Οι αργοί ρυθμοί και οι πειραματικές βλέψεις πολλών νέων συγκροτημάτων τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα έντονα στοιχεία. Δε ξέρω πόσο θα κρατήσει μια μόδα σαν αυτή, αλλά οι Erdve από τη Λιθουανία είναι αποφασισμένοι για αυτό που κάνουν. Το ντεμπούτο τους "Vaitojimas" μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα κράμα sludge hardcore και black ήχων γεμάτο συγκινητικές και μη στιγμές.
Η ωμή έναρξη του δίσκου με το ομώνυμο "Vaitojimas" δίνει στον ακροατή το χαοτικό και αμαυρωμένο feeling του περιθωρίου. Οι πειραματικοί του ρυθμοί που συνδυάζουν το sludge ύφος με τις prog δυναμικές δίνουν εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις σε αυτά που ήδη ξέρουμε ενώ λιγότερο τεχνικό, μα εξίσου heavy θα συνατήσουμε το τσαμπουκαλεμένο "Prievarta" με τις hardcore-ιλες του να πρωταγωνιστούν.
Από την άλλη, αφήνοντας κατά πολύ την αγριάδα των προαναφερθέντων, τα "Isnara" και "Pilnatve" καταπιάνονται εξ ολοκλήρου με τα κιθαριστικά γυρίσματα, την ωμή ομορφιά του σκοταδιού και τους απόμακρους και μεγάλους χρόνους του doom metal με μερικά ακόμα πιο extreme/blackened περάσματα. Κρατώντας στον καμβά τους, τις γκριζομαυρες αποχρώσεις, έρχεται το "Apverktis" να εκβάλλει όλη την ατμόσφαιρα που έλειπε από ένα τέτοιο έργο. Η αμιγώς instrumental κατεύθυνση του βοηθάει για να χτιστεί μια κιθαριστική ambient μελωδία που θα ενώσει τη μαγκιά της αρχής με τον πόνο του τέλους.
Ξεφεύγοντας εντελώς από τον μαγικό υπνοτισμό, χανόμαστε στον αβυσσικό επίλογο του άλμπουμ, με το "Atraja", όπου οι σχεδόν μελωδικές του κιθάρες μαζί με τον βαρύ ρυθμό του ξεσπούν το θυμό τους και την εκρηκτική τους μελαγχολία.
Δε ξέρω αν με τον πρώτο τους δίσκο, οι Λιθουανοί metallers ήθελαν να ανακαλύψουν τον τροχό. Μπορεί ηχητικά να μη ζηλεύουν μπάντες που ασχολούνται χρόνια με τον ακραίο ήχο, αλλά ο συνδυασμός του doom/sludge, του hardcore punk και του black metal πολλές φορές κάνει το αποτέλεσμα να χάνεται και να μη μπορούν να βγουν πιο δυνατές εκφράσεις. Το μέλλον σίγουρα τους ανήκει ενώ μια δισκογραφική σαν τη Season Of Mist τους ανοίγει φτερά ώστε να συνεχίσουν αυτό που κάνουν, ελπίζοντας πως οι πειραματισμοί τους θα βρουν πιο πρόσφορο έδαφος στην πορεία.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η ωμή έναρξη του δίσκου με το ομώνυμο "Vaitojimas" δίνει στον ακροατή το χαοτικό και αμαυρωμένο feeling του περιθωρίου. Οι πειραματικοί του ρυθμοί που συνδυάζουν το sludge ύφος με τις prog δυναμικές δίνουν εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις σε αυτά που ήδη ξέρουμε ενώ λιγότερο τεχνικό, μα εξίσου heavy θα συνατήσουμε το τσαμπουκαλεμένο "Prievarta" με τις hardcore-ιλες του να πρωταγωνιστούν.
Από την άλλη, αφήνοντας κατά πολύ την αγριάδα των προαναφερθέντων, τα "Isnara" και "Pilnatve" καταπιάνονται εξ ολοκλήρου με τα κιθαριστικά γυρίσματα, την ωμή ομορφιά του σκοταδιού και τους απόμακρους και μεγάλους χρόνους του doom metal με μερικά ακόμα πιο extreme/blackened περάσματα. Κρατώντας στον καμβά τους, τις γκριζομαυρες αποχρώσεις, έρχεται το "Apverktis" να εκβάλλει όλη την ατμόσφαιρα που έλειπε από ένα τέτοιο έργο. Η αμιγώς instrumental κατεύθυνση του βοηθάει για να χτιστεί μια κιθαριστική ambient μελωδία που θα ενώσει τη μαγκιά της αρχής με τον πόνο του τέλους.
Ξεφεύγοντας εντελώς από τον μαγικό υπνοτισμό, χανόμαστε στον αβυσσικό επίλογο του άλμπουμ, με το "Atraja", όπου οι σχεδόν μελωδικές του κιθάρες μαζί με τον βαρύ ρυθμό του ξεσπούν το θυμό τους και την εκρηκτική τους μελαγχολία.
Δε ξέρω αν με τον πρώτο τους δίσκο, οι Λιθουανοί metallers ήθελαν να ανακαλύψουν τον τροχό. Μπορεί ηχητικά να μη ζηλεύουν μπάντες που ασχολούνται χρόνια με τον ακραίο ήχο, αλλά ο συνδυασμός του doom/sludge, του hardcore punk και του black metal πολλές φορές κάνει το αποτέλεσμα να χάνεται και να μη μπορούν να βγουν πιο δυνατές εκφράσεις. Το μέλλον σίγουρα τους ανήκει ενώ μια δισκογραφική σαν τη Season Of Mist τους ανοίγει φτερά ώστε να συνεχίσουν αυτό που κάνουν, ελπίζοντας πως οι πειραματισμοί τους θα βρουν πιο πρόσφορο έδαφος στην πορεία.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου