Το αγνό παλιομοδίτικο και αληθινό heavy metal, δε θέλει πάντα δράκους, κάστρα και τσεκούρια, αλλά μας κάνει και με παπαγάλους, φανταχτερά καπέλα, πλοία και άφθονο ρούμι. Ο λόγος φυσικά για τους Γερμανούς πειρατές, Running Wild, οι οποίοι τρία χρόνια μετά το "Rapid Foray" μας παρουσιάζουν το φρέσκο τους ΕΡ, και οι fans θα διασταυρώσουν με τις απόψεις, τα ξίφη τους.
Χωρίς να ξεφεύγει ιδιαίτερα από το ύφος του προκατόχου του, το ομότιτλο του παρόντος ΕΡ, "Crossing The Blades", εκτός από κλασικά heavy metal στοιχεία, θα μας χαρίσει μονομιάς απλόχερα δυναμισμό και μελωδίες της εποχής που οι φρεγάτες κατέβαζαν πανιά και όργωναν τους Ωκεανούς. Εκτός αυτού όμως, μια ελαφριά φρεσκάδα στον ήχο τους κάνει το αποτέλεσμα αρκετά μεστό και τεχνικό ενώ δε λείπουν επιρροές βγαλμένες από τους Saxon.
Το "Stargazed" με τσαχπινιά, ζωντάνια και μπόλικο groove, ξεφεύγει από thrash ή power μονοπάτια, οδεύοντας προς την πορεία του αγνού παραδοσιακού metal και του hard rock, αναπολώντας με τα riffs του τις εποχές που ο Blackmore παρέδιδε μαθήματα με τους Deep Purple και τους Rainbow. Από την άλλη το "Strutter" των Kiss, κρατιέται μόνο από τη ρίζα του, αφού οι Τεύτονες αποφάσισαν να το κάνουν καθαρά δικό τους, με το στυλ και την ταυτότητα που όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αγαπήσει.
Για το τέλος, στο ίδιο μήκος κύματος, έρχεται να μας αποχαιρετήσει το "Ride On The Wild Side" με έναν cool τρόπο δείχνοντας τις διαθέσεις του τίτλου, έχοντας βαριά και στοχοποιημένη προσέγγιση στην κιθάρα, ενώ το κλασικό metal μέχρι τελευταίας νότας καταφέρνει να κρατά τη σημαία ψηλά.
Ίσως να μου λείπει το πιο τσαμπουκαλεμένο παρελθόν των Running Wild, και στις thrash-ίλες και τις power-ίλες τους, αλλά ότι πιάνουν στα χέρια τους, μπορεί να μετατραπεί σε χρυσό, όντας αντάξιο των χαμένων θησαυρών στα βάθη της Καραϊβικής. Φρέσκοι και ανανεωμένοι, με εμφανή στοιχεία του κλασικού τους στιχουργικού μοτίβου και πολλές επιρροές, το νέο ΕΡ, βάζει το σύγχρονο τους προσωπείο και μας προετοιμάζει για μια νέα δουλειά. Και τα τρία νέα κομμάτια, αλλά και η διασκευή ήδη με τα πρώτα ακούσματα μας κάνουν να κολλήσουμε, ενώ όποιος ασυναίσθητα δεν κοπανηθεί ή δε σηκώσει τη γροθιά του κατά τη διάρκεια, καλό θα είναι να κοιταχτεί. Καιρός είναι πλέον νομίζω να ξαναπατήσουν στη χώρα μας, που τόσο πολύ τους αγαπά!
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Χωρίς να ξεφεύγει ιδιαίτερα από το ύφος του προκατόχου του, το ομότιτλο του παρόντος ΕΡ, "Crossing The Blades", εκτός από κλασικά heavy metal στοιχεία, θα μας χαρίσει μονομιάς απλόχερα δυναμισμό και μελωδίες της εποχής που οι φρεγάτες κατέβαζαν πανιά και όργωναν τους Ωκεανούς. Εκτός αυτού όμως, μια ελαφριά φρεσκάδα στον ήχο τους κάνει το αποτέλεσμα αρκετά μεστό και τεχνικό ενώ δε λείπουν επιρροές βγαλμένες από τους Saxon.
Το "Stargazed" με τσαχπινιά, ζωντάνια και μπόλικο groove, ξεφεύγει από thrash ή power μονοπάτια, οδεύοντας προς την πορεία του αγνού παραδοσιακού metal και του hard rock, αναπολώντας με τα riffs του τις εποχές που ο Blackmore παρέδιδε μαθήματα με τους Deep Purple και τους Rainbow. Από την άλλη το "Strutter" των Kiss, κρατιέται μόνο από τη ρίζα του, αφού οι Τεύτονες αποφάσισαν να το κάνουν καθαρά δικό τους, με το στυλ και την ταυτότητα που όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αγαπήσει.
Για το τέλος, στο ίδιο μήκος κύματος, έρχεται να μας αποχαιρετήσει το "Ride On The Wild Side" με έναν cool τρόπο δείχνοντας τις διαθέσεις του τίτλου, έχοντας βαριά και στοχοποιημένη προσέγγιση στην κιθάρα, ενώ το κλασικό metal μέχρι τελευταίας νότας καταφέρνει να κρατά τη σημαία ψηλά.
Ίσως να μου λείπει το πιο τσαμπουκαλεμένο παρελθόν των Running Wild, και στις thrash-ίλες και τις power-ίλες τους, αλλά ότι πιάνουν στα χέρια τους, μπορεί να μετατραπεί σε χρυσό, όντας αντάξιο των χαμένων θησαυρών στα βάθη της Καραϊβικής. Φρέσκοι και ανανεωμένοι, με εμφανή στοιχεία του κλασικού τους στιχουργικού μοτίβου και πολλές επιρροές, το νέο ΕΡ, βάζει το σύγχρονο τους προσωπείο και μας προετοιμάζει για μια νέα δουλειά. Και τα τρία νέα κομμάτια, αλλά και η διασκευή ήδη με τα πρώτα ακούσματα μας κάνουν να κολλήσουμε, ενώ όποιος ασυναίσθητα δεν κοπανηθεί ή δε σηκώσει τη γροθιά του κατά τη διάρκεια, καλό θα είναι να κοιταχτεί. Καιρός είναι πλέον νομίζω να ξαναπατήσουν στη χώρα μας, που τόσο πολύ τους αγαπά!
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου