Οι Cradle Of Filth δεν αποτελούν μόνο ένα δημοφιλέστατο όνομα στον extreme ήχο, αλλά και μια πλειάδα ιδιόμορφων περσόνων. Φέτος, σαν εορτασμό για τα 30 τους χρόνια, κυκλοφορούν το 15ο τους άλμπουμ, για να παίξει στο Halloween που έρχεται. Ο λόγος, για το "Existence Is Futile" που μπλέκει το μυστήριο και το μεταφυσικό με το αιώνιο βάσανο της ύπαρξης.
Σινεματικό, σαν έναρξη ενός θρίλερ, το εισαγωγικό "The Fate Of The World On Our Shadows", αποτελεί την τέλεια έναρξη για τα δεδομένα της μπάντας, ακολουθώντας τη σκοτεινιά και το μελωδικό gothic/black στοιχείο των δύο singles, "Existential Terror" και "Necromantic Fantasies" που εκσυγχρονίζουν τα βασικά στοιχεία της καριέρας των Βρετανών, πηγαίνοντας ένα βήμα μπροστά το ύφος του "Cryptoriana". Tο "Crawling King Chaos" από την άλλη, πιο ανοιγμένο και ποικίλο βάζει μπροστά και blastbeats, και γκρούβες, και ξυραφιασμένες κιθάρες αλλά και ορχηστρικά μοτίβα ανάλογα των "αντιπάλων" τους, Dimmu Borgir, όπου μαζί με το "Discourse Between A Man and His Soul" κερδίζουν σε ατμόσφαιρα, σιγοντάροντας επίσης και με τα μικρά instrumental για να εντείνουν το αίσθημα του δράματος και της αγωνίας.
Εν συνεχεία, με πιο heavy vibes και μπόλικη αμεσότητα, έρχεται το "The Dying Of The Embers", ενώ στα γνωστά μοτίβα των τελευταίων πολλών χρόνων, το "How Many Tears To Nurture A Rose" βγάζει αυτόν τον ακραίο, μαύρο ρομαντισμό που χαρακτηρίζει τον Dani και την παρέα του, όπως και το "Suffer Our Dominion" με τον απαγγελτικό του χαρακτήρα. Τέλος, το "Us, Dark Invisible" κλείνει το άλμπουμ πάλι με black-ίζοντες τόνους, βαρείς και βλοσυρούς, χωρίς το σύνολο του άλμπουμ να αφήνει κάποια ελαφρότητα, δίνοντας πάσα στα δύο bonus κομμάτια, τα "Sisters Of The Mist" και "Unleash The Hellion" τα οποία μοιάζουν σαν μια αναβίωση των ιστορικών "Dusk And Her Embrace" και "Cruelty And The Beast".
Η αλήθεια είναι πως όσο όμορφος ή ώριμος δίσκος κι αν είναι, με πληθώρα ηχοχρωμάτων και στοιχείων, δύσκολα θα μείνει στην ιστορία της καριέρας τους, μιας και ήδη το ζενίθ τους έχει περάσει, προχωρώντας και οι ίδιοι πλέον απλά στα τίμια περάσματά τους. Έτσι, το "Existence Is Futile" δεν είναι το συνταρακτικό ξέσπασμα της μπάντας στο μεταίχμιο της τριακονταετίας της, αλλά όπως θα φανεί, θα μας αφήσει έστω και για λίγο μια ωραία γεύση στο μελανό του χρώμα.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου