Ο τρόπος που η φύση με το black metal συνδυάζονται τόσο αρμονικά, είναι φοβερό δημιουργώντας τη μαγεία που οι φίλοι του ακραίου metal λατρεύουν. Από τον ζεστό ελληνικό μυστικισμό και τα αχανή πλαίσια των Νορβηγικών φιορδ, μέχρι τα δάση και τις παγωμένες Ρώσικες ερήμους. Έτσι, τα δύο αδέρφια που αποτελούν τους Grima, μετά από δυόμιση χρόνια επιστρέφουν. Η μπάντα με τον δικό της ήχο και την αυθεντική προσωπικότητα, υμνούν τη νύχτα στο έκτο τους πόνημα, "Nightside".
Η στοιχειωμένη και ταυτόχρονα οικεία εισαγωγή, μας βάζει στο κλίμα με απαλά περάσματα, που σουρουπώνουν τόσο το σκηνικό του δίσκου, όσο και τη διάθεσή μας. Έτσι, με τις πνιγηρές κιθάρες και τα σχεδόν folk πλήκτρα, βυθιζόμαστε και χανόμαστε μέσα στα πλαίσια του "Beyond The Dark Horizon", ενώ το "Flight Of The Silver Storm" από την άλλη ανάβει τις δάδες του, για να δούμε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι το αίσθημα του επικού και της αναπτέρωσης που μας δίνεται, σε μια απόκοσμη και συνάμα αιθέρια μεγαλοπρέπεια, με το παραδοσιακό στοιχείο και τις ατμόσφαιρες να μπολιάζονται σε ένα απλωμένο post ηχοτόπιο. Αντίθετα, οι παλιομοδίτικες, σχεδόν Σκανδιναβικές φόρμες των "Skull Gatherers" και "Where We Are Lost" βγάζουν αμεσότητα κι αγριότητα πλάι στη γνώριμη μαγεία της μουσικής των διδύμων με την ταυτότητα να συναντά την επιρροή.
Σε πιο κλασικά μονοπάτια μας γυρνάει το αντιπροσωπευτικό ομώνυμο, εντείνοντας το πυκνό σκοτάδι του μεσονυχτίου, στα άγονα, απόκρημνα, Σιβηρικά εδάφη, έχοντας ήδη προϋπαντήσει το ακατάσχετο και με σχεδόν melodeath πινελιές "Impending Death Premonition". Από την άλλη, το "Curse Of The Void" αρχίζει και σκάβει με την ακραία, ερεβώδη δυναμική του, ψάχνοντας να ζεστάνει τη ψύχρα με πολλές τεχνικές και πολυφωνίες, σε ένα στοιχειωμένο και πνευματώδες σύνολο, που ανεβάζει το πικ του άλμπουμ λίγο παραπάνω. Λίγο πριν το φινάλε, το "Mist And Fog" ρίχνει παλμούς κρατώντας μόνο το σκισμένο και ταλανισμένο κομματι της μπάντας, πετώντας ξόρκια, για να συνεχίσει το μυστήριο που πλανάται στις χειμωνιάτικες νύχτες της Στέπας, μέχρι να μας αποχαιρετήσει η εν λόγω δουλειά με τον ίδιο τρόπο που μας έβαλε μέσα.
Σκληρές, ξερές κιθάρες, πλήκτρα, ακορντεόν, κατασπαραγμένες φωνές και μια πυκνή μαυρίλα μαζί με όμορφα σόλο και ποικίλους ρυθμούς ανάλογα το συναίσθημα, χτίζουν μια δουλειά που σε κάνουν ένα με αυτή, και εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα σε μια τόσο προσωπική μουσική όπως είναι το black metal, και πλέον τόσοι λίγοι καλλιτέχνες το καταφέρνουν. Ο τρόπος που οι Grima έχουν βρει τον ήχο τους τόσο γρήγορα, και μέσα σε μια δεκαετία, καταφέρνουν και το εξελίσσουν είναι μοναδικός, και εδώ το κλασικό ψυχρό, τοπικιστικό στυλ τους, το διαδέχεται ελαφρώς ο φολκλορισμός αλλά κατά κύριο λόγο το ίδιο το έρεβος. Η υπερβατικότητα και το δέος κυριαρχούν, με το "Nightside" να ανεβάζει ξανά τον πήχη, μετά τα ήδη κλασικά "Will Of Primordial" και "Frostbitten".
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου