Την τελευταία φορά που οι Brodequin μας απασχόλησαν με κάποια ολοκληρωμένη δουλειά, εμείς ζούσαμε τον πυρετό των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας. Από τότε άλλαξαν πολλά, αλλά ένα πράγμα δεν άλλαξε σε αυτά τα 20 χρόνια, και είναι ο ήχος των underground θρύλων, και έτσι τώρα γυρνούν πάλι στην ενεργό δράση. Όλα αυτά τα υπογράφει τώρα το τέταρτό τους άλμπουμ, "Harbinger Of Woe".
Χωρίς να πέρασε μέρα από πάνω τους η αμεσότητα είναι το ατού της μπάντας. Το έδειξαν άλλωστε και στο προ πενταετίας ΕΡ τους, όπου τα "VII Nails" και "Tenaillement" τα συναντάμε κι εδώ. Η πλειονότητα των κομματιών συνεχίζει και έχει την ίδια βορβορώδη, ταχύτατη, χτυπητή και επιθετική διάθεση, που δολοφονούν τα αυτιά και τα συναισθήματα, τσιτώνοντας μας στο τέρμα, όπως η ίδια η μπάντα έχει συνηθίσει κάθε λογής μύστη που την ακολουθεί, με σφυροκοπήματα και ακατέργαστες riff-ολογίες ανάλογα με τους Μεσαιωνικούς βασανισμούς που και η θεματική ταιριάζει. Με αίσθηση πλήρους παράνοιας αλλά και ανεξάντλητης ενέργειας, χαρακτηριστικό δείγμα όλων όσων αναφέρονται, αποτελεί το εναρκτήριο "Diabolical Edict", ενώ στην κλασική γραμμή των Αμερικάνων φαίνονται και τα "Fall Of The Leaf" και "Suffocation In Ash"ως πιο αντιπροσωπευτικά. Βέβαια, επειδή μιλήσαμε για την πλειονότητα του συνόλου, ας μιλήσουμε και για τη μειοψηφία του, με το "Of Pillars And Tress" και την blackened αύρα που το περιβάλλει όπως και τις ατμοσφαιρικές του λεπτομέρειες ενίοτε, και τέλος το ομώνυμο του δίσκου, που δε σπάει μεν αυτό το ισοπεδωτικό παίξιμο που μας κατακλύζει, αλλά το πηγαίνει σε πιο μοντέρνους τόνους και λίγο πιο τεχνικούς, ταιριάζοντας τα ωραία με τον ταυτόσημο brutal death χαρακτήρα των Brodequin.
To 'Harbinger Of Woe" με τα 10 του κομμάτια, είναι μια μισάωρη θηριωδία, που βγάζει τα πιο άγρια ένστικτα, και βάζει άλλο ένα κομμάτι στο παζλ των Brodequin, το οποίο είχε μείνει μισό εδώ και 20 χρόνια. Ο χρόνος βέβαια δεν έχει φύγει από πάνω τους, κι ακούγονται ακόμα το ίδιο σκόπιμα και όμορφα σάπιοι, εντελώς ακραίοι και φρέσκοι. Τέλος, μετά από όσα ειπώθηκαν, αρκεί να κλείσουμε λέγοντας ότι η μπάντα ανήκει σε αυτή την κατηγορία "για ονόματα που άξιζαν περισσότερα".
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου