Όσοι ξέρουν τους Memoriam εδώ και καιρό, έχουν ένα μυαλό να ταλανίζεται, σχετικά με το στυλ τους, το παρελθόν κτλ. Φυσικά το δέος που δημιουργείται στους απανταχού death metal φίλους, όταν μιλάμε για τα μεγαθήρια που βρίσκονται από πίσω θα πολλαπλασιαστεί μέσω του τρίτου τους πονήματος, με τίτλο "Requiem For Mankind".
Το εναρκτήριο "Shellshock" αρχικά μας βάζει στο κλίμα του δίσκου με μια ιδέα από τους συμπατριώτες τους, Vallenfyre, ενώ συνεχίζοντας η στροφή που θα έρθει έχει μπαρουτοκαπνισμένο άρωμα και αισθητική από τους λατρεμένους Bolt Thrower, που η φωνή του Karl Willets μάλιστα επέστρεψε σε αυτά τα μονοπάτια. Το "Underfeated" που έρχεται στη συνέχεια, χωρίς να εντυπωσιάζει έχει μια κλασική death metal ατμόσφαιρα με κάποια κλασικά heavy metal στοιχεία, σε αντίθεση με το "Never The Victim" το οποίο έρχεται επικό, αλλά συνάμα σκοτεινό και δυσοίωνο.
Mε τo "Austerity Kills" και αργότερα στα "Refuse To Be Led" και "Fixed Bayonets" θα ξαναβρούμε τον χαμένο εαυτό των Bolt Thrower, σε σημεία όμως πιο μελωδικά και όχι τόσο βομβώδη, αν και το "In The Midst Of Desolation" που ενώνει αυτά τα δύο κομμάτια θα έρθει με διάθεση κυρίως πιο επιθετική, θυμίζοντας τους Benediction. Από την άλλη, το "The Veteran" είναι πιο groove-άτο και πιασάρικο, αποτελώντας highlight του δίσκου, και δύσκολα θαρρώ θα το αφήσουν εκτός του setlist τους στα live.
Το ομώνυμο του δίσκου, "Requiem For Mankind" εύκολα θα μπορούσε να είναι μια μουσική μπουνιά στα μούτρα, καθώς όχι μόνο είναι από τα πιο γρήγορα κομμάτια του δίσκου, αλλά ενώνει όμορφα όλα τα μουσικά στοιχεία που έφεραν με τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες τους οι Βρετάνοι, και παράλληλα μας αφήνει μια νοσταλγία από τις εποχές του "IVth Crusade". Tέλος, το μεγαλειώδες instrumental, "Ιnterment" κλείνει το δίσκο με έναν εκφραστικό, πολεμικό τόνο.
Η αλλαγή που είχε γίνει στα μουσικά πρότυπα των μελών που απαρτίζουν τους Memoriam δε μπορούσε εύκολα να με πάρει εύκολα μαζί, αν και αναμφισβήτητα το συγκρότημα εβγαλε τον δικό του προσωπικό ήχο με μόλις δύο δίσκους. Τώρα με τον τρίτο, αισθάνομαι πως όλα ωρίμασαν και καταστάλαξαν, και πραγματικά συγκινήθηκα που ο θρυλικός μπροστάρης της μπάντας επέστρεψε στους ένδοξους διαδρόμους του παρελθόντος. Πριν μερικούς μήνες ευχαριστήθηκα τόσο την εμφάνιση τους στην Αθήνα με την ενέργεια που υπήρχε, παρόλο που τα κομμάτια δεν μου έκαναν κλικ. Πλέον ελπίζω σε μια επιστροφή με τα κομμάτια αυτού του πολύ καλοδουλεμένου δίσκου για να γίνει χαμός.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο "Shellshock" αρχικά μας βάζει στο κλίμα του δίσκου με μια ιδέα από τους συμπατριώτες τους, Vallenfyre, ενώ συνεχίζοντας η στροφή που θα έρθει έχει μπαρουτοκαπνισμένο άρωμα και αισθητική από τους λατρεμένους Bolt Thrower, που η φωνή του Karl Willets μάλιστα επέστρεψε σε αυτά τα μονοπάτια. Το "Underfeated" που έρχεται στη συνέχεια, χωρίς να εντυπωσιάζει έχει μια κλασική death metal ατμόσφαιρα με κάποια κλασικά heavy metal στοιχεία, σε αντίθεση με το "Never The Victim" το οποίο έρχεται επικό, αλλά συνάμα σκοτεινό και δυσοίωνο.
Mε τo "Austerity Kills" και αργότερα στα "Refuse To Be Led" και "Fixed Bayonets" θα ξαναβρούμε τον χαμένο εαυτό των Bolt Thrower, σε σημεία όμως πιο μελωδικά και όχι τόσο βομβώδη, αν και το "In The Midst Of Desolation" που ενώνει αυτά τα δύο κομμάτια θα έρθει με διάθεση κυρίως πιο επιθετική, θυμίζοντας τους Benediction. Από την άλλη, το "The Veteran" είναι πιο groove-άτο και πιασάρικο, αποτελώντας highlight του δίσκου, και δύσκολα θαρρώ θα το αφήσουν εκτός του setlist τους στα live.
Το ομώνυμο του δίσκου, "Requiem For Mankind" εύκολα θα μπορούσε να είναι μια μουσική μπουνιά στα μούτρα, καθώς όχι μόνο είναι από τα πιο γρήγορα κομμάτια του δίσκου, αλλά ενώνει όμορφα όλα τα μουσικά στοιχεία που έφεραν με τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες τους οι Βρετάνοι, και παράλληλα μας αφήνει μια νοσταλγία από τις εποχές του "IVth Crusade". Tέλος, το μεγαλειώδες instrumental, "Ιnterment" κλείνει το δίσκο με έναν εκφραστικό, πολεμικό τόνο.
Η αλλαγή που είχε γίνει στα μουσικά πρότυπα των μελών που απαρτίζουν τους Memoriam δε μπορούσε εύκολα να με πάρει εύκολα μαζί, αν και αναμφισβήτητα το συγκρότημα εβγαλε τον δικό του προσωπικό ήχο με μόλις δύο δίσκους. Τώρα με τον τρίτο, αισθάνομαι πως όλα ωρίμασαν και καταστάλαξαν, και πραγματικά συγκινήθηκα που ο θρυλικός μπροστάρης της μπάντας επέστρεψε στους ένδοξους διαδρόμους του παρελθόντος. Πριν μερικούς μήνες ευχαριστήθηκα τόσο την εμφάνιση τους στην Αθήνα με την ενέργεια που υπήρχε, παρόλο που τα κομμάτια δεν μου έκαναν κλικ. Πλέον ελπίζω σε μια επιστροφή με τα κομμάτια αυτού του πολύ καλοδουλεμένου δίσκου για να γίνει χαμός.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου