Η Σουηδία ανήκει στο πάνθεον του ακραίου ήχου, αφού το black και το death metal έχουν την τιμητική τους στη χώρα της Σκανδιναβίας. Από εκεί μάλιστα, έρχονται και οι Blood Of Serpent, οι οποίοι τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, ο σατανικός τους ήχος επιστρέφει με το ολοκαίνουριο "Sulphur Sovereign", που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσω της Non Serviam Records.
To "Mater Tenebris" ανοίγει με τους ήχους του, τις πύλες των χιλίων διαστάσεων, φέρνοντας το χάος με το ύφος του, θυμίζοντας κατά διαστήματα τους Deathspell Omega, αλλά και την τωρινή εποχή των συμπατριωτών τους, Marduk. Στη συνέχεια, δίνοντας περισσότερο γκάζι και έμφαση στα brutal φωνητικά, το "In Darkness, Brotherhood", εκσυγχρονίζει το κλασικό Σουηδικό black metal στοιχείο, με διάφορες κρυμμένες, ψυχρές μελωδίες, πίσω από το ανελέητο drumming.
Ίσως το πιο νόσηρο κομμάτι του δίσκου, είναι το "Devil's Tongue" που ακολουθεί, αφού τα riffs έχουν καθαρίσει και φαίνεται διάχητη όλη η κακία και η σπιρτάδα της μπάντας, με τη φωνή του νεοφερμένου Thomas Clifford, να ακολουθεί τα μονοπάτια των Watain. Με τη δύναμη του "εξαποδώ", το "Evictor Of Christ" με τις ξυστές του κιθάρες συνεχίζει το δαιμονισμένο έργο του δίσκου, ενώ από την άλλη το "As The Temple Burns", ξεφεύγει από την ομοιογένεια του συνόλου με τους αργούς του ρυθμούς και τις υποβόσκουσες αλλά μεγαλοπρεπείς ψαλμωδίες προς το τέλος.
Το "As Nocturnal Dimensions Beckon", που έρχεται μετά τη μελωδική γέφυρα του "Canticles", ισοπεδώνει με τα πριονισμένα riffs του, κάθε τι στερεό, αν και το "Upon Waters Dark" συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, με το Marduk ηχόχρωμα να επανέρχεται στο προσκήνιο.
Το "Prophet Of A False Faith", προχωράει σε πιο κλασικούς και heavy δρόμους, με τις μελωδικές αλλά βραχνές του κιθάρες, να παίζουν τα, ίσως, πιο ανατριχιαστικά riffs σε black metal άλμπουμ που έχω ακούσει τελευταία, ενώ τέλος, το "A Void Between Words", κλείνει το "Sulphur Sovereign" εξίσου χαοτικά όπως άνοιξε.
Μετά από τις αλλαγές στο line up, οι Blood οf Serpents, φαίνεται πως συνεχίσαν και με τις διαφοροποιήσεις στο ύφος, καθώς σε σχέση με το ντεμπούτο τους, εδώ η βρωμιά και το σκοτάδι είναι πιο εμφανή σε σχέση με το καλογυαλισμένο αλλά βαρύ "Black Dawn". Μπορεί οι Σουηδοί black metallers, να μην ανακαλύπτουν τον τροχό, αλλά οι επιρροές που βασίστηκαν στο δεύτερο άλμπουμ, φαίνεται πως θα αποτελέσουν την κινητήριο δύναμη για ότι θα κάνουν στο μέλλον και ελπίζω η ακρότητα της μουσικής τους θα γίνει πιο ταυτοποιημένη.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου