Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια, οι αρχαίες πίστεις, οι δοξασίες και τα έθιμα διαφόρων λαών προβάλλουν το ενδιαφέρον του μεταλλικού κοινού, και ιδίως στον ακραίο χώρο. Ένα από τα συγκροτήματα που τώρα μόλις κυκλοφορεί το δεύτερο του άλμπουμ είναι και οι Heilung. Η αγάπη για τις Βορειοευρωπαϊκές κουλτούρες είναι το ατού τους, και μάλιστα το κάνουν με τρόπο που όχι μόνο θα αγαπήσει ο έκαστος metalhead, αλλά και κάθε ψαγμένος φίλος της ethnic μουσικής. 'Oλα αυτά βέβαια, αρκεί να παίξει στα ηχεία το "Futha".
Με το έναυσμα να γίνεται μέσω του "Galgadr", ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια απόκοσμη και σκοτεινή τελετουργική σύνθεση, η οποία εκτός των πολλών πειραματικών, tribal στοιχείων, αρχικά μας στοιχειώνει με τις γκαρίδες, που όσο προχωρούμε κατευνάζονται δίνοντας τη θέση τους σε τελετουργικές πολυφωνίες.
Από την άλλη, η τριάδα "Norupo", "Othan" και "Traust" αφήνουν για λίγο κατά μέρος την οργή και το σκοτάδι, προάγοντας μας στο ανυπέρβλητο και μεγαλειώδες φυσικό στοιχείο, και στο άπειρο της Γης, με τους ήχους τους και την ατμοσφαιρική απαλότητα που μας χαρίζουν, δείχνοντας έτσι και οι ίδιοι στο συγκρότημα πόσο έχει ανέβει ο πήχης.
Εν συνεχεία, μετά την αφήγηση στο "Vapnatak", ακολουθεί το "Svanrand" το οποίο στα 3.30 λεπτά του φανερώνει την ποικιλομορφία του μεταξύ κάποιων πολεμικών κραυγών και γυναικείων επικλήσεων, οι οποίες έχουν την τιμητική τους, σε αντίθεση με το "Elivagar" βέβαια που μας επιστρέφει στην σκοτεινή πλευρά των Heilung, με μια χθόνια, ψυχρή, πρωτόγονη αύρα.
Λίγο πριν το τέλος, το "Εlldansurin" θα μας φέρει σε μια επίκλιση αρχαίων πνευμάτων με μερικά πολύ περίεργα τραχιά φωνητικά, ενώ ο επίλογος με το "Hamrer Hippyer", είναι αρκετά catchy με τον τίτλο να επαναλαμβάνεται συνεχώς πίσω από διάφορα πρίσματα και χορωδίες, με μια σχεδόν live εικόνα.
Πραγματικά με αυτό τον δίσκο τα λόγια περιττεύουν καθώς κάποια στοιχεία του, είναι δύσκολο να αποτυπωθούν, οπότε και αυτή η παρουσίαση δείχνει με έναν γενικό αλλά κατατοπίστικο τρόπο τι θα συναντήσει ο ακροατής. Οι Heilung φαίνεται πως έχουν βρει τη μαγική συνταγή της επιτυχίας, και έτσι καταφέρνουν να φέρουν ξανά στο φως χαμένες τέχνες και τελετουργίες που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον πολύ κόσμου. Τέλος, ο ήχος τους με το "Futha" φαίνεται πιο επαγγελματικά άρτιος και ακόμα πιο κοντά σε αυτό που θέλουν να δείξουν, ενώ μαζί με τους Wardruna δίνουν χώρο στις παγανιστικές μουσικές λεπτομέρειες μέσα στον 21ο αιώνα.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το έναυσμα να γίνεται μέσω του "Galgadr", ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια απόκοσμη και σκοτεινή τελετουργική σύνθεση, η οποία εκτός των πολλών πειραματικών, tribal στοιχείων, αρχικά μας στοιχειώνει με τις γκαρίδες, που όσο προχωρούμε κατευνάζονται δίνοντας τη θέση τους σε τελετουργικές πολυφωνίες.
Από την άλλη, η τριάδα "Norupo", "Othan" και "Traust" αφήνουν για λίγο κατά μέρος την οργή και το σκοτάδι, προάγοντας μας στο ανυπέρβλητο και μεγαλειώδες φυσικό στοιχείο, και στο άπειρο της Γης, με τους ήχους τους και την ατμοσφαιρική απαλότητα που μας χαρίζουν, δείχνοντας έτσι και οι ίδιοι στο συγκρότημα πόσο έχει ανέβει ο πήχης.
Εν συνεχεία, μετά την αφήγηση στο "Vapnatak", ακολουθεί το "Svanrand" το οποίο στα 3.30 λεπτά του φανερώνει την ποικιλομορφία του μεταξύ κάποιων πολεμικών κραυγών και γυναικείων επικλήσεων, οι οποίες έχουν την τιμητική τους, σε αντίθεση με το "Elivagar" βέβαια που μας επιστρέφει στην σκοτεινή πλευρά των Heilung, με μια χθόνια, ψυχρή, πρωτόγονη αύρα.
Λίγο πριν το τέλος, το "Εlldansurin" θα μας φέρει σε μια επίκλιση αρχαίων πνευμάτων με μερικά πολύ περίεργα τραχιά φωνητικά, ενώ ο επίλογος με το "Hamrer Hippyer", είναι αρκετά catchy με τον τίτλο να επαναλαμβάνεται συνεχώς πίσω από διάφορα πρίσματα και χορωδίες, με μια σχεδόν live εικόνα.
Πραγματικά με αυτό τον δίσκο τα λόγια περιττεύουν καθώς κάποια στοιχεία του, είναι δύσκολο να αποτυπωθούν, οπότε και αυτή η παρουσίαση δείχνει με έναν γενικό αλλά κατατοπίστικο τρόπο τι θα συναντήσει ο ακροατής. Οι Heilung φαίνεται πως έχουν βρει τη μαγική συνταγή της επιτυχίας, και έτσι καταφέρνουν να φέρουν ξανά στο φως χαμένες τέχνες και τελετουργίες που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον πολύ κόσμου. Τέλος, ο ήχος τους με το "Futha" φαίνεται πιο επαγγελματικά άρτιος και ακόμα πιο κοντά σε αυτό που θέλουν να δείξουν, ενώ μαζί με τους Wardruna δίνουν χώρο στις παγανιστικές μουσικές λεπτομέρειες μέσα στον 21ο αιώνα.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου