Έχοντας συμπληρώσει μια τριακονταετία, υπό κανονικές συνθήκες και με το ταλέντο που τους διακατέχει, θα έπρεπε οι Sorcerer να έχουν χτίσει έναν τεράστιο μύθο πίσω από το όνομά τους. Αντ'αυτού και με την πολύχρονη απουσία τους από τη σκηνή κατάφεραν να γίνουν μέγιστοι μόνο στο underground. Πλέον με πέντε χρόνια σε απόλυτη ενέργεια , η μπάντα από τη Στοκχόλμη, κάνει θαύματα ανεβάζοντας τον πήχη σε κάθε δουλειά, μάλιστα έτσι και τώρα θα συμβεί στο "Lamenting Of The Innocent".
Μετά τον μεγαλειώδη και δραματικό πρόλογο του "Persecutor" οδηγούμαστε στο επίσημο εναρκτήριο "The Hammer Of Witches" που καταφέρνει να προσθέσει στο επικό doom στοιχείο της σχολής των Candlemass μερικές πρώιμες power φόρμες αντίστοιχες των Rainbow καθώς και πιο κλασικά heavy μοτίβα. Aπό την άλλη το ομότιτλο έρχεται για να βαρύνει το κλίμα με τους ρυθμούς του, κάνοντας το αποτέλεσμα πιο σκοτεινό και ελαφρώς ατμοσφαιρικό, ενώ το ''Insitoris" χωρίς πολλές αλλαγές δίνει μερικές δυναμικές στον στακάτο αυτό ήχο.
Με μελωδίες που χτυπούν στη ψυχή και κάνουν τον οποιονδήποτε να ανατριχιάσει, το δίδυμο των "Where Spirits Die" και "Deliverance" (με τη συμμετοχή του μεγάλου Johan Langquist των Candlemass) απαλύνει την κατάσταση του συνόλου, ερχόμενο για να εξιλεώσει κάθε τι βασανισμένο όπως θα φανεί από κοινού σε μουσική και στίχους.
Από εκεί και πέρα, επιστρέφοντας στην κανονικότητα των Σουηδών, θα ξαναδούμε το βαρύ και ασήκωτο στυλ τους με το "Age Of The Damned" που θα μπορούσε να αποτελέσει κομβικό σημείο του παρόντος με των πιο κλασικών τους συνθέσεων, με τρομερές εκρήξεις και κολλητικά σημεία, αν και στην αντίπερα όχθη, πιο πολυδιάστατο, με ένα κράμα σκοτεινών, ατμοσφαιρικών και τεχνικών εκφάνσεων θα συναντήσουμε το "Condemned". Φτάνοντας σιγά σιγά προς το τέλος, το "Dance With The Devil" θα δώσει το πιο prog στίγμα της μπάντας με τους ήχους του, σε ένα απόκοσμο, τελετουργικό και συνάμα επικό αποτέλεσμα. Κλείνοντας, το "Path To Perdition", με ένα μονόλεπτο κιθαρισιτικό σολάρισμα να σηματοδοτεί την αρχή του τέλους, θα μας αφήσει με αυτό το power/doom στυλ που μας υποδέχτηκε στην αρχή, χωρίς η έμφαση στις κιθάρες να φεύγει και χωρίς φυσικά το μυαλό να μένει στη θέση του.
Η αλήθεια είναι πως αν και είχα επαφή με τη μουσική των Sorcerer, ποτέ δε θεώρησα τον εαυτό μου ως fan. Αυτό πιθανότατα θα αλλάξει όμως με τα ακούσματα που έδωσα για το "Lammenting Of The Innocent". Εδώ μιλάμε για μια πολύ ώριμη κυκλοφορία που ενώνει πτυχές από κάθε στιγμή της μπάντας δίνοντας μεγαλύτερη βάση στο κλασικό doomy στοιχείο και την τεχνική κατάρτιση, ούτως ώστε να δημιουργηθεί κάτι τόσο ογκώδες και μαύρο. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, οι Sorcerer μπορεί να έκαναν χρόνια για να κυκλοφορήσουν κάτι ολοκληρωμένο, αλλά τώρα με το τρίτο τους πόνημα δε θα αφήσουν τίποτα όρθιο, με προσωπική ανυπομονησία για τη συνέχεια.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Μετά τον μεγαλειώδη και δραματικό πρόλογο του "Persecutor" οδηγούμαστε στο επίσημο εναρκτήριο "The Hammer Of Witches" που καταφέρνει να προσθέσει στο επικό doom στοιχείο της σχολής των Candlemass μερικές πρώιμες power φόρμες αντίστοιχες των Rainbow καθώς και πιο κλασικά heavy μοτίβα. Aπό την άλλη το ομότιτλο έρχεται για να βαρύνει το κλίμα με τους ρυθμούς του, κάνοντας το αποτέλεσμα πιο σκοτεινό και ελαφρώς ατμοσφαιρικό, ενώ το ''Insitoris" χωρίς πολλές αλλαγές δίνει μερικές δυναμικές στον στακάτο αυτό ήχο.
Με μελωδίες που χτυπούν στη ψυχή και κάνουν τον οποιονδήποτε να ανατριχιάσει, το δίδυμο των "Where Spirits Die" και "Deliverance" (με τη συμμετοχή του μεγάλου Johan Langquist των Candlemass) απαλύνει την κατάσταση του συνόλου, ερχόμενο για να εξιλεώσει κάθε τι βασανισμένο όπως θα φανεί από κοινού σε μουσική και στίχους.
Από εκεί και πέρα, επιστρέφοντας στην κανονικότητα των Σουηδών, θα ξαναδούμε το βαρύ και ασήκωτο στυλ τους με το "Age Of The Damned" που θα μπορούσε να αποτελέσει κομβικό σημείο του παρόντος με των πιο κλασικών τους συνθέσεων, με τρομερές εκρήξεις και κολλητικά σημεία, αν και στην αντίπερα όχθη, πιο πολυδιάστατο, με ένα κράμα σκοτεινών, ατμοσφαιρικών και τεχνικών εκφάνσεων θα συναντήσουμε το "Condemned". Φτάνοντας σιγά σιγά προς το τέλος, το "Dance With The Devil" θα δώσει το πιο prog στίγμα της μπάντας με τους ήχους του, σε ένα απόκοσμο, τελετουργικό και συνάμα επικό αποτέλεσμα. Κλείνοντας, το "Path To Perdition", με ένα μονόλεπτο κιθαρισιτικό σολάρισμα να σηματοδοτεί την αρχή του τέλους, θα μας αφήσει με αυτό το power/doom στυλ που μας υποδέχτηκε στην αρχή, χωρίς η έμφαση στις κιθάρες να φεύγει και χωρίς φυσικά το μυαλό να μένει στη θέση του.
Η αλήθεια είναι πως αν και είχα επαφή με τη μουσική των Sorcerer, ποτέ δε θεώρησα τον εαυτό μου ως fan. Αυτό πιθανότατα θα αλλάξει όμως με τα ακούσματα που έδωσα για το "Lammenting Of The Innocent". Εδώ μιλάμε για μια πολύ ώριμη κυκλοφορία που ενώνει πτυχές από κάθε στιγμή της μπάντας δίνοντας μεγαλύτερη βάση στο κλασικό doomy στοιχείο και την τεχνική κατάρτιση, ούτως ώστε να δημιουργηθεί κάτι τόσο ογκώδες και μαύρο. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, οι Sorcerer μπορεί να έκαναν χρόνια για να κυκλοφορήσουν κάτι ολοκληρωμένο, αλλά τώρα με το τρίτο τους πόνημα δε θα αφήσουν τίποτα όρθιο, με προσωπική ανυπομονησία για τη συνέχεια.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου