Τα ταξίδια είναι σημαντικό προτέρημα των ανοιχτόμυαλων ανθρώπων για να εξερευνήσουν, να μάθουν, και να ανοίξουν τις διαθέσεις και τους ορίζοντες τους. Πολλές φορές αυτά τα ταξίδια μπορεί να είναι και νοητά, αλλά το αποτέλεσμα να λειτουργήσει όμοια. Η Sofia Yablonska ήταν από τις σημαντικότερες ταξιδιωτικές φωτορεπόρτερ του 20ου αιώνα και οι Ουκρανοί Ignea, έκαναν ένα πλούσιο μουσικό αφιέρωμα με γνώμονα τις εμπειρίες και το έργο της. Ο λόγος για το τρίτο άλμπουμ των symphonic metallers, "Dreams Of Lands Unseen", για το οποίο η τραγουδίστρια του σχήματος, Helle Bogdanova μίλησε στο Metal View. Μάλιστα τι πιο ταιριαστό όταν για ένα ταξιδιωτικό άλμπουμ, την πετύχαμε να βρίσκεται στη Νορβηγία, σε μια μικρή έξοδο, πέρα από τη ζοφερή πραγματικότητα.
-Αρχικά πώς προέκυψε η ιδέα για το concept του "Dreams Of Lands Unseen";
Βασικά θέλαμε να αποτίσουμε έναν φόρο τιμής στη Sofia Yablonska για όσα κατάφερε και σαν φωτογράφος και ταξιδεύτρια, και σαν μία γυναίκα που έζησε τη ζωή της όπως ήθελε σε δύσκολες συνθήκες. Έτσι ήμασταν περίπου κι εμείς κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του άλμπουμ, μέσα σε καθεστώς καραντίνας λόγω της πανδημίας και θέλοντας πολύ να ταξιδέψουμε και να εξερευνήσουμε νέους ορίζοντες. Σκέψου ετοιμάσαμε αυτό το άλμπουμ το 2021 όπου η κρίση του covid ήταν πολύ μεγάλη.
-Τόσο η περίοδος του covid όσο και το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία σας επηρέασαν στο άλμπουμ;
Το καθένα με τον τρόπο του είναι η αλήθεια. Από τη μία είχαμε τον covid όπως είπα, αλλά υπήρχε ο χρόνος και η ελευθερία να δημιουργήσουμε. Έπειτα, κάπου στα μισά των ηχογραφήσεων για το άλμπουμ ξέσπασε και ο πόλεμος. Τότε ήταν που θέλαμε να κάνουμε και τα πρώτα videoclip και θα οργανώναμε τα πρώτα μας πλάνα για την προώθηση του δίσκου. Αυτά μας άφησαν πίσω γιατί ζήσαμε το μεγάλο blackout και τους βομβαρδισμούς στα περίχωρα του Κιέβου. Από την άλλη αυτός ο δίσκος μας δείχνει να είμαστε ζωντανοί, δυνατοί κι ακόμα πιο οργισμένοι.
-Σχετικά με την οργή, ήθελα να σε ρωτήσω πως το "Dreams Of Lands Unseen" έχει πολλά extreme metal στοιχεία, καθώς κι επικές βάσεις, πιστεύεις ότι ήταν σαν ξέσπασμα μέσα σε όλα όσα ζήσατε;
Δε ξέρω, περίπου μάλλον. Θέλω να πω επειδή οι συνθέσεις είχαν ήδη γραφτεί πριν τον πόλεμο, περισσότερο ήθελα να δείξω την αγάπη μου για το black και το death metal λίγο πιο έντονα καθώς και με το πως ταίριαζαν στις μουσικές του πληκτρά μας, του Evgeny. Επίσης θέλαμε έτσι να αντικατοπτρίσουμε τα σκηνικά και τα άγρια κι άγνωστα μέρη που είδες η Yablonska στα ταξίδια της. Από εκεί και πέρα ίσως το ξέσπασμα και η οργή με όσα ζήσαμε να βγήκε παραπάνω έτσι. Παρόλα αυτά ταίριαξαν και με πολλά άλλα στοιχεία που είχαμε μέσα, μαζί με διάφορα oriental στοιχεία που είχαμε πάντα αλλά και μερικές κινέζικες μελωδίες και οι επικές προσθήκες που ανέφερες.
-Ποια η σχέση σου με το ακραίο στοιχείο;
Στο άλμπουμ περισσότερο μπήκε σαν εργαλείο για την ατμόσφαιρα του κινδύνου και της αγριότητας στον δίσκο. Παρόλα αυτά ακούω πολύ black metal. Δεν είναι κάτι που κάνω συχνά ή που έχω τρομερή εξειδίκευση φωνητικά, αλλά είμαι πολύ φανατική με το είδος και αυτή τη φορά ταίριαξε κάπως, ενώ και ο Evgeny σαν fan των Amorphis έφερε στοιχεία που έμοιαζαν πολύ, οπότε όλα έδεσαν τέλεια μεταξύ του συμφωνικού μας ύφους με το death ή το black metal. Τα κάνουμε όλα με τον τρόπο μας σε μια ποικιλία επιρροών.
-Τόσο η πολυπολιτισμική κληρονομιά μέσα από τα ταξίδια της Sofia Yablonska όσο και οι δικές σας μουσικές επιλογές πιστεύεις πως ταίριαξαν μεταξύ τους τέλεια;
Ξεκάθαρα, γιατί ήταν ένας πειραματισμός και για εμάς. Από τη μία κάναμε πειραματισμούς και σε κινέζικες μελωδίες, που ήταν και οι πρώτες που σκεφτήκαμε μιας και η Yablonska έζησε περίπου μια δεκαετία στην Κίνα, και μετά είχαμε και πολλά εξωτικά στοιχεία, tribal στοιχεία καθώς και παραδοσιακές Ουκρανικές μελωδίες. Όλα είχαν να κάνουν με τις εμπειρίες και τα ταξίδια, και πως αυτά έβγαιναν στη δική μας σκέψη. Θέλαμε να δημιουργήσουμε εικόνες. Σίγουρα το concept μαζί με τις μουσικες μας έδεσαν απόλυτα, κι αυτό είναι κοπλιμέντο για εμάς.
-Παρόλα αυτά τα ανατολιτικά στοιχεία σας έχουν περιοριστεί αρκετά, και δώσατε βάση σε πιο heavy φόρμες. Πώς προέκυψε αυτό;
Δώσαμε χώρο για άλλου τύπου μελωδίες και στοιχεία αφενός, και μιας και είχαμε ήδη στις δύο προηγούμενες δουλειές μας oriental μουσικές, είπαμε εδώ να κάνουμε μια μικρή στροφή. Εκεί μάλιστα ήρθε και η ιδέα να τονίσουμε περισσότερο την Ουκρανική παράδοση και να την ενώσουμε με το metal. Οι τόνοι του άλμπουμ έχουν μια ποικιλομορφία με βάση τις heavy κιθάρες και την Ουκρανική μουσική. Εκεί ήρθαν να προστεθούν κι άλλες μουσικές. Θέλαμε ο κόσμος να ανακαλύψει και κάτι νέο από εμάς. Η ινδοευρωπαϊκή κουλτούρα έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά και μπορείς να το δεις και στη μουσική, από τη Δυτική Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή για παράδειγμα. Το ίδιο ισχύει και για την ίδια μας τη χώρα μέσα, υπάρχει πληθώρα πολιτισμικών διαφορών από τόπο σε τόπο, αλλά από την άλλη μπορείς να δεις τόσα κοινά από τα Καρπάθια μέχρι την Κριμαία.
-Θα φανταζόσουν μια οπτικοακουστική έκθεση που από τη μία θα έχει τις φωτογραφίες της Sofia Yablonska και από την άλλη στο background τη μουσική του δίσκου σας;
Ναι, θα ήταν τέλειο. Ξέρεις η Sofia Yablonska ενώ θεωρείται μια σημαντική ταξιδεύτρια και ανιχνεύτρια, δεν είναι τόσο διάσημη στην ίδια της τη χώρα, την Ουκρανία, και το θεωρώ πολύ άδικο. Θέλαμε τόσο την κληρονομιά, το έργο και τη ζωή της να τα κάνουμε πιο γνωστά γιατί ειδικά εμένα προσωπικά με έχει μαγέψει. Επίσης ήταν και συγγραφέας μυθιστορημάτων αλλά και ταξιδιωτικών ημερολογίων με βάση τις εμπειρίες της, κι έχουμε πάρει πολύ από το υλικό της στα video clip μας. Θα ήταν υπέροχο να το συνδυάζαμε αυτό σε μια γκαλερί, μαζί με γραπτά της, φωτογραφίες δικές της και των ταξιδιών της και όλες τις μαρτυρίες να φαίνονται ενώ από πίσω θα παίζουν τραγούδια μας.
-Δύο χρόνια μετά την αρχή της δημιουργίας του δίσκου, και στο μεταίχμιο της κυκλοφορίας του, τόσο ο τίτλος "Dream Of Lands Unseen" αλλά και κομμάτια σαν το "Nomad's Luck" μοιάζουν σαν μια τραγική ειρωνεία μέσα στα τεκταινόμενα του πολέμου;
Η αλήθεια είναι πως δε θέλαμε ούτε να κάνουμε ήρωες τους εαυτούς μας ούτε να ρομαντικοποιήσουμε τις συνθήκες του πολέμου στην Ουκρανία. Όντως αντικατοπτρίζεται από τη μία κάτι τραγικά ειρωνικό με τόσο κόσμο που έφυγε από τα σπίτια του και τη χώρα, αλλά τα τραγούδια μας παρόλα αυτά έχουν και μια πιο οπτιμιστική πλευρά, και μακάρι έτσι να καταλήξει η κατάσταση. Μακάρι όλη η σκέψη να έμενε στα ταξίδια και σε άλλους λαούς. Παρόλα αυτά, σαν ειρωνεία φαντάζει ένα κομμάτι που είχαμε λίγο παλαιότερα, το "Magura's Last Kiss" που αν δεις τους στίχους θα καταλάβεις ότι μοιάζει σαν προφητικό.
-Νιώθεις πως ο δίσκος σας μοιάζει σαν αφιέρωμα σε ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουκρανίας;
Ναι, αλλά όχι μόνο αυτό. Περισσότερο σαν αφιέρωμα σε όλους τους ανθρώπους που ταξιδεύουν, που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για το πάθος τους και για όσους κάνουν κάτι κόντρα στις κλασικές νόρμες της ζωής. Η Sofia Yablonska ήταν τέτοιος άνθρωπος, μία γυναίκα από την Ουκρανία που πήγε κόντρα σε όλα τα στερεότυπα εκείνης της εποχής και άλλαξε τελείως τη λογική και τη νοοτροπία της ταξιδιωτικής φωτογραφίας.
-Τα Ουκρανικά τραγούδια του δίσκου πώς προέκυψαν;
Ήταν κάτι που είχαμε κάνει και παλιότερα. Ο κόσμος μας, είχε ενθουσιαστεί και τους φάνηκε πρωτότυπη και ιδιαίτερη σαν ιδέα, που ήθελαν να το ξανακάνουμε. Κι εμείς εννοείται θέλαμε να έχουμε περισσότερα τραγούδια στη γλώσσα μας αλλά δε ξέραμε ποια θα ήταν η κατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο ξανά. Τώρα σε ένα πολυπολιτισμικό άλμπουμ, χώρεσαν ωραία και τα στοιχεία της χώρας μας, και καθώς και η Sofia Yablonska ήταν επίσης Ουκρανίδα, κόλλησε υπέροχα η ιδέα για τα "Дaлекі обрії" και "Zenith". Κάτι τέτοια σε πολλές μπάντες κάνουν πιο "εξωτικό" το κλίμα ενός άλμπουμ.
-Τέλος, με τις αλλαγές στη μουσική σας, πιστεύεις πως άνοιξε μια νέα εποχή για τους Ignea;
Ναι, κάθε δίσκος μας διαμορφώνει τον ήχο μας, παίζοντας ένα πιο "Ignea metal" όπως λένε και μερικοί δημοσιογράφοι. Εκτός αυτού πάντα ψαχνόμαστε, κάνουμε με κάθε άλμπουμ ένα βήμα προς το μέλλον μας και πάντα έχουμε τη λογική ενός concept πίσω από τη μουσική μας. Θέλουμε καλοδουλεμένους και καλογυαλισμένους δίσκους και φυσικά δε μας πειράζει να πειραματιζόμαστε τόσο μουσικά όσο και στις ιστορίες που λέμε.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου