και την κοινωνία. Οι ίδιοι είμαστε υπαίτιοι αυτών.
-Σκηνικά του παρελθόντος, ακόμα και μέσα στη σκηνή που έζησες, όπως ο θάνατος του Euronymous ή η αυτοκτονία του Dead θεωρείς πως σε επηρέασαν σε ένα πρώιμο στάδιο για αυτή τη σκέψη που εκφράζεις τώρα;
Η έμπνευση είναι περίεργο πράγμα, και σίγουρα αντικατοπτρίζει και αντιπροσωπεύει τη σκέψη και ίσως τον εαυτό του δημιουργού της. Σε ένα αρχικό στάδιο, και πλέον σε ένα μικρό αλλά ευαίσθητο κομμάτι της ζωής μου, αυτά τα σκηνικά που αναφέρεις σίγουρα με επηρέασαν. Όταν χάνεις φίλους σου και μάλιστα σε μικρή ηλικία δε μπορεί να μη σε επηρεάσει, είναι αναπόφευκτο, βλέπεις ακόμα και με αυτόν τον τρόπο τη ζωή και τον θάνατο. Παρόλα αυτά, σαν καλλιτέχνης, από τη στιγμή που είσαι μέσα στο black metal, τέτοια σκέψη και νοοτροπία για αυτά τα θέματα λίγο-πολύ την έχεις. Οπότε σε αυτό το κομμάτι επικρατεί τόσο το βίωμα και η εμπειρία όσο και η φαντασία ή η σκέψη για ολα αυτά. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τη ζωή. Οι περισσότεροι εκεί έξω λένε ότι η ζωή είναι ωραία, την αντιμετωπίζουν σαν ένα χαριτωμένο λαμπραντόρ, είναι ηλίθιο όμως να τη βλέπεις μόνο έτσι, εκεί είναι που θα σε κατασπαράξει το σκοτεινότερο κομμάτι της, γιατί η ζωή έχει και αυτό το μονοπάτι. Η μελαγχολία, η κατάθλιψη, είναι κάτι που κάποιοι δεν τη βλέπουν, ενώ όσοι τη βιώνουν θα ζουν παράλληλα και τις χαρές τους. Αυτά είναι τα παράδοξα. όλα είναι σκηνικά, εμπειρίες και ανταποκρίσεις ανθρώπων μέσα σε ότι υπάρχει γύρω μας. όλα αυτά σε επηρεάζουν και σου δίνουν πάτημα για να εκφραστείς. Γενικά ένα σύνολο όσων σου περιγράφω τα επηρεάζεις εσύ αλλά επηρεάζουν και εσένα.
-Όσον αφορά τον ήχο του δίσκου, νιώθω πως πάει ένα βήμα μπροστά τις protoblack επιρροές και τον ήχο του "Pure Fucking Armageddon" ή του "Deathcrush". Το βλέπετε εσείς σαν μια τέτοια πρόοδο;
Απόλυτα. Νιώθω πως είναι σχεδόν σίγουρο. Νομίζω πως οι περιστάσεις με τα τζαμαρίσματα που είχα με τον Anders βοήθησαν σε αυτό. Παίζαμε και θυμηθήκαμε τα παλιά χαχα. Ίσως ακούγεται λίγο φιλοδοξο αυτό που θα πω, αλλά ενώ είχα στο μυαλό μου τη λογική αυτών των κυκλοφοριών, ελπίζω πως δεν τις αγγίζει τόσο κι ότι γίνεται ακόμα καλύτερο χαχα. Τόσο ο ήχος όσο και η έκφραση του δίσκου, δείχνει τόσο την αγάπη μας για νέα μουσική όσο και ένα αίσθημα του παρελθόντος. Μπορεί εγώ που είμαι πάνω από 50 να νιώθω ότι είναι κάτι νέο στα αυτιά μου, αλλά οι νεότεροι θα νιώσουν το παρελθόν καλύτερα, γιατί αυτές οι κυκλοφορίες ακούγονται ακόμα. Προσωπικά νιώθω πως αν πιαστούμε από το παρελθόν των Mayhem, τότε ο νέος μας δίσκος ηχεί κάπου ανάμεσα στο "Deathcrush" και το "De Mysteriis Dom Sathanas", αν υπήρχε ένας δίσκος ανάμεσα τους τότε θα ήταν κάτι σαν το "Gospel" χαχα.
-Εσύ προσωπικά με τους Mayhem φτιάξατε το black metal όπως το ξέρουμε τώρα, και τη σκηνή αυτή στη Νορβηγία. Τότε συνειδητοποιούσατε πως φέρνετε όντως κάτι νέο στο heavy metal;
Θα ήταν δύσκολο να αρνηθώ πως δε βλέπαμε ότι θα κάνουμε κάτι πιο ακραίο απόα υτό που υπήρχε τώρα. Αλλά ότι θα γινόμασταν τόσο μεγάλη επιρροή για την συνέχεια δεν το περίμενα, αλλά σίγουρα με χαροποιεί μέχρι και σήμερα, που είμαστε ένα κομμάτι της ιστορίας. Βέβαια όλα τότε ήταν τόσο αυθόρμητα και άμεσα όπως κάναμε και τώρα με το "Gospel" που πάλι κάποια από τα μέλη μας, άρχιζαν επίσης τη σκηνή τότε. Ποτέ παρόλα αυτά δε με ένοιαξε η αντίδραση ή τα σχόλια του κόσμου από τη στιγμή που ο ίδιος ένιωθα ικανοποιημένος με αυτό που κάνω. Ακόμα και τώρα δε νιώθω ότι κάνουμε κάτι παρόμοιο με τις υπόλοιπες μπάντες, έχουμε τον χαρακτήρα μας από τα παλιά, την προσωπικότητα μας κι ό,τι βγαίνει από τη ψυχή μας. Υπάρχει μια μοναδική ενέργεια μέσα. Ίσως είναι τα κατάλοιπα από τα παλιά, γιατί από τότε μάλιστα είχα να ξαναπαίξω σε metal μπάντα, οπότε και το "Deathcrush" επίσης είναι ένα στο είδος του και δε θα υπάρξει άλλο.
-Πέρα από το black metal, ακούω και κάποια punk και death metal στοιχεία. Πιστεύεις πως ο περίγυρος του Anders και του Messiah επηρέασαν λίγο σε αυτές τις προσθήκες;
Η αλήθεια είναι πως ο δίσκος υλοποιήθηκε κατά κύριο λόγο από εμένα και τον Anders, οπότε δε θα έλεγα πως το punk στοιχείο μπήκε από τον Messiah στη μουσική, πέρα από τον τρόπο της φωνής του. Ίσως να μπήκε 'κατά λάθος' χαχα. Όσον αφορά το άλλο στοιχείο, ο Anders είναι ένας καταπληκτικός κιθαρίστας, έχει επίγνωση και συνθετική ικανότητα οπότε ξέρει πως θέλει να ακούγονται τα κομμάτια του και τι επιρροή θα έχουν. Σίγουρα το παίξιμό του θα φέρνει σε death metal λόγω των Cadaver, αλλά έχει επηρεαστεί κι από τον ήχο των Satyricon και την πουπλοκότητά τους, ή το σκότος και τον τσαμπουκά των Celtic Frost μιας και έπαιζε χρόνια μαζί τους. Όταν έχεις τέτοιες συνεργασίες, δε δύναται να μην έχεις αποκομίσει πράγματα. Μεταξύ άλλων βέβαια και το "Gospel" πατάει στις επιρροές μας και τη μουσική μας ιστορία, με όλα τα διαφορετικά που μας αρέσει να ακούμε αλλά κι όσα οι ίδιοι κάναμε. Το μουσικό σύνολο του δίσκου ακούγεται σαν να κάθεσαι με παρέα για ένα κρασί και να μιλάτε ώρες για ακραία μουσική. Είναι ένα μονοπάτι της παράδοσης και των θέλω μας στο metal, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ουσιαστικά προσωπικά είναι σαν να γυρίζω πίσω στον χρόνο με αυτή την ασχολία, εκεί στα 80s και τα 90s.
-Πέρα από εσένα και τον Messiah που ήσασταν μαζί στους Mayhem, είχατε επιχειρήσει ποτέ στο παρελθόν να παίξετε όλα αυτά τα μέλη μαζί πριν τους Order;
-35 χρόνια μετά την περίοδό σου στους Mayhem, πώς βλέπεις τη μπάντα τότε και τώρα;
Ο Necrobutcher φαίνεται ακόμα ορεξάτος και με διάθεση για τη μπάντα, έχει ακόμα αυτό το attitude με παλιά, και μου αρέσει που βλέπω ότι είναι μια μπάντα που προοδεύει, με μια τριάδα που είναι από παλιά αλλά και με νέα παιδιά πλέον, έτσι συνεχίζεται κάπως η παράδοση από την αρχή έως τώρα και γίνονται πιο σκοτεινοί. Ίσως είναι πιο ορεξάτοι από ποτέ. Από την άλλη παλιά, δεν το βλέπαμε τόσο επαγγελματικά, ίσως είχαμε στο κεφάλι μας ότι κάνουμε κάτι μεγάλο, αλλά και πάλι ήταν κάτι που απλά το γουστάραμε και δεν υπήρχαν και πολλές ρίζες για να πιαστούμε από εκεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία, και ο καθένας από αυτή την καριέρα της μπάντας κρατάει ό,τι θέλει κι ό,τι νομίζει.
-Επίσης, προσωπικά τους Order τους βλέπω σαν μία πιο ώριμη ματιά της εφηβείας σας. Το νιώθεις και εσύ αυτό;
Ω ναι, σίγουρα! Ευχαριστώ κιόλας για το σχόλιο. Νιώθω πως έχουμε πάρει όλα τα στοιχεία από τα παλιά για κάτι νέο και καλύτερο. Θέλω να πω πως σίγουρα ο νέος μας δίσκος έχει μια παλιομοδίτικη αισθητική, αλλά σίγουρα δε θα μπορούσαμε να τον γράψουμε όταν ήμασταν νέοι, είναι πιο πολύπλοκος πιο σωστά δομημένος αλλά σίγουρα κρατά και την αγριάδα. Ήθελε χρόνο στο studio για να τα συμπτύξουμε και να είμαστε ικανοποιημένοι με μια τέτοια μίξη στοιχειων. Ωριμάζουμε νιώθω σαν το καλό κρασί χαχα. Και νομίζω ότι μπορεί και παλιοί και νέοι οπαδοί αυτού του ήχου να δουν το ίδιο.
-Το Νορβηγικό black metal πώς το βλέπεις στις μέρες μας;
Υπάρχουν μπάντες που κάνουν αισθητή την παρουσία τους και δείχνουν ότι αυτός ο ήχος μπορεί να εξελιχθεί και να δείξει πως η σκηνή αυτή δε θα πεθάνει μαζί με το πρώτο κύμα της. Υπάρχουν λαμπρά μυαλά εκεί έξω. Πολλές όμως από την άλλη είναι σαν να έρχονται απλά για να υπάρξουν κάπου, πηγαίνουν στα ίδια studio με τους ίδιους παραγωγούς κτλ κτλ. Δηλαδή μπορεί να δω τη λίστα στο Spotify και να ακούσω το ίδιο πράγμα από διαφορετικές μπάντες, κι αυτό δε συμβαίνει μόνο στο black metal αλλά και στο heavy ή το death metal. Είναι λίγο στενάχωρο, δε ξέρω αν το βλέπεις κι εσύ αυτό, αλλά νιώθω ειδικά από τους νέους ότι δε ρισκάρουν, πάνε σε πολύ ασφαλή μονοπάτια, σε αντίθεση με παλιότερους καλλιτέχνες που ίσως πειραματιστούν και παραπάνω. Σίγουρα πολλοί το κάνουν για την επιτυχία, οπότε έχουν έτοιμη τη συνταγή, αλλά όλοι μας νομίζω θέλουμε να ακούσουμε κάτι άλλο, κάτι ακόμα. Δε θέλω να προσβάλλω κανέναν αλλά πάντα θα υπάρχουν πράγματα που θα μου φανούν ενδιαφέροντα και κάποια που θα μου φανούν βατά. Νομίζω λείπει η υπογραφή πλέον από τους περισσότερους. Η προσπάθεια θα δώσει καλύτερους καρπούς από την αντιγραφή σε κάποιους, δεν είναι ότι υπάρχουν κακά τραγούδια, απλώς δεν ανοίγονται παραπάνω. Αυτό έχω να πω.
-Σε ευχαριστώ Kjetil για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ Γιάννη για την κουβέντα μας. Θα ήθελα πολύ να έρθουμε στην Ελλάδα και να παίξουμε ζωντανά το νέο μας άλμπουμ. Το "Gospel" είναι ένας πολύ σημαντικός και προσωπικός δίσκος για εμάς, και πραγματικά θα θέλαμε να ακουστεί και να δείξει τη δική μας οπτική των πραγμάτων. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου