Φαίνεται τρελό, αν σκεφτούμε πως πολλά πράγματα στη ζωή μας τα βλέπουμε ως προ και μετά καραντίνας. Ένα από αυτά, και το προηγούμενο άλμπουμ των Nightstalker που κυκλοφόρησε το 2019. Έξι ολόκληρα χρόνια μετά, οι Έλληνες μάστορες του ελληνικού stoner ήχου, επιστρέφουν με το έβδομό τους πόνημα, "Return From The Point of No Return". Το άλμπουμ αποτυπώνει μια μπάντα που επιστρέφει στον πυρήνα του ήχου της, εξελίσσοντας το χαρακτηριστικό της στιλ, κυρίως με αμεσότητα δίχως ιδιαίτερους πειραματισμούς και γυρνώντας μας σε υπέροχες στιγμές, εκεί που κάτι πιασάρικο γίνεται συνοδοιπόρος στη ψυχή σου.
Κόντρα στο ψυχεδελικό, fuzzy μοτίβο του "Great Hallucinations", και στον απόηχο του επίσης ιδιαίτερου και κάπως σκοτεινού "As Above, So Below", οι Nightstalker φέτος βρίσκουν τον παλιό τους εαυτό μέσα από μια δεύτερη νεότητα. Ήδη μάλιστα από το εναρκτήριο "Dust", βλέπουμε ένα ζωηρό rock n roll vibe, και λίγη άγρια punk-ιλα, μέσα στις προσωπικές τους stoner-ιες, ενώ υπάρχουν τόσα ταξιδιάρικα στοιχεία, που μαγεύουν από το πρώτο άκουσμα, τόσο στις λεπτομέρειες όσο και με ολόκληρες συνθέσεις σαν το "Heavy Trippin" που τα λέει όλα με τον τίτλο ή το "Shipwrecked Powder Monkey". Από την άλλη πιο χορευτικό έρχεται το "Uncut" με ένα από τα σήματα κατατεθέν της μπάντας, αυτό των έντονων μπασογραμμών, πάλι να πρωταγωνιστεί, ενώ δε λείπουν και στοιχεία που μπλέκουν τις μεσαίες εποχές των Ελλήνων, πλάι στις μελωδικές γραμμές του Αργύρη, με αυτή τη μοναδική χροιά, που σε πιάνουν απευθείας από το μαλλί και σε ταρακουνάνε όπως αρμόζει.
Συνεχίζοντας σε πιο παλιομοδίτικα μονοπάτια, λίγο doomy, λίγο μυσταγωγικά και ταυτοχρόνως με δυναμισμό, θα έρθει το ομώνυμο, για να πάει κόντρα στο κατεστημένο, να γυρίσει από τον αγύριστο και να συνεχίσει το ξεσήκωμα, με λογιών λογιών σόλα σε μπάσο και κιθάρες, καθώς και διάφορα κροταλίσματα που δίνουν τη desert αύρα η οποία αναλογεί σε τέτοιους ήχους, δίνοντας έτσι και τη σκυτάλη στο δεύτερο μισό του δίσκου. Εδώ είναι που θα εμβαθύνουμε σε μια μουσική εξερεύνηση, λίγο πιο συναισθηματική, σκεπτικιστική αλλά πάντα εκρηκτική. Από τη μία έχουμε το bluesy, "Shallow Grave", τη σχεδόν μπαλάντα που πάντα χωράει σε ένα άλμπουμ των 'stalker', αλλά και το πιο alternative για τα δεδομένα τους, "Falling Inside", αρκετά radio friendly με μοντέρνα heavy riff-άκια και μια smoothy αύρα με την όλη πορεία του συνόλου. Το τέλος όμως έρχεται με το "Flying Mode"...να μας συνδέσει με Κάιρο μέχρι την επόμενη φορά. Κατ'αυτόν τον τρόπο λοιπόν οι κύριοι, μας αποχαιρετούν με ένα κομμάτι κομμένο, ραμμένο και ταυτόσημο εξ ολοκλήρου στον παλιό εαυτό τους, εκεί που η γκριζίλα και η παραμόρφωση του "Use" συναντά το αχαλίνωτο ροκάρισμα του "Just A Burn", σε μια παραγωγή φρέσκια και σικάτη μέσα στην όλη αλητεία.
Το "Return From The Point of No Return" δε θα σηματοδοτήσει απαραίτητα μια νέα εποχή για τους Nightstalker, αλλά θα δείξει μία μπάντα η οποία επιστρέφει στις ρίζες της με έναν φρέσκο αέρα, παντρεύοντας τον παλιό τους εαυτό με νέες μουσικές εξερευνήσεις, σε ένα εξ ολοκλήρου φυσικό και οργανικό αποτέλεσμα, όπου οι μπαρουτοκαπνισμενοι rockers βγάζουν ξανά την όρεξη τους για μουσική δίχως πίεση, στενώματα και κανέναν τοίχο. Τρανό παράδειγμα ότι το κενό τους βοήθησε. Έτσι, από τα εκρηκτικά riffs μέχρι τις πιο μελωδικές και ατμοσφαιρικές στιγμές, το "Return From The Point of No Return" είναι κάτι που καταφέρνει να θυμίσει, να αναζωπυρώσει και να καθηλώσει. Το ταξίδι τους συνεχίζεται, και αυτό το άλμπουμ είναι η απόδειξη ότι παρά την εξαετή τους σιωπή, οι Nightstalker είναι ακούραστοι, αγέραστοι και διαολεμένα Σαμπαθόπαιδα, ξεχωροι από μόδες και "φασεϊσμούς" που άλλοι του είδους βολεύονται.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου