Σάββατο 30 Μαρτίου 2024

JUDAS PRIEST- INVINCIBLE SHIELD (Album Review)

Πρωταγωνιστές του ήχου που διαμόρφωσαν, πέντε δεκαετίες μετά, δίνουν στο λαό τους τροφή και ακούσματα. Οι Judas Priest με τα δύο προηγούμενά τους άλμπουμ, συν το πειραματικό "Nostradamus", δείχνουν πως δε κωλώνουν, ενώ εξερευνούν κι άλλα πράγματα μέσα από τη δική τους, προσωπική πορεία στη μουσική. Το "Invisible Shield" είναι μια ακόμα δουλειά που χαρακτηρίζεται από όλα τα εν λόγω συστατικά, φανερώνοντας πως οι προθέσεις των μεταλλικών θεών δεν είναι ποτέ αθώες.

Από την αρχή σημαντικός παράγοντας είναι η ποικιλία, κι αυτό πρέπει να τονιστεί πριν από τα υπόλοιπα...Οπότε, μελωδικό με μια synth εισαγωγή που μπλέκει το σήμερα με τα ένδοξα για τους ίδιους, 80s, το "Panic Attack" μας βάζει στην ατμόσφαιρα του νέου δίσκου, με φρέσκους τόνους, αλλά γνωστές κιθαρωδίες που με το παραμικρό καταλαβαίνει κανείς τους ιθύνοντες από πίσω. Φυσικά στη συνέχεια δε λείπουν και κολλητικά ρεφρέν σαν αυτά του "The Serpent And The King" ή του "Devil In Disguise", ενώ και τα μπασίματα του ομώνυμου, του επικού "Gates Of Hell" καθώς και του άλα Firepower "Sons Of Thunder" δίνουν περισσότερο μπρίο στο σύνολο, καθώς και συνοχή από εκεί που η μπάντα μας άφησε πριν έξι χρόνια. Εννοείται χώρο σε αυτό το πεδίο παίρνει και το "Trial By Fire", ως αντιπροσωπευτικότατο δείγμα του δίσκου.

Φυσικά για να μη θριαμβολογούμε στο μέγιστο, το μεγαλείο του προηγούμενου άλμπουμ, η φετινή δουλειά το χάνει στις λεπτομέρειες, αρχικά με τις όμορφες αλλά και λίγο φλύαρες μελωδίες που γεμίζουν το άλμπουμ αντί για ξυραφιασμένα και ατσάλινα riffs, ενώ και τα mid tempo είναι λίγο περισσότερα από όσα ξέραμε, ειδικά όταν και οι ίδιοι οι Metal Gods έχουν όρεξη για να τα σπάσουν όλα. Το "Giants In The Sky" μάλιστα είναι ένα παράδειγμα όλων αυτών, παρά τη τσαχπινιά του, αντίστοιχα και το "Escape From Reality", όπου οποιοδήποτε από τα τρία bonus tracks θα στεκόταν απέιρως καλύτερα, αλλά και το ήδη γνωστό "Crown Of Horns" που εκτός της δραματικότητας του, μουσικά και τη φωνητική παραστατικότητα του Halford, κάτι το βαλτώνει, και τέτοια κομμάτια από τους Priest τα έχουμε δει καλύτερα δομημένα σε δίσκους όπως το "Killing Machine" με το "Evening Star" ή ακόμα και στο "Ram It Down" με το "Love You To Death". Επ'ουδενί δε συζητάμε για κακές συνθέσεις, αλλά για λιγότερο καλές σε μια άρτια δουλειά, και μάλιστα διαδόχου μιας άριστης κυκλοφορίας.

Συνεχίζοντας βέβαια στα ωραία, μη ξεχνάμε πως ο Faulkner έχει δώσει πνοή και ενέργεια, και φυσικά περγαμηνές songwriting που ωριμάζουν μαζί του, και φαίνονται πόσο έχουν αλλάξει από το "Redeemer..." του 2015 μέχρι σήμερα. ενώ είναι ωραίο έστω και στουντιακά, να παίζουν παράλληλα και τα σόλα του Tipton και να δείχνει πως ακόμα παλεύει για αυτό που αγαπά. Στο θέμα των κομματιών το "As God Is My Witness" βαρά στο ψαχνό με την επιθετικότητα και τα leads του, σπάζοντας τα μετριασμένα στη μέση, βγάζοντας και ένα πνεύμα της "Painkiller" εποχής, αν και το "Vicious Circle" βαρά διαφορετικά στις νοσταλγικές χορδές του γράφοντα, με έντονη "Screaming For Vengeance" επιρροή λίγο πριν το τέλος. Το "Fight of Your Life" αλλάζει για λίγο όλον αυτόν τον ρου με πιο rock n roll περάσματα, ενώ το "The Lodger" αποτελεί το κατάλληλο φινάλε, ανατριχιαστικό, μπλέκοντας τα blues με το heavy metal σε μια power ballad που υπογράφει τον επίλογο με αρκετό τσαγανό πέρα από ρίγη.

Mια παρέα από τρεις εβδομηντάρηδες, έναν 60φεύγα και τον "πιτσιρικά" σαραντάρη, διδάσκουν έτι μια φορά πως παίζεται το αγνό ΤΡΟΥ metal. Πορωμένοι, περιπετειώδεις, ενίοτε στα όρια του prog για τα δικά τους δεδομένα, και πολύ απλωμένοι στους ήχους τους, αναζωογονούν με την άλα 2024 προσέγγισή τους,  τις κλασικές τους συνταγές δίχως να χρειάζονται να δώσουν περαιτέρω εξηγήσεις αφού εδώ και 55 χρόνια δείχνουν παντοτινά αγέραστοι. Το συμπέρασμα είναι εν κατακλείδι πως το "Invisible Shield" αποτελεί άλμπουμ για τους απανταχού οπαδούς των Metal Gods, στην πλειονότητα του περνάς καλά, κολλάς, και θες να ακούσεις ζωντανά τα νέα τραγούδια, ενώ κλείνοντας όπως είπε και μια φίλη μου, πάλι τα παππούδια ξεσάλωσαν, κι αυτό τα λέει όλα χωρίς άλλες παπάτζες.

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: