Ιστορίες φαντασμάτων, λαϊκές δοξασίες, επικίνδυνα παιχνίδια πλανώνται στον αέρα, ενώ γρήγορο συμφωνικό black metal θα τα υμνούσε. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μέσα σε λίγες γραμμές τι θα συναντούσαμε την προηγούμενη Παρασκευή στον χώρο του Κυττάρου. Στην ουρά ο κόσμος φαινόταν πολύς αφού όλοι ήμασταν στριμωγμένοι, κάτι που όταν μπήκαμε στο μαγαζί δε φάνηκε αφού οι οπαδοί έδειχναν εμφανώς λιγότεροι. Κάτι που δυστυχώς δεν άλλαξε ιδιαίτερα και στην πορεία, χωρίς βέβαια αυτό να πτοήσει κανέναν.
Το ρολόι δείχνει λίγα λεπτά πριν τις 22:00, που ήταν η προκαθορισμένη ώρα, και οι πρώτοι εκκωφαντικοί θόρυβοι από καταιγίδες ξεκινούν να ηχούν. Πρώτος ο Namtar ανεβαίνει στο σανίδι με το σκελετωμένο και "κακό" του ύφος να μας κοιτάει ψυχρά μέχρι να κάτσει στον θρόνο του και να βαρέσει τα τύμπανα του για να δώσει το έναυσμα με το "Charlie", ενώ ο Ardek να κοπανιέται πάνω από τα πλήκτρα του και ο Seregor να ξεκινάει να μας εξιστορεί όλους τους θρύλους που έχει συλλέξει.
Όσον αφορά τον Butcher στις κιθάρες, η τεχνική του και οι μελωδίες του ήταν διάχυτες και μαγευτικές, αλλά τα απανωτά breakdowns στη μουσική των Angren, και με τον ήδη περίεργο ήχο του Κυττάρου, μας τρύπαγαν ώρες ώρες το κεφάλι.
Και καθώς η ώρα περνούσε, οι Ολλανδοί metallers, μας μίλησαν για κοράκια με το "When Crows Tick On Windows", ιστορίες από προηγούμενους αιώνες με κομμάτια όπως το "Bloodstains on the Captain's Log" και "Haunting Echoes from the 17th Century", από τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, ενώ από τα highlights της βραδιάς ήταν τα "Bitte totet Mich", "Sir John" και το προσωπικό μου αγαπημένο "The Funeral Dirge of A Violinist" το οποίο θα απογειωνόταν αν ήταν guest o "δικός" μας Νίκος Μαυρίδης.
Φυσικά δε θα μπορούσαν να λείψουν κομμάτια από το τελευταίο τους πόνημα "Dance And Laughs Amongst The Rotten", σαν τα "Blood Queen", "In De Naam Van De Duivel" και "Pitch Black Box", με τον frontman τους να φοράει στέμμα και να μας μαγεύει άλλη μια φορά με τις θεατρικές του κινήσεις ενώ λίγο πιο πριν μαχαίρωνε "ματωμένες κούκλες" και έπαιζε με το ατσάλι και το κόκκινο υγρό σαν μανιακός. Σε όλα αυτά που είδαμε, και ασχέτως με τον κακό ήχο που είχε το venue σε πολλές στιγμές, μεγάλος πρωταγωνιστής της βραδιάς ήταν ο Ardek με τις στοιχειωμένες του μελωδίες, αν και θα προτιμούσα λιγότερα προηχογραφημένα σημεία κατά τη διάρκεια της μιάμισης ώρας τους στη σκηνή.
Τέλος, παρόλο το κυριλέ ύφος που έχουν, το οποίο πολλοί θεωρούν και μπλαζέ, αμέσως μετά το live τα μέλη χωρίς καν να ξεβαφτούν άραζαν με τους fans, ενώ κι εγώ είχα τη χαρά να με κεράσει μπύρα ο Namtar και να μιλήσουμε, έχοντας καρφωμένο το βλέμμα μου στο άρτιο corpse paint του.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου