Το metalcore στη χώρα μας έχει περάσει από διάφορες φάσεις. Πάντα αμφιλεγόμενο και πάντα εκεί, με lovers, haters και κόσμο του σκληρού ήχου που πάντα αφήνει τα αυτιά ανοιχτά. O κόσμος της σκηνής όμως είναι εδώ, και μεταξύ άλλων και δύο όχι απλοί fans, αλλά DJs της αγαπημένης τους μουσικής. Η συνέντευξη αυτή, είναι λίγο διαφορετική καθώς ο Nick Baladinis ως εμπνευστής του Core Night και ο Γιώργος Μίχας, γνωστός ως PapaCore, μιλούν στο Metal View, για τη σχέση τους με το core, το project τους, τα decks και το πως αυτή η σκηνή έχει γίνει πιο δυνατή τα τελευταία χρόνια.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Τον χορό θα σύρει ο Papacore, εκφράζοντας τη μεγάλη του αγάπη για τους Avenged Sevenfold (o οποίος κι έκοψε το πρώτο εισιτήριο για την φετινή τους πολυαναμενόμενη εμφάνιση). Ο Nick από την άλλη, επίσης σε μικρή ηλικία, βρήκε το ενδιαφέρον πρώτα στα emo ακούσματα, κι έπειτα κυρίως μέσα από μπάντες όπως οι Blessedthefall και Escape the Fate. Ωστόσο, το live των Parkway Drive το 2010 ήταν το καθοριστικό σημείο, "Ήταν η πρώτη φορά που βιώσαμε τη δύναμη αυτής της μουσικής ζωντανά, και από εκεί και πέρα δεν υπήρχε επιστροφή", λέει χαρακτηριστικά, με τον Papacore να προσθέτει ότι η έκπληξη κι ο ενθουσιασμός φάνηκε και από τα πρώτα πιτ που άρχισαν να σκάνε.
Έτσι, μετά τους Fall Out Boy και My Chemical Romance.το νερό μπήκε στο αυλάκι και στη συνέχεια, ανακαλύπτοντας μπάντες μέσω video games όπως το Need for Speed και το Burnout,. Εδώ είνα που κι εγώ σαν ψιλοάσχετος με τη σκηνή θα θυμηθώ την πρώιμη εφηβεία μου με τους Bullet For My Valentine στο Most Wanted, και το "Hand Of Blood".
Σε κάτι που και οι δύο έδειξαν απόλυτα σύμφωνοι, στα παρακλάδια της κουβέντας μας, ήταν με ένα καθοριστικό άλμπουμ για αυτούς, το Waking the Fallen των Avenged Sevenfold. Ειδικά το Unholy Confessions ήταν το κομμάτι-γέφυρα από το Heavy Metal στη Metalcore. Η πρώτη επαφή με breakdowns, με πιο aggressive φωνητικά, με κάτι που σε έκανε να θες να χτυπηθείς.
Για τον Nick, το Core Night είναι η προέκταση του εαυτού του
Πώς ξεκίνησε το Core Night;
Από προσωπικές αναμνήσεις, σαν πιο ολντσχουλάς, θυμάμαι το metalcore κάπου στις αρχές του 10' να ανθίζει. Ο Nick έρχεται ορμώμενος και ξετυλίγει το κουβάρι της πορείας τους ως DJ. Το Core Night ξεκίνησε το 2012, από την ανάγκη των fans να βρούν έναν χώρο όπου θα άκουγαν τη μουσική που αγαπούν. Έτσι από τα ηχεία, τα Sony Ericson και τις πλατείες, ήρθαν και τα μαγαζιά. Το πρώτο Core Night λέει, έγινε στο Dada το 2012, "αλλά η πραγματική άνθηση ήρθε όταν μεταφερθήκαμε στο Second Skin. Εκεί το event εξελίχθηκε, έγινε κάτι παραπάνω από ένα απλό party. Ο κόσμος γούσταρε, και το Core Night έγινε θεσμός".
Όπως όλες οι σχέσεις ζωής όμως, περνάνε μια κρίση. Έτσι και το Core Night για τον Nick έμελλε να μπει στον πάγο. "Το 2019, λίγο πριν την πανδημία, το Second Skin έκλεισε, και η φάση μπήκε σε παύση. Η αλήθεια είναι πως πέρα από τις εξωτερικές συνθήκες, και η ίδια η σκηνή περνούσε μια «κοιλιά». Το διάστημα 2018-2021 ήταν ίσως η πιο σκοτεινή εποχή για τη Metalcore, με ελάχιστες νέες κυκλοφορίες. Προσωπικά, βίωσα και μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μου, γεγονός που με έκανε να αμφισβητήσω αν ήθελα να συνεχίσω το event."
Η επιστροφή στο σήμερα
Πρώτα, σχετικά με τη σκηνή, κι ο Nick στο σκηνικό με την αλλαγή του metalcore, αλλά και ο Papacore σαν βετεράνος οπαδός αλλά και πιο νέο αίμα στα δρώμενα, βλέπουν ξανά την άνθιση. Όλα άλλαξαν όταν η σκηνή άρχισε να ξαναζωντανεύει. Μπάντες όπως οι Bad Omens, οι Spiritbox και οι Silent Planet έφεραν νέο ήχο, συνδυάζοντας Metalcore με στοιχεία από pop, electronic και progressive. Ο κόσμος άρχισε να το ζητάει ξανά. Το dubstep με το metal της προηγούμενης δεκαετίας, βρήκαν χώρο στις νέες μουσικές νόρμες, με τον σκληρό ήχο να βρίσκει νέα εδάφη.
Όσον αφορά το Core Night αποκλειστικά, ο Nick, βρήκε την έξοδό του ξανά από εσωτερικά κι εξωτερικά σκοτάδια, λέγοντας: Η συνεργάτιδά μου, η Μάιρα (Axellae), έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή του Core Night. Με έπεισε πως ήταν η ώρα να το ξανακάνουμε, και όταν τελικά επέστρεψε, ένιωσα πως βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου που είχα χάσει για χρόνια.
Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι η ατμόσφαιρα. Πλέον, δεν υπάρχουν τα δράματα που υπήρχαν κάποτε στη σκηνή. Ο κόσμος έρχεται για να περάσει καλά, και αυτό με γεμίζει ενέργεια να συνεχίσω σε μαγαζιά και σε πόλεις, που όλοι εμπνέουμε και μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος.
Μην το πεις ούτε στον παπά...
Πώς προέκυψε ο PapaCore;
Και μιλώντας για τον PapaCore, ήρθε η ώρα να μας...εξομολογηθεί ο ίδιος την αλήθεια της ύπαρξής του. Ο Γιώργος aka PapaCore λέει πως κάτι που ξεκίνησε τελείως για πλάκα έγινε το προσωπικό του alter ego. Σε ένα από τα τελευταία Core Night πριν την παύση, η Μάιρα έκανε πλάκα ότι μετά από κάθε party αρρωσταίνει. Εγώ της είπα να φέρει σκόρδα, λιβανιστήρι και σταυρό στο επόμενο event, και κάπως έτσι αποφασίσαμε να εμφανιστώ με στολή παπά.
Όταν μπήκα στο μαγαζί ντυμένος παπάς, η αντίδραση του κόσμου ήταν τρελή. Αντί να με γιουχάρουν, ήθελαν να βγάλουν φωτογραφίες μαζί μου. Έγινε viral, και έτσι γεννήθηκε ο PapaCore που τον βλέπεις από DJ στα club της Αθήνας μέχρι...και σε αυτοκόλλητο!
Ο PapaCore κατά καιρούς έκανε πριν περίπου ένα χρόνο την εμφάνισή του, με την πρώτη σύμπραξη CoreNight και PapaCore να λαμβάνει χώρα τον Ιανουάριο στον Hardcore Μονόκερο, με απόλυτη επιτυχία, ενώ με τον Nick ένωσαν τις δυνάμεις τους και για δεύτερη φορά στο Anti-Valentines Day στο Bums.
Η Αναγέννηση της Metalcore Σκηνής στην Ελλάδα
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια επιστροφή της Metalcore, όχι μόνο παγκοσμίως, αλλά και στην Ελλάδα. Παλαιότερα, support σε μεγάλες συναυλίες ήταν μπάντες όπως οι Unmasked and Betrayed και οι Fall of Man (με τραγουδιστή τον Ηλία Μπόγδανο που γνωρίσαμε ευρέως στο Survivor).
Σήμερα, υπάρχουν νέα συγκροτήματα που φέρνουν έναν ανανεωμένο ήχο. Μπάντες όπως οι Kiss Me Cleopatra και οι Beat the Maker κάνουν εξαιρετική δουλειά. Επίσης, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μπάντες που παίζουν chaotic hardcore και screamo, όπως οι Notation Must Die από τη Θεσσαλονίκη, ενώ κι ο γράφων δε θα μπορούσε να μην αναφέρει και τις πιο παλιές καραβάνες, με τα λίγο πιο hardcore ακούσματα, τους Karma Violens και τους Skybinder, με τις ευλογίες του PapaCore κιόλας να συναινούν.
Ο Nick μάλιστα κλείνει αυτό το κεφάλαιο για το metalcore, πως είναι από τα λίγα είδη που μπορούν να προσαρμοστούν σε κάθε εποχή. Από electronic και dubstep μέχρι pop και trap στοιχεία, πάντα εξελίσσεται.
Σχετικά με το πως είναι να είσαι DJ στο αγαπημένο σου είδος μουσικής, ο Γιώργος και ο Νίκος λένε πως ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι ότι νιώθεις πως ανήκεις κάπου. Δεν έχει σημασία αν έρχεσαι μόνος σου θα βρεις παρέα. Αυτό είναι που κάνει τη φάση τόσο δυνατή. Υπάρχουν ιστορίες ανθρώπων που δεν είχαν καμία σχέση με το Core και ήρθαν στα events για να περάσουν απλά μια βραδιά. Και τελικά έγιναν φανατικοί της σκηνής.
DJ for fans, fan for DJs
Ενώνοντας το οπαδιλίκι με τη δουλειά τους, δε θα μπορούσαμε να μην μπούμε στον μουσικό τους κόσμο...
Ποιες είναι οι μπάντες που σας έχουν σημαδέψει;
-
Avenged Sevenfold – Η μπάντα που μας μύησε στην Core. Το Waking the Fallen ήταν καθοριστικό.
-
Parkway Drive – Το live τους το 2010 ήταν εμπειρία ζωής.
-
Architects – Το live τους στο Κύτταρο το 2013 ήταν ίσως το καλύτερο που έχουμε δει.
-
Sworn In – Το Snake Eyes παίζει πάντα στα events μας.
-
Bring Me the Horizon – Το Sempiternal είναι ίσως το πιο επιδραστικό Metalcore album.
Κομμάτια που λατρεύετε να παίζετε;
-
Final Episode – Asking Alexandria
-
Shadow of Monsters – Bring Me the Horizon
-
Wild Eyes – Parkway Drive
-
Work of Art – Ice Nine Kills
-
Mia Fora – Kiss Me Cleopatra (σσ: γιατί Core-γιαλάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου