Οι SL Theory, είναι από τις μπάντες που κάνουν τη μουσική βίωμα τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά. Σε μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα το Metal View βρέθηκε με τον ιθύνοντα νου τους, Σωτήρη Λαγωνίκα και τον κιθαρίστα Γιάννη Νίγδελη και μίλησαν για τα τεκταινόμενα του progressive ήχου, όσα κρύβονται μέσα στο "Cipher" αλλά και τι να περιμενουμε από το live τους στις 28 Δεκεμβρίου, στη σκηνή του Fuzz Club.
-Καταρχάς το "Cipher" είναι ο πρώτος σας δίσκος με γεμάτη μπάντα. Πώς το εξέλαβε ο κόσμος αυτό, που σας ήξερες σαν ένα μονομελές project;
Σωτήρης: Είναι ο πρώτος studio δίσκος μας, και αρχικά όλη η μπάντα δημιουργήθηκε για το live του Passport. O κόσμος δέχτηκε αυτό που κάναμε τώρα, και το βήμα μας πήγε πολύ καλύτερα απ'ότι μπορεί να φανταζόμουν.
-Ουσιαστικά δηλαδή, για την ένωση με τα υπόλοιπα μέλη υπήρξε αφορμή το live album του "Progressively Dark";
Σ: Ακριβώς αυτό, πολύ σωστά. Βασικά κολλήσαμε όταν κάναμε τις πρόβες, και οι απαιτήσεις και η πολυπλοκότητα που υπήρχε, μας βοήθησε να έλθουμε πιο κοντά εκτός από μουσικά και σαν παρέα, οπότε άξιζε να συνεχίσουμε έτσι.
-Ουσιαστικά πως ήρθαν σε εσένα όλα τα μέλη και δέθηκαν στους SL Theory;
Σ: Το πρώτο βήμα το έκανε ο Χρήστος Κισσατζεκιάν όταν παίζαμε μαζί στους What's The Buzz , όπου από εκεί πέρασε κι ο Alex Flouros. Έπειτα μου σύστησε τον Γιάννη Νίγδελη και τον τραγουδιστή μας τον Μιχάλη, που ήταν και η αρχική μαγιά. Έπειτα ο Alex μας έφερε σε επαφή με τον πληκτρά μας, τον Μάνο Γαβαλά ο οποίος με τη σειρά του μας σύστησε τη Μαργαρίτα που κάνει τα φωνητικά μας, και τον Χρήστο Κόλλια στο μπάσο. Η φάση όπως καταλαβαίνεις προέκυψε από γνωστό του γνωστού ώστε να φτάσουμε στην παρούσα σύνθεση.
-Πηγαίνοντας στον Γιάννη, θέλω να τον ρωτήσω, πως βλέπει από την πλευρά του σαν ακροατής το παρελθόν των SL Theory, και τώρα το "Cipher";
Γιάννης: Μ'αρέσει που ο κάθε δίσκος έχει ένα άλλο στυλ και έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει και στους δύο προηγούμενους δίσκους, αλλά και στο τωρινό άλμπουμ. Αυτό που με έπιασε στη μουσική της μπάντας είναι αφενός ο τρόπος που γράφει ο Σωτήρης και αφετέρου πως ζούσα εγώ τις εμπειρίες του Σωτήρη μέσα από τα τραγούδια του. Πολύ βασικό στοιχείο εκτός από τη μουσική είναι ο στίχος, που δυστυχώς πλέον δε διαβάζεται, γιατί δεν υπάρχει χρόνος ή ενδιαφέρον. Είναι σημαντικό αυτό γιατί μπαίνεις καλύτερα στη ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη, βλέπεις τι θέλει να εκφραστεί από μέσα. Έτσι ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί ή να ανοίξει ορίζοντες, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε εμένα με τη μουσική των SL Theory.
-Το "Cipher" είναι concept album;
Γ: Όχι δε θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι!
Σ: Όχι δεν είναι, αλλά πρεσβεύει το "theory" της μπάντας. Αυτός δηλαδή είναι ο κώδικας. Σε κάθε δίσκο μας, αλλά κυρίως σε αυτή τη δουλειά, δείχνουμε πως δεν πηγαίνουμε εμείς, να βρούμε τη θέση μας στα είδη τη μουσική μας. Κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, κι ας μοιάζει με οτιδήποτε στην τελική, μετά θα δούμε πως θα το προσαρμόσουμε. Η μουσική πάντα έρχεται μαι μας βρίσκει, δεν πάμε σταθερά με γνώμονα να κάνουμε ένα metal album ή ένα progressive album. Ότι είναι θα έρθει!
-Κυρίως σε αυτό το άλμπουμ βλέπω έναν έντονο συναισθηματισμό και μια δραματικότητα. Βοήθησε σε αυτό το αποτέλεσμα κάποια ψυχολογική ή προσωπική σου εμπειρία;
Σ: Εννοείται, αφού εκτός από τη μουσική μας πρόοδο, έχω ανάγκη να εκφραστώ με κάθε τρόπο. Είναι σαν ένα ημερολόγιο που γράφω με τη μουσική έντονες στιγμές, είτε καλές είτε κακές, όπου ανατρέχοντας πίσω βλέπω εμπειρίες. Ακριβώς αυτός είναι και λόγος που υπάρχει αυτή η ένταση και το δράμα μέσα.
-Γιάννη, εσύ όταν ηχογραφούσες τα κομμάτια, έμπαινες στον αντίστοιχο ψυχισμό του Σωτήρη ή παρομοίαζες τον εαυτό σου με κάτι αντίστοιχο;
Γ: Σίγουρα. Μάλιστα το πρώτο πράγμα που κάνω πριν ηχογραφήσω είναι να διαβάζω τους στίχους ώστε να δω τι εμπειρία ή οτιδήποτε μπορεί να κρύβεται από πίσω. Έτσι στη συνέχεια θέλοντας και μη μπαίνω αυτομάτως στην κατάσταση αυτή, κι όχι μόνο εγώ αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά.
-Ένας από τους guests που έχετε, όντας πολύ κοντά στο ύφος του hard rock και του metal είναι ο Μανώλης Τσίγκος από τους Innerwish. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Σ: Με τον Μανώλη έχουμε γίνει αδερφές ψυχές. Μου είχε πει μάλιστα πως κάποτε, πολύ παλιά είχαμε ξαναμιλήσει και είχαμε συζητήσει αν κι εγώ δεν το θυμάμαι χαχα. Τελευταία που έχουμε έρθει πιο κοντά, με είχε καλέσει να παίξω στο επετειακό live των Rock N Roll Children αλλά και στη tribute μπάντα για τους Whitesnake, και έχει δημιουργηθεί μια τέλεια σχέση πραγματικής αγάπης, ενώ κατά 99,9% τα μουσικά μας γούστα είναι κοινά και κάνουμε και πολλές συζητήσεις για αυτά. Έτσι και τον θέλαμε για το "Devil's Suites".
Γ: Ότι και να πεις για τον Μανώλη, είναι ένας καταπληκτικός και γλυκίτατος άνθρωπος, με πολλές μουσικές ανησυχίες, πολυπράγμων και πολύ καλός σε ότι κάνει.
-Την progressive σκηνή των ημερών μας την παρακολουθείτε;
Σ: Έχω επαφή αν και δεν την παρακολουθώ στενά. Πρόσφατα έτυχε να ακούσω το καινούριο άλμπουμ των Mother Of Millions και ήταν πραγματικά πολύ καλό, και το άκουσα αρκετές φορές. Είναι από τις μπάντες που βρίσκονται στο σωστό δρόμο και έχουν πολύ συναίσθημα. Δεν είναι από τις μπάντες που κάνουν μαθηματικές εξισώσεις με τη μουσική τους ούτε σπάνε τους ρυθμούς σε κομματάκια για να γίνουν πιο εντυπωσιακοί. Δεν είναι αυτό το progressive. Το progressive είναι κυριολεκτικά η πρόοδος, δε μπαίνεις σε καλούπια και δε φοβάσαι την απόρριψη για ότι προσπαθήσεις να κάνεις με τον ήχο και τη μουσική σου. Έχει ξεφύγει το πράγμα πλέον αφού ο κόσμος ακούει στουντιακές μπάντες που εκτελεστικά είναι απίθανες, δεν ειναι αυτό το μήνυμα του progressive, κυρίως είναι να δείχνεις πως δε φοβάσαι. Εξελίσσεσαι και δοκιμάζεις!
-Θεωρείτε πως κουράζει αυτή η υπερτεχνική στο σύγχρονο progressive;
Σ: Σίγουρα κουράζει. Είναι σαν να πηγαίνεις στο τσίρκο, πόσες φορές θα ενθουσιαστείς με τα ίδια κόλπα; Όσο εντυπωσιακά και αν είναι. Δεν υπηρετείς την τεχνική για να τη βάζεις ανεξέλεγκτα και πολλές φορές χωρίς λόγο.
Γ: Η τεχνική δεν είναι κακή. Η υπερβολή κουράζει γιατί χάνεται το νόημα. Επίσης καλό είναι η τεχνική να σε υπηρετεί για να μην εγκλωβιστείς και γίνεις δέσμιος όλων αυτών.
-Πλέον με ένα ολοκληρωμένο line up κι ένα νέο άλμπουμ να περιμένουμε και αλλά live εκτός από της Αθήνας στις 28 Δεκεμβρίου;
Σ: Ήδη ψάχνουμε από Φεβρουάριο να κάνουμε ένα live στη Θεσσαλονίκη και με τον manager μας σχεδιάζουμε και ένα μικρό tour στην Ευρώπη. Θέλουμε να παίξουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Βέβαια εκεί έρχονται κάποια τεχνικά προβλήματα αφού μια μικρή σκηνή δε μας χωράει κιόλας χαχα και αν δε μπορείς να βρίσκεσαι σε μια μεγάλη αναγκαστικά κόβεις από το show σου κι αυτό δεν είναι ωραίο αφού θες να δώσεις το καλύτερο. Θα τα ξεπεράσουμε όλα όμως πιστεύω για να υλοποιηθεί το πλάνο μας.
-Τι να περιμένουμε από το επερχόμενο live σας στην Αθήνα;
Σ: Όπως κάθε φορά θέλουμε να δώσουμε το καλύτερο δυνατό. Θέλουμε να έχουμε τα καλύτερα μηχανήματα ήχου, τον καλύτερο φωτισμό, και να φτιάξουμε κάτι που δεν το βλέπεις ο καθένας συχνά ούτε από μεγάλες μπάντες του εξωτερικού. Έχουμε κάνει όνομα για αυτό, δε φοβόαστε ούτε το κόστος, ούτε τίποτα και ο κόσμος το αντιλαμβάνεται αυτό. Πρώτα απ'όλα το κάνουμε για εμάς και το κοινό το εκτιμάει, οπότε θέλουμε να το κάνουμε και να τους το δώσουμε!
-Θα υπάρχει κάποια έκπληξη;
Σ: Δε θα έλεγα έκπληξη, μόνο καλή μουσική, αλλά για κάποια κομμάτια θα έχουμε τους Voicebox, το φωνητικό σχήμα της Μαργαρίτας Παπαδημητρίου που από μία προόβα και μόνο που τους ακούσαμε πάθαμε πλάκα. Θα είναι σαν το αλάτι που νοστιμέυει το φαγητό.
-Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας...
Σ: Ευχαριστούμε κι εμείς. Καλές Γιορτές, ελπίζουμε το 2020 ο κόσμος να μη βιάζεται, να έχει χρόνο να ακούσει μουσική και να φεύγουν απο αυτόν τον γκρίζο κόσμο μπαίνοντας στον κόσμο των χρωμάτων που βρίσκεται μέσα μας. Εμείς θα είμαστε εκεί, χωρίς να ταζόμαστε πουθενά και να δηλώνουμε progressive με όλη τη σημασία της λέξης.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Καταρχάς το "Cipher" είναι ο πρώτος σας δίσκος με γεμάτη μπάντα. Πώς το εξέλαβε ο κόσμος αυτό, που σας ήξερες σαν ένα μονομελές project;
Σωτήρης: Είναι ο πρώτος studio δίσκος μας, και αρχικά όλη η μπάντα δημιουργήθηκε για το live του Passport. O κόσμος δέχτηκε αυτό που κάναμε τώρα, και το βήμα μας πήγε πολύ καλύτερα απ'ότι μπορεί να φανταζόμουν.
-Ουσιαστικά δηλαδή, για την ένωση με τα υπόλοιπα μέλη υπήρξε αφορμή το live album του "Progressively Dark";
Σ: Ακριβώς αυτό, πολύ σωστά. Βασικά κολλήσαμε όταν κάναμε τις πρόβες, και οι απαιτήσεις και η πολυπλοκότητα που υπήρχε, μας βοήθησε να έλθουμε πιο κοντά εκτός από μουσικά και σαν παρέα, οπότε άξιζε να συνεχίσουμε έτσι.
-Ουσιαστικά πως ήρθαν σε εσένα όλα τα μέλη και δέθηκαν στους SL Theory;
Σ: Το πρώτο βήμα το έκανε ο Χρήστος Κισσατζεκιάν όταν παίζαμε μαζί στους What's The Buzz , όπου από εκεί πέρασε κι ο Alex Flouros. Έπειτα μου σύστησε τον Γιάννη Νίγδελη και τον τραγουδιστή μας τον Μιχάλη, που ήταν και η αρχική μαγιά. Έπειτα ο Alex μας έφερε σε επαφή με τον πληκτρά μας, τον Μάνο Γαβαλά ο οποίος με τη σειρά του μας σύστησε τη Μαργαρίτα που κάνει τα φωνητικά μας, και τον Χρήστο Κόλλια στο μπάσο. Η φάση όπως καταλαβαίνεις προέκυψε από γνωστό του γνωστού ώστε να φτάσουμε στην παρούσα σύνθεση.
-Πηγαίνοντας στον Γιάννη, θέλω να τον ρωτήσω, πως βλέπει από την πλευρά του σαν ακροατής το παρελθόν των SL Theory, και τώρα το "Cipher";
Γιάννης: Μ'αρέσει που ο κάθε δίσκος έχει ένα άλλο στυλ και έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει και στους δύο προηγούμενους δίσκους, αλλά και στο τωρινό άλμπουμ. Αυτό που με έπιασε στη μουσική της μπάντας είναι αφενός ο τρόπος που γράφει ο Σωτήρης και αφετέρου πως ζούσα εγώ τις εμπειρίες του Σωτήρη μέσα από τα τραγούδια του. Πολύ βασικό στοιχείο εκτός από τη μουσική είναι ο στίχος, που δυστυχώς πλέον δε διαβάζεται, γιατί δεν υπάρχει χρόνος ή ενδιαφέρον. Είναι σημαντικό αυτό γιατί μπαίνεις καλύτερα στη ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη, βλέπεις τι θέλει να εκφραστεί από μέσα. Έτσι ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί ή να ανοίξει ορίζοντες, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε εμένα με τη μουσική των SL Theory.
-Το "Cipher" είναι concept album;
Γ: Όχι δε θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι!
Σ: Όχι δεν είναι, αλλά πρεσβεύει το "theory" της μπάντας. Αυτός δηλαδή είναι ο κώδικας. Σε κάθε δίσκο μας, αλλά κυρίως σε αυτή τη δουλειά, δείχνουμε πως δεν πηγαίνουμε εμείς, να βρούμε τη θέση μας στα είδη τη μουσική μας. Κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, κι ας μοιάζει με οτιδήποτε στην τελική, μετά θα δούμε πως θα το προσαρμόσουμε. Η μουσική πάντα έρχεται μαι μας βρίσκει, δεν πάμε σταθερά με γνώμονα να κάνουμε ένα metal album ή ένα progressive album. Ότι είναι θα έρθει!
-Κυρίως σε αυτό το άλμπουμ βλέπω έναν έντονο συναισθηματισμό και μια δραματικότητα. Βοήθησε σε αυτό το αποτέλεσμα κάποια ψυχολογική ή προσωπική σου εμπειρία;
Σ: Εννοείται, αφού εκτός από τη μουσική μας πρόοδο, έχω ανάγκη να εκφραστώ με κάθε τρόπο. Είναι σαν ένα ημερολόγιο που γράφω με τη μουσική έντονες στιγμές, είτε καλές είτε κακές, όπου ανατρέχοντας πίσω βλέπω εμπειρίες. Ακριβώς αυτός είναι και λόγος που υπάρχει αυτή η ένταση και το δράμα μέσα.
-Γιάννη, εσύ όταν ηχογραφούσες τα κομμάτια, έμπαινες στον αντίστοιχο ψυχισμό του Σωτήρη ή παρομοίαζες τον εαυτό σου με κάτι αντίστοιχο;
Γ: Σίγουρα. Μάλιστα το πρώτο πράγμα που κάνω πριν ηχογραφήσω είναι να διαβάζω τους στίχους ώστε να δω τι εμπειρία ή οτιδήποτε μπορεί να κρύβεται από πίσω. Έτσι στη συνέχεια θέλοντας και μη μπαίνω αυτομάτως στην κατάσταση αυτή, κι όχι μόνο εγώ αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά.
-Ένας από τους guests που έχετε, όντας πολύ κοντά στο ύφος του hard rock και του metal είναι ο Μανώλης Τσίγκος από τους Innerwish. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Σ: Με τον Μανώλη έχουμε γίνει αδερφές ψυχές. Μου είχε πει μάλιστα πως κάποτε, πολύ παλιά είχαμε ξαναμιλήσει και είχαμε συζητήσει αν κι εγώ δεν το θυμάμαι χαχα. Τελευταία που έχουμε έρθει πιο κοντά, με είχε καλέσει να παίξω στο επετειακό live των Rock N Roll Children αλλά και στη tribute μπάντα για τους Whitesnake, και έχει δημιουργηθεί μια τέλεια σχέση πραγματικής αγάπης, ενώ κατά 99,9% τα μουσικά μας γούστα είναι κοινά και κάνουμε και πολλές συζητήσεις για αυτά. Έτσι και τον θέλαμε για το "Devil's Suites".
Γ: Ότι και να πεις για τον Μανώλη, είναι ένας καταπληκτικός και γλυκίτατος άνθρωπος, με πολλές μουσικές ανησυχίες, πολυπράγμων και πολύ καλός σε ότι κάνει.
-Την progressive σκηνή των ημερών μας την παρακολουθείτε;
Σ: Έχω επαφή αν και δεν την παρακολουθώ στενά. Πρόσφατα έτυχε να ακούσω το καινούριο άλμπουμ των Mother Of Millions και ήταν πραγματικά πολύ καλό, και το άκουσα αρκετές φορές. Είναι από τις μπάντες που βρίσκονται στο σωστό δρόμο και έχουν πολύ συναίσθημα. Δεν είναι από τις μπάντες που κάνουν μαθηματικές εξισώσεις με τη μουσική τους ούτε σπάνε τους ρυθμούς σε κομματάκια για να γίνουν πιο εντυπωσιακοί. Δεν είναι αυτό το progressive. Το progressive είναι κυριολεκτικά η πρόοδος, δε μπαίνεις σε καλούπια και δε φοβάσαι την απόρριψη για ότι προσπαθήσεις να κάνεις με τον ήχο και τη μουσική σου. Έχει ξεφύγει το πράγμα πλέον αφού ο κόσμος ακούει στουντιακές μπάντες που εκτελεστικά είναι απίθανες, δεν ειναι αυτό το μήνυμα του progressive, κυρίως είναι να δείχνεις πως δε φοβάσαι. Εξελίσσεσαι και δοκιμάζεις!
-Θεωρείτε πως κουράζει αυτή η υπερτεχνική στο σύγχρονο progressive;
Σ: Σίγουρα κουράζει. Είναι σαν να πηγαίνεις στο τσίρκο, πόσες φορές θα ενθουσιαστείς με τα ίδια κόλπα; Όσο εντυπωσιακά και αν είναι. Δεν υπηρετείς την τεχνική για να τη βάζεις ανεξέλεγκτα και πολλές φορές χωρίς λόγο.
Γ: Η τεχνική δεν είναι κακή. Η υπερβολή κουράζει γιατί χάνεται το νόημα. Επίσης καλό είναι η τεχνική να σε υπηρετεί για να μην εγκλωβιστείς και γίνεις δέσμιος όλων αυτών.
-Πλέον με ένα ολοκληρωμένο line up κι ένα νέο άλμπουμ να περιμένουμε και αλλά live εκτός από της Αθήνας στις 28 Δεκεμβρίου;
Σ: Ήδη ψάχνουμε από Φεβρουάριο να κάνουμε ένα live στη Θεσσαλονίκη και με τον manager μας σχεδιάζουμε και ένα μικρό tour στην Ευρώπη. Θέλουμε να παίξουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Βέβαια εκεί έρχονται κάποια τεχνικά προβλήματα αφού μια μικρή σκηνή δε μας χωράει κιόλας χαχα και αν δε μπορείς να βρίσκεσαι σε μια μεγάλη αναγκαστικά κόβεις από το show σου κι αυτό δεν είναι ωραίο αφού θες να δώσεις το καλύτερο. Θα τα ξεπεράσουμε όλα όμως πιστεύω για να υλοποιηθεί το πλάνο μας.
-Τι να περιμένουμε από το επερχόμενο live σας στην Αθήνα;
Σ: Όπως κάθε φορά θέλουμε να δώσουμε το καλύτερο δυνατό. Θέλουμε να έχουμε τα καλύτερα μηχανήματα ήχου, τον καλύτερο φωτισμό, και να φτιάξουμε κάτι που δεν το βλέπεις ο καθένας συχνά ούτε από μεγάλες μπάντες του εξωτερικού. Έχουμε κάνει όνομα για αυτό, δε φοβόαστε ούτε το κόστος, ούτε τίποτα και ο κόσμος το αντιλαμβάνεται αυτό. Πρώτα απ'όλα το κάνουμε για εμάς και το κοινό το εκτιμάει, οπότε θέλουμε να το κάνουμε και να τους το δώσουμε!
-Θα υπάρχει κάποια έκπληξη;
Σ: Δε θα έλεγα έκπληξη, μόνο καλή μουσική, αλλά για κάποια κομμάτια θα έχουμε τους Voicebox, το φωνητικό σχήμα της Μαργαρίτας Παπαδημητρίου που από μία προόβα και μόνο που τους ακούσαμε πάθαμε πλάκα. Θα είναι σαν το αλάτι που νοστιμέυει το φαγητό.
-Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας...
Σ: Ευχαριστούμε κι εμείς. Καλές Γιορτές, ελπίζουμε το 2020 ο κόσμος να μη βιάζεται, να έχει χρόνο να ακούσει μουσική και να φεύγουν απο αυτόν τον γκρίζο κόσμο μπαίνοντας στον κόσμο των χρωμάτων που βρίσκεται μέσα μας. Εμείς θα είμαστε εκεί, χωρίς να ταζόμαστε πουθενά και να δηλώνουμε progressive με όλη τη σημασία της λέξης.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου