Οι Katla γεννήθηκαν στο νοτιότερο και πιο γκρίζο μέρος της Σκανδιναβίας, τη Δανία. Αυτά τα έξι χρόνια της ύπαρξης τους έχουν ψαχτεί πολύ, με κύριο γνώμονα το doom metal να γίνει ακόμα πιο βαρύ και άγριο. Όλη αυτή η μαυρίλα βρήκε το τέλειο αντίκρισμα τώρα, στο πρώτο τους άλμπουμ, με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο "Scandinavian Pain", όπου μόνο στην ιδέα του και στο εξώφυλλο με το μαύρο αδέσποτο σκυλί, σε κάνει να σαστίσεις και να το ακούσεις. Μια ωμή μουσική πραγματικότητα, ανοίγεται παρακάτω.
Μιζέρια, μαύρο χιούμορ και μελαγχολία. Όλα αυτά τα ερεβώδη στοιχεία, αποτελούν τα βασικά συστατικά για το ντεμπούτο των Δανών, και μετά την αισθαντική εισαγωγή του "Don't Let The Fuckers Get You Down" και την καταληκτική φράση "embrace love and Satan", βυθιζόμαστε στην κατραμιασμένη τους άβυσσο, με το αργό και βαρύγδουπο "Goblet Of Power" οδεύοντας να αντικρύσουμε την Κόλαση. Νιώθοντας λίγο-λίγο το κρύο και τη θολούρα στο χειμερινό τοπίο της Κοπεγχάγης, και στα υπόγεια που αυτοί οι 'διαόλοι' φτιάχνουν τις μουσικές τους, έρχεται το "Dead Lover" να χώσει όλο και περισσότερη ακρότητα στο doom metal τους, και πολλή περισσότερη τσαντίλα από όσο είχαν τα ΕΡ τους όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι από αυτή την ανάμιξη των Candlemass με τους Εntombed, ανεβαίνουν και τα γκάζια με τo grind ξέσπασμα του "Eating Grapes With Kevin Sharp, ενώ τα φώτα όλο και σιγοσβήνουν με το "Taurus" όπου το εν λόγω power trio βγάζει τον χαρακτήρα του, κι ο Ole Luk των Afsky τις μπλακμεταλιές του. Κάπου εκεί έρχεται για να σπάσει όλο αυτό το ηχητικό σκάψιμο, το "Hunab", με μια απαλή απαγγελία, και το βαρυσήμαντο μήνυμα του τέλους και της καταστροφής, για να ξαναβάλει μπρος τις μηχανές το άμεσο και καθαρά extreme "White Dagger". Στην όλη ευθύτητα, ένα χαοτικό μονοπάτι θα ακολουθήσει το "Grim Jesus" πατώντας σε ένα πιο ολοκληρωμένο sludge ηχοτόπιο, ενώ καθ'όλο το σύνολο δε λείπουν διάφορα spacey post περάσματα, εναρμονισμένα με το doom, death n roll μπλέξιμο που υπερτερεί. Τέλος, το "Castle Of Purity" μας γυρίζει στον πυρήνα της μπάντας, με τις χαμηλές συχνότητες να πρωταγωνιστούν, οι πονεμένες κιθάρες να γρεζάρουν και τα τύμπανα να ετοιμάζονται για την πτώση του κάστρου, σε ένα κλείσιμο ολοκληρωτικά μελανό, αλήτικο και βρώμικο, όπως αρμόζει άλλωστε και στο γενικό σύνολο που μόνο ο πόνος είναι ο κυρίαρχος.
To ανθρώπινο πνεύμα είναι καταδικασμένο και η θλίψη σύντροφος, κι εμείς περιπλανιόμαστε στα απόμερα μέρη της Σκανδιναβίας. Αυτά τα στοιχεία και η μουσική ένταση των Katla, κάνουν το "Scandinavian Pain" ένα πολυποίκιλο άλμπουμ, περισσότερο ταιριαστό στους φίλους του ακραίου ήχου και λιγότερο στους κλασικούς doomsters, δίνοντας μια φρέσκια χροιά στο μαύρο και απόκρημνο μέρος της σκηνής που υπηρετούν. Το αδυσώπητο και βαθύ νόημα του δίσκου, ταιριάζει τέλεια με τα ηχητικά πειράγματα, που έχει κάνει η μπάντα μέσα, δίνοντας μια αίσθηση ίντριγκας και μακάβριας ομορφιάς. Τέλος δε, ο τρόπος που το παλιομοδίτικο extreme metal, με το post rock και το κλασικά, αέναο doom στοιχείο, φτιάχνει ένα περιέργως όμορφο αποτέλεσμα, αντίστοιχο σαν αυτό που έκαναν προ δεκαπενταετίας οι Kvelertak ενώνοντας το black metal με το hard rock, φτιάχνοντας ένα σκοτεινό, στοιχειωμένο, θανατερό, urban σκηνικό.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου